Werken als kegeljongen in het Kegelpaleis

De thuishaven van de Heerlense dameskegelclub “entre nous” van de HKB (Heerlense Kegele Bond) die in 1956 in Amsterdam landkampioen van Nederland werd, was in de vijftiger jaren in het Kegelpaleis, gelegen aan de Pancratiusstraat (toentertijd Emmastraat geheten) te Heerlen. Entre nous werd op 19 maart 1953 opgericht.

Mijn moeder Annie Driessen, inmiddels 87 jaar oud, was destijds lid van deze dameskegelclub entre nous. In tegenstelling tot de tegenwoordige kegelbanen waren de kegelbanen van het kegelpaleis in de vijftiger jaren niet geautomatiseerd. Hetgeen onder meer betekende dat er altijd kegeljongens gevraagd waren om na iedere worp de 9 kegels weer op hun plek te zetten en de kegelbal via een looprail terug naar het beginpunt van de baan te sturen. Klaar voor de volgende worp.

Ik heb in die jaren als 8-10 jarige vaak als kegeljongen dienst gedaan, vooral tijdens trainingen, die vele uren konden duren. Het was niet alleen leuk om te doen, maar ook nog lucratief, want na afloop gaven de kegelaars en kegelaarsters d’r kegeljong dan ieder een paar kwartjes of zelfs een briefje van een gulden, dus dat zag ik wel zitten. Zelf mocht ik tussendoor ook eens enkele ballen werpen. Dat waren voor mijn doen zware jongens, massieve ballen van zo’n pak weg 30 cm doorsnede met één duimgat voor het vasthouden van de bal. Tijdens de worp kon je dan mooi effect aan de bal geven om hem in het juiste “straatje” te krijgen.

Naast de normale clubcompetities vond er in het kegelpaleis jaarlijks tevens het zogenaamde konings- en koninginnekegelen van de HKB plaats, waarbij de beste mannelijke en vrouwelijke clubkegelaar bepaald werd. Navolgend plaatje is een kopie van een standenbriefje van het konninginnekegelen 1959/1960, waarop de individuele resultaten van de entre nous dames te zien zijn. Overigens, de kegelresultaten noemde men toen geen punten, maar men wierp een aantal “hout”.