De mislukte pluimveehouder

Medio 60-er jaren woonde ik met mijn gezin op de Heerlerbaan. Wij woonden daar bij schoonmama in op Heerlerbaan 95, schuin tegenover de St.Jozefkerk, in afwachting van een huis in Meezenbroek. Ik verdiende de kost als onderwijzer aan de Neutrale Volksschhool aan de Kasteellaan. Schoonmama had een grote tuin en een dito kippenhok. Van haar kreeg ik een stuk grond toegewezen om groenten te verbouwen.

Bij buurman liep een fikse haan rond en die zou spoedig in de soeppan terecht komen. Ik kreeg medelijden met het beest want hij kraaide geweldig. Voor een gulden kocht ik de haan en paatste  deze in het kippenhok bij de kippen van schoonmama. Dat bracht mij op het idee om ook kippen te gaan houden. Het moesten dan wel witte kippen zijn, want schoonmama had bruine kippen. Witte kippen leggen witte eieren en bruine kippen bruine. Bij het rapen krijg je dan ook geen ruzie in de familie.

Dus een zestal witte Leghorns aangeschaft en deze bij de bruine Barnevelders geplaatst. Wij, maar onze kinderen ook, genoten van het  pluimvee. Ook de haan was tevreden met de gezinsuitbreiding maar dan om andere redenen. In het begin viel de leg wat tegen. En op zondag legden de kippen nooit. Waren het roomse kippen die op zondag niet mogen leggen?

De verhuizing
Een paar jaar later, toen onze tweede dochter op komst was kon ik  via de gemeente een bovenwoning krijgen in de Jan Steenstraat. Maar het schoolbestuur was er niet blij mee.De woning er onder was ingericht als kantoor voor de NVSH, in Meezenbroek beter bekend als het Piemelkantoor. En om daar boven een onderwijzer te laten wonen vond het schoolbestuur ongepast.

Met hulp van het bestuur kregen wij een mooie flatwoning aan de Govert Flinckstraat. De verhuizing was snel geregeld, want veel spullen hadden we niet. Maar hoe nu verder met het eierenrapen? De afstand  naar de Heerlerbaan was te groot. Ik had nog geen auto, maar wel een motorfiets. Dus het pluimvee  in een doos gestopt en achter op de bagagedrager gezet en meegenomen naar de flat. In de kelder van de flat was een leeg kolenhok en daar kon het pluimvee in, in afwachting van een nieuwe behuizing.

De vader van leerling Steffie de Groot bood aan om van oude schoolborden een kippenhok te maken deze te plaatsen in de schooltuin. De bouw zou een paar dagen duren. Maar elke morgen,  om een uur of half vijf begon de haan te kraaien,tot verbazing en schrik van de andere flatbewoners. Kinderen kwamen aan de deur met de vraag: “Meneer,heppu hanen?”. Gelukkig stond er in de kelder nog een oud kastje en daar ging de haan in. Over het kastje een oud kleed om het gekraai te smoren.

Het kippenhok
Twee dagen later was het kippenhok klaar. De kippen en de haan gingen naar het nieuwe verblijf en het leggen van eieren kon beginnen. Het gekraai trouwens ook. Van een bevriende ouder kreeg ik een prachtige fasantenhaan voor het nieuwe hok. De schoolkinderen vonden het prachtig en brachten gratis voer mee, dat ze zelf mochten uitstrooien. Dat scheelde natuurlijk ook in de kosten! Een week lang plezier gehad maar het eieren leggen vlotte nog niet erg. De zondag daarop sloeg het noodlot toe! Bij het zien van het pluimvee, of wat er nog van over was, sloeg de schrik me om het hart. Alle dieren,dus ook de hanen, lagen dood en verscheurd in het hok. Het leek wel de slag bij Waterloo.

Bij navraag had niemand iets gehoord of gezien, zelfs het schoolhoofd niet die notabene naast de schooltuin woonde. Om de schoolkinderen de trieste aanblik te besparen ruimde ik het slagveld op. De moed gaf ik echter niet op en daags daarna haalde ik in Kunrade een half dozijn jonge legkippen op, echter zonder de bijpassende haan. Helaas, de andere zondag bood weer een triest beeld. De nieuwe pluimveestapel lag morsdood en verscheurd in het hok. En weer had niemand iets gehoord of gezien. Misschien had een hond dat gedaan veronderstelde een buurtbewoner. Maar dat kon niet want er zat hoog gaas in en boven het hok. Of had iemand een hekel aan hanen. Maar mij was de lol van pluimvee houden vergaan en stopte het mini bedrijf tot verdriet van de leerlingen.

Ik heb later nooit meer kippen gehouden. Een ervaring rijker en een illusie armer. De moraal: begin nooit een pluimveebedrijf in schooltuin of eigen tuin en zeker niet met hanen. Zou iemand  in die tijd een hekel hebben gehad aan hanen en gekraai? Wie het weet mag het mij alsnog vertellen.