De winterhulp in de Mijnstreek

Tijdens de eerste jaren van de oorlog wilde de bezetter zich van zijn sociale kant laten zien. Het succes in de Mijnstreek was beperkt.

• Door Martin van der Weerden

Op bevel van de Rijkscommissaris voor het bezette Nederland, Arthur Seyss Inquart, werd in oktober 1940 de Stichting “Winterhulp Nederland” (W.H.N.) opgericht. Door het organiseren van liefdadigheid hoopte de bezetter de vriendschap tussen het Duitse en Nederlandse volk te versterken. Aanvankelijk kregen armlastige joden ook steun, maar dat zou al snel voorbij zijn. De steun van fanatieke nazi’s zoals Rost van Tonningen werkte averechts voor het vertrouwen bij de burgers.

In november 1940 werd de afdeling Heerlen opgericht. Om de kosten zoveel mogelijk te beperken, maakte de afdeling gebruik van ruimten in het gemeentehuis Een jaar later werd het bureau tijdelijk overgeplaatst naar “Ons volkshuis, Emmastraat 1, hetzelfde gebouw waarin de gemeentelijke distributiedienst was gevestigd. Het werk werd voorlopig gedaan door een aangewezen gemeenteambtenaar. Door de verkoop van insignes, straatcollectes en loterijen moest het nodige geld binnen komen. Ondanks de medewerking van zo’n vijftig vrijwilligers viel de opbrengst tegen. De campagne van maart 1941 leverde 1617 gulden op. De spoeling was wel dun voor de 2000 personen die in aanmerking voor ondersteuning kwamen.

In 1942 werden de werkzaamheden, verricht door het ambtelijk apparaat, overgedragen aan een vrijwilligerscorps en werd gezocht naar een nieuw onderkomen. Het oog viel op de woning van een zekere Goldstein aan de Emmastraat. Dit werd echter door de wethouder van sociale zaken afgeraden. Door de woning van een weggevoerde jood te gebruiken, werd de zaak van de Winterhulp Nederland bij de bevolking niet gediend. Het plaatselijk bureau is uiteindelijk niet meer heropgericht.