Jos Kessels, tegenwoordig woonachtig in de Achterhoek, haalt herinneringen op aan zijn tijd in Heerlen. Over wonen in de Vrijdagstraat, voetballen in de Zondagstraat en zijn tijd op de nieuwe school aan de Voskuilenweg. ‘Ik herinner me broeder Kletus nog, die sprong bij hoogspringen met habijt nog over 1 meter hoogte. Respect man!’
Na het lezen van een aantal verhalen op deze website, besluit Jos ook eens te graven in zijn herinneringen. ’Tja als je ouder wordt ga je in gedachten terug naar je jeugd jaren. ‘Hoe was het ook alweer? Ineens ben je dan 66 jaar terug.’
Dat was de tijd dat Jos in de Vrijdagstraat nummer 14 kwam wonen. Hij woonde er tot 1972, waarna hij door werk naar de Achterhoek verhuisde, samen met zijn vrouw Gerda. Zij woonde toen op de Schiffelerhof. ‘Maar ondanks ik er al 48 jaar met veel plezier woon, voel ik me toch nog steeds een Wink buul.’
‘Ik herinner me de eerste klas op de Broederschool. We hadden een apparte vleugel, de Don Sarto school. We hebben een nieuwe school gekregen aan de Voskuilenweg. Jos herinnert zich broeder Kletus nog. ‘Die sprong bij hoogspringen met habijt nog over 1 meter hoogte. Respect man! En broeder Bernardinus, die kon goed met aanwijsstok en liniaal overweg. Hij had regelmatig nieuwe nodig. En niet te vergeten meester Henzen en meester Souren.’
‘Aan het eind van de Zondagstraat, was het parkeerterrein van de fruitveiling waar we als kwajongens wel een wat fruit namen. Als er geen auto’s stonden, voetbalden we met z’n allen. En als de bal eroverheen vloog, over het prikkeldraad klimmen … tenminste als niemand keek.’
Jos haalt ook de herinnering op het vliegtuig dat neerstorte op de spoorlijn Dijk naar Terwinselen. ‘Of met een zelf gemaakte kattefiets in het Aambos op bomen schieten, waar we betrapt werden door agent Beurs. Wij als een speer weg, maar Hans niet. Hij verlinkte ons allemaal, dus toen je thuis kwam was Beurs al aan de deur geweest en moest je naar het politiebureau. Konden we ons gaan melden en braaf een opstel schrijven.’
‘Mijn neven Hans en Joep wonen er nog’, besluit Jos. ‘Ik ga binnenkort nog eens kijken hoe het er allemaal uitziet!’
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Jos was onze buurjongen. De broeder van de 1e klas op de broederschool heette faustus. een jonge vent die je een “boon”gaf als je niet je best deed. Een “boon” noemde hij een tik met de knokkel van zijn wijsvinger.
Vanaf de 3e klas, dat was in 1959 gingen wij van het “witte dorp” naar de nieuwe Don Sarto school. Bij meester Souren. Daarna naar broeder Berno. Die kon toveren ( gedachte lezen). Je moest een briefje met een getal in je handen houden en dan raadde hij welk getal erop stond.
Van Broeder Cletus heb ik nog een vergrootglas gekregen toen hij naar een andere school ging.
Hoi Paul wat leuk ,ja we waren buurjongens ook Hans je tweeling broer niet vergeten trouwens hoe gaat het met hem?Ja wij hebben een goede jeugd jaren gehad met veel speel mogelijkheden waar je op het pleintje tussen de huizen kon kuilen graven en met zelf gemaakte karretjes van de berg af sjeesden of nog leuker in het aanbod als je dan in een bocht uitvloog je benen vol met steentjes had maar ach een pleister en je was een flinke jongen,we speelden toen meer buiten dan de jeugd tegenwoordig.
Ik heb nog een klasse foto op gestuurd waar jullie en m’n neef Hans op staat bij meester Henzen.
Gr Jos.
Jos, ik ben weliswaar ook iets ouder maar ik herinner me jullie toch nog heel goed.
Jullie woonden ook korte tijd in de Vossekuil. Waarom lees ik dat hier niet? Schaamde jij je daarvoor? Zal wel niet he? We hadden samen een garage in de flat waar Els en ik woonden, ook May Pergens had daar zijn motor staan. Hij woonde in flat drie, wij in vier.
Hoi Ton,leuk om die verhalen te lezen,en tuurlijk schaam ik me daar niet voor,wat ik en Gerda herinner is dat jullie nog verhuist zijn naar de potgieterstr?waar jullie nog een boxer (hond)aan geschaft hadden om dat die van ons zo lief was maar dat was niet z’n succes dacht ik.
Ja de garage was een succes en gezellig en vooral als bij Gerda de vliezen gebroken waren en ik met handen vol smeer en viezigheid als een speer naar de vroedvrouwen school moest rijden