Met de bus naar de Peppermill (deel 3)

De Peppermill heeft in 1996 vier zalen. In de volksmond heten ze: De Grote Zaal, de Kleine Zaal, de Beach Club en de Royal Suite. Je komt altijd binnen in de Grote Zaal; een zaal met een dansvloer, barren, een balkon, een podium en een zwembad. Over het zwembad hangt een brug. Deze brug staat de hele avond vol dansende mensen. Ook is er een friture, waar je de inwendige mens kunt verzorgen. En een cocktailbar voor de wat sterkere drank. Uiteraard ontbreken schone toiletten niet.

Grote zaal

In de Grote Zaal draaien ze eigenlijk alle soorten muziek. Op dit moment knallen er Eurodance-beats uit de speakers, afgewisseld met opzwepende kreten van DJ Marco. Je moet niet vreemd opkijken als hier over 10 minuten weer totaal andere muziek is te horen. Ik begroet DJ Marco en LJ (en DJ) Sven bij de “discobar”. De “discobar” bevindt zich onder het balkon in een vrij donkere hoek. De DJ staat dus niet echt in het zicht.

Kleine Zaal

Nadat ik wat mensen heb begroet en mijn vrienden zich al hebben geïnstalleerd bij een bar, besluit ik eerst een rondje te gaan lopen door de zalen. Dat is eigenlijk een vast ritueel. Eerst loop ik naar de Kleine Zaal. In de Kleine zaal draaien ze alles met een dance-beat. Af en toe wat commercieels, maar meestal de wat minder bekende dance-muziek, die ongeschikt is voor de Grote Zaal. DJ Theo draait er en LJ Eric zorgt voor bijbehorend licht. Nadat ik ze heb begroet en even heb bijgepraat, loop ik naar boven.

De Kleine Zaal heeft ook een balkon, verbonden met die van de Grote Zaal. Vanaf dat balkon kan ik goed zien wat er beneden gebeurt en vooral ook wat er bij de “discobar” gebeurt. DJ Theo mixt muziek aan elkaar en ik oefen dat ook. Geen hulp van computers, maar volledig met de hand en met de oren. En dat allemaal met platen en CD’s. Veel DJ’s mixen niet. De meeste DJ’s starten gewoon het volgende nummer op een willekeurig moment. Fijn dat ik dus wekelijks kan kijken en luisteren bij een ervaren DJ en hopelijk daar wat van kan leren.

Ook spectaculair is om te zien wat LJ Eric allemaal handbediend met het licht doet. Computerbesturing staat nog in de kinderschoenen. Het is er wel, maar niet zo uitgebreid. Toch is het altijd spectaculair om te zien wat er in de Kleine Zaal gebeurt qua licht. Hier blijf ik dus nog wel even staan.

Royal Suite

Een hele tijd later loop ik naar de Royal Suite. Deze zaal ligt op de eerste verdieping. Ik gluur naar binnen, maar zie dat er alleen een (voor mij onbekende) DJ is en wat barpersoneel. Meer niet. Als ik ook nog constateer dat er muziek wordt gedraaid van René Froger, denk ik: Snel weg hier! Ik draai me om en verlaat deze zaal.

Beach Club

In de pas geopende Beach Club kom ik eigenlijk zelden. In deze zaal draaien ze allerlei zomerse hits. Van vrienden weet ik dat ze er steeds meer R&B draaien. Wellicht dat dat dè muziek wordt voor deze zaal. Omdat ik op zaterdagavond liever andere muziek hoor, sla ik deze zaal ook vandaag weer over.

Terug naar de Grote Zaal

Onderweg terug naar mijn vrienden begroet ik nog wat personeel. Niet alleen bij het barpersoneel ga ik langs, maar ook bij de dames van het toilet. Hiet ben ik vaste klant. Voor een kwartje kan ik bij hun mijn boodschappen kwijt en dan zorgen zij voor een schoon toilet. Goede deal, vind ik.

En natuurlijk tref ik John; volgens de DJ’s: “Johnnyyyyy!!”. John is dè ober van de Peppermill. Hij komt de drankjes gewoon bezorgen op de plek waar je staat. Ook voorziet John je wekelijks van de laatste nieuwtjes en roddels. Daarnaast is hij erg complimenteus naar de dames van onze groep; de ouwe snoeper!

Het leuke is dat ik John doordeweeks ook dagelijks zie. John is poortwachter bij mijn middelbare school (Sint Janscollege in Hoensbroek). Toch, hier in de Pep is het anders dan op school. Hier praten we vrijer en dat vind ik leuk.

Veel mensen tref ik hier èlke week. Ik ken ze niet echt, maar wel van hier. Van sommigen weet ik de naam niet eens! Zelfs na al die keren niet. Maar dat hoeft ook niet, om een leuke avond/nacht te hebben. Ik praat hier en daar wat met die vaste bezoekers, en loop weer verder. Snel terug naar mijn vrienden.

Lauw bier

Het blijkt al 45 minuten later te zijn, als ik terug ben bij de groep. Terwijl ik kom aanlopen, zie ik mijn vrienden druk met elkaar in gesprek en lachen. Ze hebben zichtbaar plezier en dat doet me goed. Bijna allemaal staan ze met hun drankje in hun hand. Blijkbaar hebben ze het te druk, om deze even op de bar te zetten.

Toch staan er op de bar diverse glazen bier geduldig te wachten. Inmiddels zonder schuim en waarschijnlijk redelijk lauw. Ik heb al snel door dat deze voor mij zijn en dat ik ze heb gemist tijdens eerdere rondes. Een hoop inhaalwerk! Dat gaat me niet lukken en dat ga ik niet eens proberen.

Zo, nu ben ik echt binnen; mijn ronde is gemaakt. Er is drank in overvloed en de zaak loopt vol met leuke mensen. De muziek klinkt luid en dat maakt me vrolijk. We gaan genieten; feesten en dansen tot minimaal 5:00 in de ochtend. Met vrienden, met bekenden, met bier, met onbekenden, met cocktails, met friet, met muziek… En dat allemaal in de vetste discotheek die er is.

En pas als de muziek stopt, pas als de schoonmaakverlichting is ingeschakeld, pas als de portier ons komt vertellen dat we nu toch ècht moeten vertrekken… Pas dàn is de avond voorbij en gaan we met de discotaxi naar huis. Maar gelukkig is het pas 23:30 en is dat moment nog een heel eind weg.

Binnenkort lees je deel 4 van ‘Met de bus naar de Peppermill’, alweer het laatste deel.

Dennis Ebben publiceerde dit verhaal eerder op  www.dennisebben.nl . Klik hier voor meer mooie foto’s bij dit verhaal en unieke video’s!