Mijn herinneringen aan de OVS (2)

Ongeveer de laatste vijf jaar voordat de mijn ging sluiten hadden ze een mooie bonus regeling voor de mensen die in de mijn werkte.

In het kader van “Het jaar van de Mijnen” vertelt Huub Kusters over diverse herinneringen die hij heeft aan de OVS (oude mijnwerkersopleiding).

Als je in een pijler werkte of op een post dan kreeg je per gewerkte dienst f 2,50 gulden extra. Maar je moest wel 400 dagen hebben gewerkt om daarvoor in aanmerking te komen om die 1000 gulden te ontvangen. En als je bij 399 gewerkte dagen het bedrijf verliet en ergens anders aan de slag ging dan was de bonus van die 399 gewerkte dagen verdampt, en kreeg je niet uitbetaald. Het moesten precies 400 gewerkte dagen zijn, maar ik weet niet bij het sluiten van de mijn of die 400 gewerkte dagen nog heilig waren, en alles wat onder de 400 kwam niet werden uitbetaald, dat zou een vette besparing zijn geweest.

Toen ik op de mijn werkte had ik recht op 14 verlofdagen, en de naam snipperdag of a.d.v was nog niet uitgevonden. Als men een verlofdag wilde opnemen dan moest je dat twee dagen van tevoren aanvragen. Ik heb meegemaakt toen ik eens een dag verlof ging aanvragen en aan het loket werd geholpen door een voor mij heel bekend persoon. Wij hadden op de lagere school in dezelfde klas gezeten en waren toen met elkaar bevriend geweest, en had ik had hem nog nooit eerder hier gezien. En verbaasd als ik was zei ik tegen hem, “Hallo Wiel wat leuk werk jij ook hier?” Hij zei maar zin terug: “Voor jou ben ik nu meneer, wat moet je?” Ik moest aan die joker met die fluwelen handjes vertellen waarom ik die verlofdag wilde hebben, en of het wel nodig was, en er nog maar eens goed over moest nadenken. Ik werkte mij de pleuris in een pijler en aan die joker met een stropdas moest ik uitleggen waarom ik een verlofdag nodig had.

Jaren later toen de mijn was gestopt met de productie heb ik die joker nog eens ontmoet. Toen ik hem confronteerde hoe hij met mij was omgegaan had hij spontaan geheugenverlies en wist van niks en wist zelfs niet wie ik was. Ik geloofde hem wel, hij had op de mijn zeker ook in die f 2,50 bonus regeling gezeten, bedoeld voor mensen die op een post of in een pijler werkte met, zijn stropdas om, en had zeker ook aan elke vinger een blauwe nagel gehad. Maar wel van de inkt.

De OVS-er in de leermijn
Tijdens de lesuren op de OVS werd er veel aandacht aan besteed hoe gevaarlijk vuur ondergronds zou zijn, en elk vonkje zou een ontploffing teweeg kunnen brengen. En deze wetenschap werd er bij ons ook ingebeukt elke keer weer.

Tijdens een klusje op de steenberg met een collega zag ik de kans schoon om naar de leermijn te gaan, tegen mijn college zei ik als de baas zou komen hij moest zeggen dat ik even op de schup moest en net weg was. Sluipend ging ik de leermijn naar binnen, ik kon niet anders want ik had geen lamp bij me. Aan het einde van de gang gekomen zaten twee leermijn-instructeurs die zich rot schrokken omdat er een vreemde en geen bekende zomaar voor hun neus stond, maar toch wel een OVS-er was. Maar ik schrok mij ook behoorlijk van wat ik zag. Ik begon maar vlug een verhaal te verzinnen om mijn aanwezigheid hier te rechtvaardigen en vroeg of het hier ook zo uitzag als ondergronds, want binnenkort zou ik ondergronds gaan werken.

Ja hoor het zag hier precies hetzelfde uit als ondergronds hoor er was geen verschil , ze waren poeslief maar hier klopte iets niet en kreeg ook elke informatie waar ik om vroeg. Zo nu was ik klaar met die twee instructeurs met die voorbeeldfunctie en voelde mij sterk genoeg in mijn overtuiging op mijn 17 jarige leeftijd en zei, “Ik geloof er geen woord van wat jullie vertellen” en viel maar meteen met de deur in huis en zei, “Zitten de instructeurs ondergronds dan ook zo gezellig te roken wat zo verboden is wat jullie hier doen?” En toen beefde de steenberg even.

Ik heb het maar op een akkoordje gegooid met die twee toppers, zij zouden nooit vertellen dat ik hier was geweest zonder toestemming, en ik zou nooit vertellen dat er een rokershol was in de leermijn. Het is inmiddels al meer dan een halve eeuw geleden en de gemaakte belofte die heeft zich inmiddels al gemengd met de rest van de steenberg en vindt je niet meer terug.