Bron: Ramon van Opdorp | F-86-Sabre

Engelse Straaljager stort neer in Heerlen

Op 05 juli 1955 wordt Heerlen en omgeving opgeschrikt door een grote explosie.Een Engelse RAF Sabre F “Mark 4”, gestationeerd op de Engelse luchtmacht basis Bruggen in Duitsland, explodeert in de lucht tijdens een trainingsvlucht. Veroorzaakt doordat er een fatale brandstof lek ontstaat, waardoor er brandstof rechtstreeks het “hete” compressor gedeelte van de motor inloopt.

Bron: Ramon van Opdorp | F-86-Sabre
Bron: Ramon van Opdorp | F-86-Sabre

Nadat er alarmerende lampjes en toeters in de cockpit afgaan, verliest het toestel snel hoogte, en wordt er door ooggetuige een zwarte rook pluim achter het toestel gezien, gevolgd door een kleine explosie. Het toestel draait in een wijde bocht over de flats in de buurt van de Gringel, en koerst van hieruit recht op de Kissel en de schuin daarachter gelegen woninggroep af. Echter door de koelbloedigheid van de moedige  25 jarige “Flying Officer M. Smith” weet zijn toestel nog een beetje hoogte te maken, en wordt hierdoor over de woning groep heen gestuurd. Vlak voordat het toestel de grond zou raken vind de catastrofale explosie plaats. Door deze koelbloedigheid van de piloot, zijn vele levens gespaard gebleven, en is alleen het leven van de piloot te betreuren.

Brokstukken van het vliegtuig, alsmede de stoffelijke resten van de piloot lagen over honderden meters verspreid langs de spoorlijn Heerlen- Kerkrade, en achter het veld dat wordt begrensd door het mijnspoor van staatmijn Wilhelmina. De grootste ravage wordt aangericht door de General Electric J47-GE-13 turbojet motor, die zich meters diep in een achtertuin graaft.

De exacte plaats van de crash, en verder details van dit ongeluk zijn helaas moeilijk te achterhalen. Waarbij de crash plaats ongeveer te plaatsen is waar de huidige Sligro en Tamoil liggen. Het ging hierbij om een onder Canadese licentie gebouwde meer bekendere F-86 Sabre, met registratie XB950. Tot welk squadron het toestel precies behoorde blijft onduidelijk. Het 67, 71 en 130 Squadron waren ten tijde van het ongeval gestationeerd op Bruggen, en daardoor moet het toestel bij een van deze squadrons hebben behoord.

Ramon van Opdorp

Ramon van Opdorp is in 1977 geboren in Heerlen, en is bijna z'n gehele jeugd woonachtig geweest in Welten, te Heerlen. Hierna heeft hij de wereld afgereisd voor zijn beroep als vliegtuig onderhouds technicus, waar hij foto's maakte. Over de jaren werd hij steeds meer geïnteresseerd in fotograferen, en dit virus heeft hem nooit meer losgelaten. Naast de belangrijkste interesses Luchtvaart, Geschiedenis en Fotograferen, is het schrijven van artikelen, en het onderzoeken van de artikel inhoud ook een interesse opgebouwd. De combinatie van fotograferen (zie ook: www.ramonvanopdorp.com) en schrijven heeft hij al een paar keer mogen gebruiken op Heerlen vertelt. En komt zo ook weer iets meer te weten over zijn geboortestad en geschiedenis.

45 gedachten over “Engelse Straaljager stort neer in Heerlen”

  1. Kan me dit nog wel herinneren. Ik zat toen op de 1e klas van de Broederschool.
    Toen de school uit was meteen er naar toe, maar we werden tegengehouden door militairen en politie.
    Een bewoner van de Voskuilenweg liet ons kleine brokstukken zien van het toestel. Die waren tot op de Voskuilenweg terecht gekomen.

    1. Ik was vijf jaar en speelde in de tuin in het Schaesbergerveld. Een vliegtuig kwam rokend over en even later hoorden we een enorme klap. Mijn buurjongetjes, Peter, Gieltje en Theo Trommelen gingen onmiddellijk kijken en kwamen met verhalen thuis over een neergestorte straaljager.

  2. Van dat neergestorte vliegtuig herinner ik mij wel. Zat toen op de Broederschool op de Molenberg. Was destijds 8 jaar oud. Dat had een behoorlijke impact op mij en mijn klasgenoten.

  3. Kan me herinneren dat ik met mijn moeder ben gaan kijken aan de Voskuilenweg. Was erg onder de indruk van de pastoor die stoffelijke resten zegende die hier en daar in’t veld lagen.

  4. In mijn herinnering ervaar ik nog als de dag van gisteren, ik was destijds acht jaar en het was speelkwartier op het schoolplein van de Onze Lieve Vrouwen school in Leenhof. Eerst hoorde we een haperende motor en na enige poos volgde een ernorme knal. Bij het neerstorten hielden we onze adem in en toen de machine de grond raakte was er een nog heftiger explosie. Zoiets vergeet je nooit meer.

    1. Inderdaad,ik was toen 4 jaar oud, en woonde in de gerardstraat,de woonwijk die de piloot gered heeft door het vliegtuig naar het open veld voor het beukenbos te maneuvreren,ik wou met nog wat grotere kinderen gaan kijken,maar we werden tegengehouden door volwassene,die zeiden dat we niet mochten gaan kijken,omdat we het ons leven lang niet zouden vergeten,het was niets voor kinderen,dus ben ik snel terug naar huis gegaan door die horrormelding,maar heb het nooit vergeten,op dat moment dacht ik dat de oorlog uitbrak.

  5. Een oude man bij mij in de buurt (schaesbergerveld) vertelde dat er een hond met een arm of been vandoor ging (lijkt mij wel een beetje cru) en dat de politie die hond afschoot om dat lichaamsdeel te bemachtigen!! Dat lijken mij van die gruwel verhalen die een gebeurtenis tot een soort legende maken! Of het waar is zal ik nooit weten maar ik hoop van niet!

  6. Op deze bewuste dinsdag stond ik achter ons huis in de tuin (Rubensstraat in Meezenbroek) naar het Kapellerbos te kijken toen ik ineens een grote vuurbal zag boven de huizen in de Spoordamstraat / Leenhofstraat. Ik riep meteen mijn moeder en zussen erbij en het duurde volgens mij een tiental seconden voordat het vuur weg was. Die zelfde dag vernamen wij dat er een vliegtuig was neer gestort net achter de moestuin van onze oom en tante (Smaling-Rijpkema) op nog geen 20 meter bij hun huis vandaan. Het vliegtuig heb ik niet zien neerstorten, ik zag enkel de vuurbal . Achteraf heb ik het gat gezien van de chrash en de berging gezien van diverse brokstukken toen we op bezoek waren bij mijn tante.
    Alles werd via hun tuin geborgen.

  7. Ik kan me dit tragische ongeval nog heel goed herinneren. Ik was toen bijna elf jaar en zat op de zesde klas van de Broederschool. Ik weet niet meer dat dat gebeurde op 5 juli, maar ik weet wel nog dat ik ziek thuis in bed lad (waarschijnlijk “schoolziek”).
    Ik zag de machine in de buurt van ons huis op het Dr. Schaepmanplein overvliegen, een grote rookwolk achterlatend. Ik schrok, want ik weet nog goed dat mijn bed bewoog. We zagen het vliegtuig een grote boog maken over de Molenberg en mijn moeder was bang dat hij richting Henricus-Mulo vloog alwaar mijn grotere broer op school zat. Toen we een knal hoorden ben ik, tegen de zin van mijn moeder toch gaan kijken en ik zie de ravage nog voor me. De machine was terechtgekomen midden in een bietenveld, precies op de plek waar later de Don Sartoschool is gebouwd. Dus langs de Voskuilenweg en niet in de Kissel want dat was een stuk verder naar de Schaesbergerweg toe. Van details zoals ledematen kan ik me niets herinneren. Wel staat mij bij dat er op het bietenveld nog lang onderzoek gedaan is.

  8. Hier kan ik me hier vaag nog iets van herinneren. Maar het is mij wel altijd bij gebleven. Voor zover mij toen is vertelt, is het vliegtuig op een voormalig oefenterein (veldje?) van voetbalclub RKONS terecht gekomen. Ik was toen nog geen drie jaar oud en bij mijn opa en oma. Ik heb even gegoogeld en kwam nog een website tegen met eveneens informatie over dit ongeluk. Bedankt voor het plaatsen van dit verhaal.
    http://people.zeelandnet.nl/edrita/Verhalen.htm#Straaljager te Heerlen neergestort

  9. In 1955 was ik 8 jaar en ik zat op de broederschool molenberg. Toen het vliegtuig ontplofte hadden wij net speelkwartier. We mochten natuurlijk niet van het schoolplein maar ik ging toch, in de richting van het bietenveld zoals mijn broer Harrie eerder al vertelde.

    In het veld zag ik “iets” branden. De machinist van een stoomtrein die van de mijn kwam stopte en begon het “iets” te bussen. Ik wilde kijken maar de machinist vond dat geen goed idee. Het “iets” bleek een lichaamsdeel van de piloot te zijn! Dat maakte een enorme indruk op mij. Ook indrukwekkend was de flypast van een aantal vliegtuigen met collega’s van de verongelukte piloot in de zg.”missing man”-formatie.

    Ik heb er wel eens aan gedacht dat het misschien gepast zou zijn om een klein monument op te laten richten voor de heldhaftige piloot die met zijn actie ongetwijfeld veel mensenlevens heeft gespaard.

    In de parochiekerk op Molenberg werd jarenlang op de sterfdag van de piloot een h.mis gelezen.

  10. Wij zaten toen op de Mulo Henricus op de Schaesbergerweg in Heerlen.
    Tijdens speeltijd kwam dit vliegtuig met groot lawaai over en verderop stortte dat ding neer.
    Wij wisten op dat moment niet welke gevolgen dat had kunnen hebben

  11. ik was 8jaar toen dit gebeurde en zat op de onze lieve vrouwenschool . op leenhof, het was inderdaad onder speelkwartier, vreselijk ,maakte ook erge indruk op ons allemaal, ik weet nog toen de school uit was dat er veel militairen bij ons in de straat ,,op de baan,, stonden, en we mochten van hun niet onder het bruggetje door , richting molenberg. zoiets vergeet je nooit.

  12. ik was net 6 jaar geworden en zat nog op het kleuterschooltje aan de ruysdaelstraat in meezenbroek.Ik zat bij het raam en heb de klap gehoord.Thuisgekomen hoorde ik van het ongeluk en heb hemel en aarde bewogen om met een oudere zus er heen te gaan,om het prille ramptoerisme gestalte te geven.No way ik moest thuisblijven en de de verhalen aanhoren van diegenen die er wel geweest waren.gggrrrrrrrrrr…..

  13. Ik kan me die crash nog goed herinneren. Zat toen in de 2e klas (Broederschool). In de middagpauze direct gaan kijken, we werden tegengehouden door de politie. Vanaf de Voskuilenweg waren wel nog enkele brokstukken te zien en zoals Ton Otten ook al aanhaalde, een lichaamsdeel van de piloot.

  14. op deze dag ben ik geboren in Meezenbroek. mijn ouders hebben mij altijd verteld dat op die dag een vliegtuig neergestort is. De dienstdoende huisarts dr. Diederen twijfelde volgens mijn moeder of hij bij haar moest blijven of dat hij naar het ongeluk moest gaan. Gelukkig duurde de bevalling niet lang en kon hij daarna nog naar het ongeluk toe. Ik heb af en toe gezocht op internet of ik er iets over kon vinden in oude kranten of zo, maar dat is tot vandaag niet gelukt!

  15. Mijn vader Louis Hueber heeft het allemaal zien gebeuren. Hij was aan het werk(huisschilder)op het lager van de publieke werken aan de vossenkuilerweg op de molenberg. Ikzelf moest nog 6 jaar worden. Ik heb hem ook (brandend en zeer laagvliegend) zien overkomen . Mijn vader met zijn (oorlogservaring) heeft mij altijd verteld dat die piloot, een ramp voor de molenberg heeft weten te voorkomen ,door die kist ( zo noemde hij het vliegtuig) hoog te houden. Op het open veld heeft hij geprobeerd hem aan de grond te zetten ,is hem helaas niet gelukt omdat dat open veld doorkruist werd door een hoger gelegen spoorbaan . Dat is de piloot fataal geworden,daarna is hij achter de woningen gelegen aan schaesbergerweg/leenhof terecht gekomen. De brokstukken lagen her en der- waarts verspreidt,natuurlijk ook de lichaamsdelen.Wat ik mij zelf nog kan herinneren,is dat ik na schooltijd ben gaan kijken.Toen was het rampgebied al afgezet door militairen,politie,rode kruis,enz. Brokstukken en lichaamsdelen , heb ik zelf niet gezien. Mijn vader wel !Nadat hij van de eerste schrik was bekomen. Want hij stond er ook vlak bij. Die piloot is een held !zij mijn vader altijd tegen mij.

  16. een net, gepast monument zou inderdaad op zijn plaats zijn, gezien de daad van de piloot. hij had er ook voor kunnen kiezen zijn toestel te verlaten en dan waren wellicht tientallen heerlenaren dood gebleven. een vriend van mij is straaljagerpiloot geweest en vertelde mij altijd dat je alleen op genoeg hoogte veilig gebruik kan maken van de schietstoel, dus deze piloot moet hebben geweten dat het voor hem slecht ging aflopen.

  17. Bijzonder om dit te lezen nu.

    Ik was verkeersbrigadier en dat was volgens mij het eerste jaar dat dit gebeurde bij de school in Leenhof. we waren echt opgeleid door de politie.
    Ik moest eerst de kinderen over zetten en toen zelf pas naar huis.
    Het was heel spannend allemaal en er waren ook veel ramp toeristen en die vertelde de meest bizarre verhalen die wij als kind dan hoorde.
    Het was inderdaad bij de Fam. Smaling in de groentetuin neer gestort.
    Had ook op mij heel veel indruk gemaakt.

    Internet is wel bijzonder dat dit weer onder de aandacht komt

  18. Hallo, ik woonde toen naast de fam Smaling in de spoordamstraat, en inderdaad is dit toestel achter ons huis terecht gekomen, ik schat op ongeveer 50 meter van onze woningen ik was toen 3 jaar.
    Wij mochten niet verder komen als ons achterpoortje.
    Tegenover ons woonden Fam van der Molen, en Annie zat in de keuken, toen het gebeurde, de brokstukken vlogen door het keukenraam naast haar in de muur, waar zij zat.
    Een meters diepe krater werd dagen lang onderzocht duur politie en militairen.
    Wij hadden net als de Fam Smaling achter onze woningen een stukje grond van de gemeente gehuurd om groente te verbouwen, en naderhand is er het trainingsveld van Kolonia gekomen.
    Zelf woon ik nu alweer zo’n 25 jaar in de spoordamstraat, en wel tegenover de woning van de Fam Smaling, destijds bewoond door de Fam Niederführ

  19. Ik reageer nogmaals. Zoals ik hierboven al schreef heb ik de crash zeer bewust meegemaakt. Zonder te dramatiseren wil ik nog het volgende kwijt.
    Ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd ik door mijn vader attent gemaakt op het programma ” klasgenoten “. Hij vertelde erbij dat er jongens aan het woord kwamen van een school in Schaesberg. Ook zij zouden de vliegtuigramp bewust hebben meegemaakt. ‘S avonds gekeken, en inderdaad, de klasgenoten, waaronder ook de latere minister van onderwijs Jo Ritzen, bleken dezelfde ervaring te hebben als wij.
    Jo Ritzen vertelde dat één van zijn schoolkameraden die in de tijd van de uitzending werkzaam was als ambtenaar bij de gemeente Schaesberg, nog dagelijks problemen had bij het horen van overvliegende vliegtuigen. Hij kroop dan onder zijn bureau!
    Zo erg is het bij mij nooit geweest maar ik zet nu nog steeds het geluid van de tv zachter als er een vliegtuig overkomt ( denk aan de Awacs ) en zet het geluid pas harder als het vliegtuig weg is.
    Groetjes. Ton.

  20. Ik herinner mij deze gebeurtenis nog goed. Ik was 6,5 jaar, net komen wonen op het Bospad. Als klein manneke had ik de buurt al verkend. Ik ben toen langs het abattoir en de groenteveiling aan de Voskuilenweg gaan kijken. Ben weggestuurd door een agent. Ik herinner mij nog goed dat er veel over werd gesproken, mijn vader heeft de krant voorgelezen, zelf kon ik nog niet lezen. Ook met mijn speelkameraadjes (Dik Scheffer die eerder al gereageerd heeft) hierover gesproken. Uit latere jaren kan ik mij herinneren dat in de Pius X parochie deze gebeurtenis werd herdacht met een mis die de leerlingen van de Don Sarto school moesten bijwonen.
    Dit verhaal roept veel herinnering aan mijn jeugd op de Molenberg bij mij op.
    Frits

  21. Ik heb dit als 15 jarige wel bewust meegemaakt.Wij woonden aan de voskuilenweg. Mijn vader lag in bed vanwege zijn nachtdienst en die was hevig geschrokken van de knal vlak boven zijn hoofd. Inderdaad lagen gedeeltes van de wrakstukken en lichaamsdalen verspreid over een groot oppervlak. Het gedeelte achter de spoorlijn naar Terwinselen, Het Schaesbergerbos en de spoorlijn naar schaesberg was afgezet gebied maar ook leenhof ontkwam niet hieraan. Daar lagen flinke brokstukken die over de spoorlijn zijn geexplodeerd.Het gebied was maanden afgesloten geweest van wege zoekackties naar lichaamddelen en munitie en wrakstukken van het vliegtuig.Deze piloot verdiend inderdaad een standbeeld want hij heeft met inzet van zijn leven voorkomen dat zijn vliegtuig op de woonwijk zou neerkomen

  22. Dat was op mijn verjaardag. Ik werd toen 11 jaar. Zat toen op de Tarcisiusschool. Ben toen ook wezen kijken. In de bocht van de Voskuilenweg tegenover de oude spoorwegovergang liep een smal pad naar het Kisselbos, dat wij toen De Puist noemde. Met de grote beuken waar we met het vakantiewerk vaker naar toe gingen. Ik herinner me ook nog de fly-over van straaljagers, de dag erna. Dat de piloot voor eigen leven het toestel zo lang mogelijk in de lucht tot hield tot open terrein, werd toen inderdaad verteld.

  23. Kan mij het voorval herinneren. Zat op de Broederschool tijdens de pauze dat een grote vuurbal met veel lawaai overvloog. Het toestel is neergestort op het veld waar naderhand de Don Sarto school is gebouwd. Ik heb jarenlang een stukje van het toestel in mijn bezit gehad maar durfde dat niet aan mijn ouders te vertellen. Ik weet mij ook te herinneren dat het een tweezitter was en naar het schijnt is de copiloot wel uit het vliegtuig gekomen en kwam met zijn paraschut ergens terecht in de buurt van de Caumerbeek of de kerk daar vlakbij. Er is echter nergens een bevestiging te vinden van het ongeval. Jammer het was toch een indruk die altijd is bij gebleven

  24. Het vliegtuig kwam neer in onze moestuin, ca. 75 mtr. van ons woonhuis op de Spoordamstraat 29. Het uitgraven van de cockpit ca. motor geschiede door een zware machine met een takel. De stoffelijke resten hebben ze over een groot oppervlakte tussen de Spoordijk en de Witte Kolonie bij elkaar gezocht en in een grijze zak gedaan. Kleine stukjes restanten van het vliegtuig alsmede enkele botjes heb ik nog maanden lang daarna nog gevonden. Het laatste deed ik bij een haag in de hoek naast Niedenfuhr begraven. (Geheimpje met mijn vader zg. want die vond natuurlijk bij de herinrichting het meeste.) Ik was toen 13 jaar oud.

    Jan Smalinjg

  25. Ik was toen net vier jaar oud en woonde op Zondagstraat 36. Ik was met mijn oudere zusje in de tuin aan het spelen toen ze zei: “Vliegtuig in brand”. Ik was waarschijnlijk te traag want ik zag niets. Toen kwam mijn moeder ons halen om te gaan kijken. Ongeveer 30m rechts van het verlengde van de Zondagstraat tegen de spoordijk aan lag iets te branden en er waren rode en gele brandweerauto’s bij. Mijn moeder zei dat de vliegenier er in zijn parachute was uitgesprongen. Ik had geen idee wat dat was en blijkbaar klopte het ook niet.

  26. Het toestel met registratie XB950 behoorde volgens diverse bronnen op internet tot het 112 Sqn.

    Geraadpleegde bronnen:

    http://www.rafjever.org/sharepast.htm#SmithM

    http://www.rafjever.org/112squadaircraft.htm

    http://www.ukserials.com/losses-1955.htm

    https://books.google.nl/books?id=LyBQBwAAQBAJ&pg=RA2-SA5-PA15&lpg=RA2-SA5-PA15&dq=xb950+sabre&source=bl&ots=5S1D39L_JG&sig=F4mNJOXMf1aWcBNavBVCFDqgjR4&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwjLyITgv97NAhWKK8AKHau0CjoQ6AEILTAC#v=onepage&q=xb950%20sabre&f=false

    Ik heb gisteren de onthulling van de herinneringsplaquette bijgewoond op de Crutserveldweg te Molenberg, Heerlen. Het was een mooie ceremonie en gezien de heldendaad van Michael Smith zeker verdiend! Ook al heb ik het neerstorten van het vliegtuig niet zelf mee gemaakt (ik woon vanaf mijn geboorte in 1971 op de Molenberg en heb er tot 2000 gewoond, mijn ouders wonen er nu nog), dit verhaal op Heerlen Vertelt heeft wel indruk op me gemaakt en is voor mij de reden geweest om ook deze ceremonie te bezoeken.

    Ik heb hier ook een korte video gemaakt die is te zien op de volgende link:
    https://www.facebook.com/frenkonline/videos/10208630087983223/

    Ook van de Flypast van de Spitfire heb ik een video gemaakt, te zien op:
    https://www.facebook.com/frenkonline/videos/10208631747144701/

    Met vriendelijke groet,

    Frenk Kuijpers

    1. Beste Frenk, Ik ben een meisje van Leenhof, op de dag van het ongeluk 8 jaar en nu bijna 72 jaar. Per toeval kwam ik toevallig terecht op deze pagina en ik wil je danken voor het zoekwerk wat je allemaal hebt verricht. Compliment ! Ik was ontroerd door het zien van de onthulling van de plaquette, dat heeft deze Michael zeker verdiend. Als ik het had geweten, was ik er beslist naar toe gegaan ! Dankjewel !
      Ik heb vandaag mijn herinnering aan Ramon geschreven en na het lezen van diverse verhalen moet ik op die dag met mijn vriendinnetje in de pauze van 11.00 uur even naar huis zijn gelopen om iets op te halen, gezien de haast… Vriendelijke groet, Anna Klein

  27. Wij woonden op het Leenhof en ik verbaas me over het jaartal 1955. Ik was toen pas 4 jaar en toch kan ik me herinneren dat ik achter met mijn vader ben gaan kijken.
    Het is een van de oudste herinneringen die ik heb.
    Heel bijzonder.

  28. Beter Laat dan nooit he? De onzekerheden omtrent het squadron waar Michael vloog zijn weggewerkt. De RAF heeft me veel info gegeven. Dat is echt een uitzondering want dienst/vluchtgegevens worden zelden gepubliceerd. Heeft publicatie dan nog wel zin? Jazeker, Viola, de weduwe van Michael volgt alles wat met haar overleden Michael heeft te maken. Michael vloog bij het 112e squadron, gestationeerd op de vliegbasis Brüggen.

  29. Beste Ramon, per toeval kwam ik op jouw bericht over de neergestorte straaljager terecht. Dit is mijn 2e reactie, mijn eerste verhaal is zomaar verdwenen, verkeerd knopje ? Op 25 juli 1955 liep ik (Anna Klein, 8 jaar) met mijn vriendinnetje Truus Bemelmans naar school, het zal ergens tussen 13.45 – 14.00 uur zijn geweest naar de O.L. Vrouweschool. We waren waarschijnlijk aan de late kant, want ik herinner me dat we hard liepen de Montfortstraat af. Plotseling hoorden we een raar geluid, pruttel-pruttel, we keken naar boven en daar vloog een vliegtuig met een staart van zwarte rook……We waren heel bang, we dachten dat het een bommenwerper was, dit als “kort – na – de – oorlog- generatie” met dit fenomeen opgegroeid. We volgden het vliegtuig, dat steeds lager ging, totdat het op een paar meter verder met veel rook, vuur en vooral lawaai neerstortte bij het Kolonia-veld.Toen ik het vliegtuig bij jouw artikel zag, kwam alles weer boven…. Van de rest van de dag kan ik mij NIETS meer herinneren, maar het moment van overvliegen en neerstorten is nooit meer uit mijn gedachten verdwenen. Toen 8 jaar…. en nu bijna 72 is het bizar om weer intens met deze “ramp” te worden geconfronteerd…..
    In elk geval bedankt voor jouw artikel !

  30. Toevallig ben ik op deze site terecht gekomen.
    Ik ben Wil Smaling en zat, toen het ongeluk gebeurde, op de kleuterschool bij de zusters in Leenhof. Dit alles is inderdaad gebeurd in onze tuin. Nu ik erover nadenk komen veel van die herinneringen terug. Na veel omzwervingen over de wereld, voor mijn werk, ben ik weer neergestreken in Schaesberg. In het bosgebied Bousberg/Exdel. Op hemelsbreed 1,5 km van mijn ouderlijk huis.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.