Toen begin 1966 de eerste bewoners hun intrek namen in een de vier flats gelegen aan “De Vossekuil” leek er een mooie toekomst weggelegd voor de net aangelegde wijk. Met 4 flats met ieder 100 woningen werd een oplossing gecreëerd voor de woningnood halverwege de jaren ’60. En met een huurprijs van slechts 160,- gulden voor een woning met minimaal 3 slaapkamers, een woonkamer, een keuken, w.c., badcel en een gang met hal was het wachten dat de eerste flats vol zouden komen.
Met deze voortvarende start moest “De Vossekuil” “een der mooiste wijken in Heerlen worden”. Toch is het daar nooit van gekomen. Hoewel menige inwoner in de begin jaren er aardig zal hebben gewoond heeft de Vossekuil de negativiteit van het eerste jaar nooit meer van zich af kunnen schudden.
De eerste problemen: Flat dreigt weg te zakken in de grond
Al enkele maanden na opening moesten 100 kelders opgeofferd worden omdat een van de vier flats schuin dreigde weg te zakken in de grond. Met het vullen van alle kelders en aanliggende gangen met 2043 m3 beton werd dit eerste probleem “opgelost”. Dit droeg niet bij aan de populariteit voor potentiële huurders. Ook de 9600 klachten van de vierhonderd gezinnen die begin juni 1966 werden gepresenteerd aan de Stichting Belangengemeenschap Vossekuil droegen daar niet aan bij. Ondanks de lage huur waren er dus ook genoeg tekortkomingen die de lage huur verklaarde. Opvallend bij de enquête waarin deze 9600 klachten naar voren kwamen was dat ondanks de 52 kritische vragen veel opmerkingen en klachten op het formulier erbij waren geschreven. De al ruim opgezette vragenlijst was blijkbaar nog niet omvangrijk genoeg. Opmerkelijk was ook dat 48% van de ondervraagden van mening was dat er af en toe wel eens iets mankeert aan het gedrag van medebewoners van de flats.
Met een toename van steeds beter wordende wijken in de buurt en een gebrek aan winkels dichtbij de vier flats is mede een reden geweest dat de flats weinig populair waren. Voor een kleine boodschap moest je al snel twintig minuten reistijd rekenen. Te geïsoleerd ten opzichte van de andere wijken en de bijkomende problemen en klachten bracht de animo tot wonen in de Vossekuil tot onder nul.
Na twee jaar zat de Gemeente Heerlen opgescheept met 400 woningen met een slechte uitstraling, veel gebreken, hoge onderhoudskosten en een wijk waarin een groot verloop aan nieuwe inwoners was. In de jaren die volgden werd er wel onderhoud gepleegd aan de flats, was er een kostbare renovatie van 70.000,- gulden per woning, maar bleef een nieuwe positieve uitstraling na deze grondige opknapbeurt uit. Door het grote verloop en het landelijke beeld dat dit niet een woonwijk was met veel toekomst kreeg de Vossekuil meer en meer te maken met leegstand.
De sloop van de Vossekuil
Na veel getouwtrek en overleg laat het bestuur van de Bouwvereniging Heerlen door het Christelijk Instituut voor Volkshuisvesting (NCIV) een rapport opmaken met oplossingen voor de Vossekuil. Alle oplossingen die voorbij kwamen hadden een minimaal kostenplaatje van 22 miljoen gulden. De mogelijke oplossingen bestonden uit het handhaven en opknappen van alle 4 de flats, het slopen van twee flats en het plannen van nieuwbouwwoningen nabij. Of een volledige sloop van de vier flats en volledig over te gaan op nieuwe woningen in een nieuwe wijk.
Na de aankondiging van de Bouwvereniging Heerlen om toch te kiezen voor de laatste oplossing, een volledige sloop, betekende dit weer een volgende probleem: wie kon en ging deze kosten betalen? De uiteindelijke verliezers waren de inwoners van de Vossekuil en de omliggende wijken. Met het vooruitzicht van sloop was het helemaal onmogelijk geworden om in de tussentijdse periode nieuwe inwoners over te halen om een flatwoning te betrekken. De nieuwe inwoners die nu op de Vossekuil afkwamen, waren vooral mensen “uit de onderkant van de samenleving”. Problemen met drugsoverlast, brand en prostitutie stonden wekelijks in de krant.
Nieuwe woningen in het Vossepark
In 1992 staat driekwart van de woningen leeg en is het wachten op de geplande sloop. Een jaar later zijn alle inwoners uitgekocht of uit eigen beweging vertrokken en kon er in september/oktober 1993 begonnen worden met de sloop. Na 30 jaar kwam er een einde aan de mooie plannen om van de Vossekuil een van de mooiste wijken van Heerlen te maken.
Om de perikelen rondom de naam “Vossekuil” wat te laten zakken lag het gebied er 10 jaar bij als een oefenterrein voor het leger. Veel onkruid, weinig onderhoud en nog wat brokken van de vier flats. In 2009 werden na een stilte van 10 jaar de laatste stenen gelegd voor de woningen in het nieuwe Vossenpark. Jonge gezinnen en starters zijn inmiddels in de huizen op de grens van Heerlen en Schaesberg ingetrokken om deze keer echt een mooie wijk van “de Vossekuil” te maken.
Herinneringen
Welke herinneringen heeft u aan de Vossekuil? Plaats hieronder uw reactie.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
IK heb in de Vossekuil verkering gehad met mijn eerste vriendje.
Een leuke jeugd gehad daar.
Ik heb tot mijn 10de in de vossekuil gewoond en zijn toen verhuisd naar Merkelbeek wat ik heel erg heb gevonden. Een hele mooie jeugd gehad in de vossekuil en Katja v Geijlswijk kan ik ook nog uit die tijd.
Hoi Arno,
ik heb ook in de Vossekuil gewoond. Wij woonden op 266.
Heb jij toevallig een zus die Willemien heet?
greetzz René
I lived in the Vossekuil with my family when I was 10 – 11 years old in 1970-1971. I went to the Maria School. I have terrific memories of living there. I wish there were more photos. I remember playing in the big fields near the apartments. Does anyone have any additional photos?
Ik heb in de Woensdagstraat gewoond, toen ze nieuw gebouwd waren, en we hadden een douche voor de eerste keer, dat was fantantisch toen in 1950 ongeveer! Toen was ik op de Mariaschool!! Leuke jeugd hoor!!
Jammer dat de luchtfoto in spiegelbeeld staat,
Fijn, staat nu goed.
Mooie tijd gehad
ondanks de dingen die er gebeurde
Waren wij de langste bewooners in de vossekuil
Beste Patricia, ken jij toevallig t blonde meisje Marie-Chantal?zo ja ? Dan waren wij de buren van hoekwoning op de achtste verdieping? Hebben hele mooie momenten beleefd in de Vossekuil. Groetjes van de moeder van Marie Chantal
Er was tussen de flats en de Don Sartoschool, onderaan toch ook een speeltuin die De Vossekuil heette? Daar hebben wij vaak gespeeld en van daaruit naar het heitje om in de bomen te klimmen en grote spijkers op de treinrails rails te leggen, dan had je een mes als de trein langs was geweest. Leuke tijd gehad daar.
dat was gekke tijde en leuke tijd wat ik daar meegemaakt heb,t vossekuil die zal je noooit vergeten
ik vind wel jammer dat die gesloopt is
Ja dat vind ik ook datwas inderdaad een te gekke tijd
Ik ben met mijn vrouw in 1969 in de vossekuil naan wonen, de flat naast de philipsfabriek. Er waren toen nog maar drie woningen bezet en alles was nog nieuw. ’s nachts hoorde je de geluiden van de nabijgelegen mijn on2. Ook het geluid van de stoomtreinen die hun lading kolen naar het “noorden” vervoerden was heel kenmerkend. Het uitzicht was geweldig.we woonden op de achtste etage. Als zaterdags de melkboer kwam dan zette je een mandje met de lege flessen en een briefje bij de ingang en je ging winkelen. Bij thuiskomst stond je mandje met je bestelling klaar bij de ingang. Er werd nooit iets gestolen. (moet je nu eens proberen!). Het enige nadeel was dat de verwarming in april uitging tot september. Als hij dan in de herfst weer aanging werd het bloedheet, soms wel 27 graden. Er was nl vloerverwarming die je niet kon uitzetten. Verder hebben we er 6 mooie jaren gewoond,tot we in 1975 verhuisden naar een eensgezinswoning in de buurt waar we nu nog steeds wonen. Groetjes. Els en ton otten.
ik ben er geboren en getogen .heb er altyd graag gewoont .maar de oude tyd van molenberg en herineringen draag ik voor altyd mee .grt aan alle mill-hillers
Hey Johnny,,same here geboren en getogen in de vossenkuil/molenberg. Super jeugd mee gemaakt ook toen de vossenkuil in verval was. Het de DRUGS place was voor de Duitser. Helaas jammer er van Molenberg niks meer over is van het oude. Woon er sinds 1jaartje weer en het heeft totaal geen uitstraling meer,jammer. Alles is weg..Maria school,kleuterschool en de Vroedvrouwenschool erna de Mavo.. Speeltuinen die er waren alle 2 gesloopt. De politie school en vooral de Sporthal,je ziet alleen maar bouwgrond nu liggen of verwilderd..
ik lees net het bericht van de vossekuil
wat ik al in gedeeltes weet en zo ook mijn overleden moeder heeft daar gewoond zo ook ik tijdelijk was er fijn wonen en zo ook mooi uitzicht
ik weet men had het er fijn in die flat zo ook
zei wou altijd in die mooie eengezins woningen tegenover wonen en toen zei ik nu mam eens woon ik daar en wat gebeurt voor 3 maanden terug toen ik er op reageerde dat ik daar na 33 jaar later er komt te wonen en dat doet mij goed zo ook me moeder die vanuit de hemel na mij en de molenberg kijkt
zo heb ik toch het gevoel dat me moeder bij mij is en zo ook toch de vossekuil ondanks dat die nu vossepark weer herleefd daarom vind ik het fijn dat via mail vanavond weer even die tijd van toen terugkeerde in het blad van heerlen van toen ook al zeggen velen als ze de molenberg horen wel dit of dat nu ik zeg je ik had het niet beter kunnen treffen dan nu want heb fijne buren en zo ook woon ik fijn en zo ook wat iedereen over de molenberg zegt of hun neus ophalen die heeft het mis
want dit is toch wat het hoord te zijn voor elkaar en wat nu de molenberg is
jammer van de vossekuil toen het had zo mooi kunnen zijn maar dat was toen zo ook door de gemeente en wie ermee te doen had als die zich meer ingezet hadden wat nu de molenberg is dan was het misschien nog in stand gebleven maar ja de gemeente en wie dan al heeft dat zo laten verslonzen jammer
want wat nu er sta vind ik niet zo passen maar ja smaken verschillen
maar nu hopen dat het wat het nu is zo ook in de toekomst blyft vrede rust en voor elkaar als het nodig is daar te zijn
Ton Daems en Ria Robben kregen op 1 maart 1966 de sleutel van de vossekuil 343 wat waren we gelukkig. Onze twee dochters Ingrid en Angelique zijn er geboren ,we hebben er een heel fijne tijd gehad tot 1968 .Door de mijn sluiting moesten we ander werk zoeken en zijn we verhuisd naar Drunen Lipsscheepsschroeven waar Ton Daems ploegbaas van de gieterij is geweest.
Mijn oom was een automonteur die tegenover de Vossekuil woonde en een garage had bij een van de flats waar hij altijd de auto van mijn vader maakte. Ik weet nog goed hoe ik uren speelde op het grasveld tegenover de vossenkuil. Ik was en ben nog steeds verknocht aan Heerlen en dan met name die tijd. Geweldige jeugd gehad daar.
Bedankt Heerlen dat ik bij u geboren en getogen mocht worden.
heerlen was toen heel mooi en oud gezellig mooi oud stadsion molenberg was vroeger ook zo mooi met al dat groen maar de vossekuil nu vossenpark en nicolaasbeetstraat is verschrikkelijk echt wel de joostvanvondel straat idenditoo dit past niet op molenberg echt niet maar ja de modernetijd verschrikkelijk waarom moten ze de hij vernielen een stukje natuur waar wij als jeugdiggen speelde alles pakken ze af straks houden we nog geen natuur meer over als alleen van die hogen gebouwen net amerika mar goed dit is mijn mening groetjes berendsen
welke Berendsen ben jij ?
Heb op 196 gewoond mijn eertse woning in 1972,
10e verdieping wat een uitzicht over het limburgse landschap
heerlijke tijd gehad helaas limburg moeten verlaten voor mijn werk maar kom er nog vaak , weet waar mijn roots liggen
Wij woonden van 1969 tot 1980 in de flat….naast ons leefde een hoer in…veel drugsmisbruik al in die tijd…het was geen mooie flat meer..veel drugs,hoeren en gespuis..ben blij, dat de flat weg is….
Hallo Heerlen
Ik ben Rachid Chabali ik heb ook op de vosseluik geboren in 1975
Echt n mooi tijd gehad zo!! Ik was nog jong maar het zit nog goed in mijn hoofd. Ik woonde bij de laatste flt 9 hoog. Ik ben ook weer op zoek naar mensen die van mij leef tijd daar hebben gewoond wel n x wat af te spreken lijk mij heel leuk n top
Mooi ouwe tijd
Groetjes Rachid Chabali
Lieve rachid hoe is het met jullie en je ouders hopelijk kun je mij nog herinneren mijnie de vriendin van achmed de vriend van je vader heette lathachi van de achternaam
ik heb van 1986 tot 1992 in de vossekuil gewoond op no 43. Ik kwam er wonen als H.T.P. studente en alleenstaande moeder van mijn dochtertje Nicky (toen 2 jaar oud). Ik vertrok in oktober 1992, inmiddels met partner Egon, Nicky, dochter Jonah van 1 (in de Vossekuil geboren!) en hoogzwanger van zoon Puck naar de Harlingenstraat. We moesten weg omdat de flats gesloopt gingen worden. Ik heb een hele leuke tijd gehad in de Vossekuil, ondanks alle negatieve verhalen. Er woonden namelijk ook een heleboel leuke mensen, er was veel solidariteit en je kon er lekker jezelf zijn; een hele verademing voor iemand die uit Ulestraten komt, zoals ik. De flat was lekker ruim en het uitzicht fantastisch. Ik denk nog altijd met weemoed terug aan die tijd, vind het nog steeds jammer dat de Vossekuil niet meer bestaat, ook omdat daar het geboortehuis van mijn dochter was!
Ik heb ook in een flat op de Vossekuil 188 (9e etage) gewoond, vanaf 24-4-1979 t/m 4-5-1983
Was een leuke tijd.
In het begin was wonen in de flats op de vossekuil een genot .Er woonde alleen maar hardwerkende menssen keurige gezinnen, bvb onderwijzers,verplegers enz. Ook was er toen een huismeester aanwezig (had trouwens een leuke dochter) het onderhoud was goed. Ook de woning op zich was modern,en ruim, met douche ,3slaapkamers , mooie afgewerkte keuken luchtventilatie, enz,. Als jezelf van de molenberg komt ,dan weet je wat wij vroeger thuis hadden. Eigenlijk helemaal niets van dat alles. De ondergang is gekomen dat de HOGE HEREN van de woningvereniging de hoeren uit Heerlen( centrum) er in lieten wonen op basis van de opkomende subsidie regeling. Was makkellijk voor hen zelf ook,zo dicht bij? Zeiden de oudere inwoners van de molenberg ! Op de heerlerbaan staan de zelfde flatsen er nog! Maar daar heeft Dhr. Banning oud directeur van de woningvereniging zelf voor gezord. Als hoer ,en ander tuig uit de omstreken kwam je bij hem beslist niet in aanmerking voor een flat .
Welke huismeester en dochter bedoelt u? Ik ben een kleinzoon van de eerste huismeester van de Vossekuil….
ik heb ook in de vossekuil gewoond vanaf 1968 tot1973 had er altijd prettig gewoond was altijd gezellig en frank die oom van jou kan ik ook dat was ronald en je vader is karel
Hallo meneer Timmermans wat leuk dat u mijn vader en oom ook kent. Het was een geweldige tijd mijn oom heeft nog een mooi ford capri gehad in die tijd ja mooi. Zou het zo over willen doen>
We waren rijk met de Vossekuil ooit. Ruime flat betaalbare huur gigantisch uitzicht en onderling waren de bewoners ook eens.Maar ik Moest verhuizen mijn jongste zoon kon niet tegen de verwarming, wat heb ik gehuild dat ik er uit moest.
Hhahah kon geeneens wennen in het begin in een eengezins woning. Ik ben geboren en getogen in en op de Molenberg afgezien van enkele jaartjes Rotterdam en Zierikzee. Maar mijn stekje is toch hier …. hier ben ik op mijn plaats.
Geachte dame/heren,
tegenover de flats stonden ook duplex woningen,deze zijn ook gesloopt.
In deze flats woonde Toos Peeters of Peters,zij was het eerste vriedinmetje,weet iemand waar ze nu woont, zou haar graag nog eens willen ontmoeten,ze is nu ongeveer 67-jaar jong.
Alvast bedankt.
Gr, Leon Essers.
Geachte dames en heren,
Ook ik ben zoals vele ook op de Vossekuil geboren en getoogd.
Heeft iemand toevallig nog foto’s van “wat dan ook” betreffende de Vossekuil. Bv. bij de garages, auto’s, foto’s vanaf het balkon genomen etc. etc.
Mijn dank is groot, ik denk dat er vele het met mij eens zijn. Toch een stukje Nostalgie…
Mvg, Familie Smeets
Hallo Fam. Smeets, ik heb in de vossekuil gewoond van 1969 tot 1975.
Uit die periode heb ik nog een aantal foto’s, genomen vanaf het balkon op de achtste etage.
O.a. sneeuwlandschap, uitzicht op het toenmalige De Weverziekenhuis ( nu Atrium MC ),
Uitzicht ovet het veld met de Don Sartoschool En de Lange Jan.
Als jullie geinteresseerd zijn hoor ik het wel. Ook hoor ik dan graag waar ik ze naar toe kan sturen. Ik heb ook nog een korte flits met beelden die ik destijds met mijn super-8 camera heb gemaakt vanaf het balkon.
Groetjes.
Beste Ton,
Ik ben zeer geïnteresseerd in uw collectie!
Kijken of u met mij via deze site in contact kan komen of dat ik mijn mailadres ergens kan vermelden.
Mvg, Fam Smeets
Voormalige Vossekuil 323
Kleine aanvulling: de duplexwoningen in de Nicolaas Beetsstraat staan er ook op.
Beste Ton Otten heeft u de betreffende foto’s en/of bewegende beelden nog?
Hier ben ik wel in geinteresseerd daar ik ook geboren ben in de flat en mijn ouders voorheen op de Nic. Beetsstraat gewoond hebben.
Ik heb zelf niet van die goede ervaringen met de vossekuilflats. Ik heb er niet gewoond. Als kind logeerde ik vaak in de Nic. Beetsstraat bij mijn tante. Tijdens het spelen op staat (begin jaren 70) werden we vaak lastig gevallen door jeugdige groepjes krapuul uit die flats. Als we er langs liepen werd er ook wel eens iets naar ons gegooid van bovenaf. Mijn fiets was regelmatig ventielloos als ik weer van tante naar huis wilde en had steeds sterk het vermoeden dat het onheil uit die richting was gekomen, hetgeen werd beaamd toen ik mijn geheel verdwenen fiets volledig gesloopt terugvond achter een van die flats.
Ik was dan ook niet verrast dat besloten is deze bouwwerken te slopen, omdat de verhalen uit die richting steeds verontrustender werden. Vrijheid leidt tot verantwoordelijkheid, en dat konden/wilden sommigen niet aan.
Ik heb in de jaren 1974 tot 1979 in de Vossekuil gewoond, het was een leuke tijd. Wij hadden Morakanen als beuren. Familie Riets de Haan en haar zoon Patrick en familie Larife mijn beste vriendin Saida. Die jaren waren het nog leuk een soort melting pot van verschillende culturen. Donsarto school was ook heel dicht bij. Wow leuke jaren hoor.
Ik heb in de jaren 1978 tot 1980 gewoond op Vossekuil 254, 6e verdieping. Via de Stichting Studenten Huisvesting werd ik samen met twee andere studenten, waaronder Marcel Mollink de gelukkige bewoner. Wij studeerden aan de HTP. Geweldig mooie tijd beleefd. Naast ons woonde een gezin met drie kinderen uit Italie. Boven ons eveneens studenten van de HTP, onder ons studentes Fysiotherapie met wie leuk contact hadden.
Veel mensen hadden een hond. Het blaffen hoorde bij de dagelijkse geluiden. Dikwijls was er herrie. In de lift was het af en toe een zootje. Maar wat was het heerlijk om met zoveel mensen met verschillende achtergronden bij elkaar in de buurt te wonen. Na een aantal jaren verhuisde ik naar Valkenburg en ging wonen in het klooster van de paters van de Heilige Harten aan de voet van de Couberg. Wat een verandering.
Ik zou nog graag een kijkje nemen in de Vossekuil met zijn flats. Helaas, ze zijn verdwenen. Ik woon alweer vele jaren met mijn gezin in Emmen.
Ik heb veel negatieve verhalen gehoord over de Vossenkuil.
Maar als ik de verhalen zo van mensen lees die daar gewoond hebben, schijnt het allemaal wel mee te vallen. Jammer dat die flats er niet meer zijn, want dan was ik daar zelf eens gaan wonen om te ervaren of dat ook wel daadwerkelijk zo erg is wat mensen zeggen.
Jammer dat met het vertrek van veel idealisten, die in de jaren 60 de eerste bewoners waren, ook het evenwicht werd verbroken tussen sociale draagkracht en sociale draaglast.
Daarmee verviel ook vrijwel meteen het bestaansrecht van deze woonvorm.
Juist deze woonvorm vereiste, paradoxaal genoeg, meer sociale vaardigheden dan het wonen in een rijtjeshuis.
Ook ik heb van dichtbij gezien hoe de flats helaas snel verpauperden die laatste jaren voor de sloop.
Veel ‘anderslevenden’ en een deel van onze sociaal minder bewogen stadsgenoten zag ter plekke een kans om zich onder te dompelen in de anonimiteit van het minder gecontroleerde bestaan.
Helaas trok dat ook potentiële bewoners aan die met onze leefgemeenschap weinig tot niets te schaften hadden en ook daarnaar handelden.
Ik vind het terecht dat aan deze ooit zo mooie bestaansvorm aan de rand van onze Molenberg een onnatuurlijk einde is gekomen.
Dit was de grootste achter buurt van Heerlen!Veel ellende mee-gemaakt!
Beste Fons, de leefbaarheid en gezelligheid in een wijk of buurt wordt bepaald door hetgeen de bewoners er van maken, niet door de naam die ze heeft.
Groetjes.
Wij woonden op de Voskuilenweg 5 en in het begin gaf dat verwarring met het adres Vossekuil 5. Een keer belde er iemand aan, dat was een voor mijn moeder onbekende huisarts, hij zei: “waar is de patiënt” en ging de trap al op, mijn moeder in verbazing…. Hij moest natuurlijk op de Vossekuil 5 zijn en niet bij ons.
Wij woonde van 72 tot 76 in de 4de flat op de 3de etage en onze 2 zoons zijn er geboren,wij hebben meer positieve dan negatieve herinneringen aan de Vossekuil (overal is wel iets,zeker als er zoveel mensen van allerlei culturen bij elkaar wonen)
Daarna zijn we in de wijk gaan wonen waar we met veel plezier gewoond hebben tot 89 en wonen nog altijd op de Molenberg,onze oudste zoon heeft zelfs een tatoeage van de Molenberg(is er trots op dat hij hier geboren is)
Ik weet sinds kort van,, Heerlen verteld ,, in 2012 vroeg Leon Essers of iemand weet waar Toos Peeters woont,dat is of was Haanrade
Bedankt voor alle verhalen over De Vossekuil. Ik heb er zelf ook gewoond in de 1e flat op de 8e verdieping op nummer 77.
Mijn opa was de allereerste huismeester daar en heet Henk Derwort. Helaas heb ik hem niet gekend, omdat ik in juli 1976 ben geboren en hij in oktober 1976 is overleden. Hij is 66 jaar geworden. Hij woonde samen met mijn oma op 110 in de 2e flat. Later woonde mijn oma op 120 tot aan de sloop.
Ik heb een eigen pagina op Facebook over De Vossekuil. Neem gerust een kijkje. Foto’s , filmpjes, verhalen enz. Alles is welkom!!
Groetjes, Bas Derwort