De jonge historie van het Booch! Festival

Op 10 en 11 augustus wordt de binnenstad van Heerlen weer gevuld met vele bezoekers van het Booch! festival.

Het festival, waarover in 1998 het idee werd geopperd om jongeren in Heerlen (Parkstad red.) naast hun woon-, werk- en/of studie-situatie ook een evenement te bieden wat hen aanspreekt, heeft meer in zijn mars. Samen met Jan-Willem Souren keken wij eind 2010 terug naar de beginjaren, de hoogte- en diepte punten en de toekomst.

“a Booch?”
In 1998 zaten Jan-Willem en Trudie Souren bij de Stichting Coriolade. Deze organisatie had vooral als doel het organiseren van volksfeesten. Eind jaren ’90 was er voor jongeren nog vrij weinig te beleven in Heerlen en omstreken. Natuurlijk kon men naar Pinkpop, en wat omringende festivals. Maar Heerlen was nog niet echt populair bij jongeren. Tot Sander van der Sluis zich bij Stichting Coriolade meldde met het idee om een popfestival op te zetten. Sander, toen nog wonend in Heerlen en organisator van Extrema (bekend van Dance evenementen) kreeg al snel gehoor en onder de naam “a Booch?” organiseerde Coriolade de eerste editie van Booch?

Op een regenachtige Bongerd hadden zich zo´n 2000 bezoekers verzameld. Op het podium, dat naast Vroom & Dreesman was opgesteld, konden men genieten van een 6-tal artiesten die uit zeer diverse hoeken van de muziekindustrie kwamen. Deze keuze was ook bewust gemaakt door de organisatie, om niet alleen jongeren te vermaken maar ze ook kennis te laten maken met nieuwe muziekstromingen.

Terugkijkend naar deze eerste editie werd besloten om het jaar daarop een tweede editie te organiseren. Vanaf jaar twee werd Booch? op twee locaties gehouden. Een betaald gedeelte in de schouwburg en een gratis gedeelte in de binnenstad. Na een memorabel moment in de nachtelijke uurtjes in de schouwburg – waarbij de gehele familie Souren mee stond te helpen met het opbouwen van het podium – schemerde door dat het misschien wel een goed idee was om het festival zelf te gaan organiseren. Met name het ontbreken van de binding met popmuziek bij Coriolade bracht de familie op het idee.

“Mama Booch?”
Vanaf 2000 werd dan ook Booch? (inmiddels zonder de “a”) georganiseerd vanuit stichting Booch?. Met de familie Souren en daaromheen vele vrienden en vrijwilligers was het team groot genoeg om verder te groeien en te professionaliseren.
Een herinnering die Jan-Willem aan die professionalisering herinnert was het feit dat er vanaf dat jaar de betaling van de stroomvoorziening ter sprake kwam. Toen er opeens iemand van Essent kwam om op de Bongerd vanuit een putje de stroomaanvoer te regelen vroeg Jan-Willem zich af: “Hoe is dit dan eigenlijk afgelopen jaren gedaan?” Nog tot op de dag van vandaag  is Jan-Willem daar nog steeds niet 100% uit. Aannemelijk is dat er in de beginjaren gewoon voor stroom werd gezorgd, zonder dat daar betalingen en formulieren per ampère aan te pas kwamen.

In de loop der jaren hield Jan-Willem zich op de achtergrond en was vooral achter de schermen bezig. Trudie zorgde vooral voor het organiseren van het festival en het op poten zetten van een grote groep van vele vrijwilligers en medewerkers waar zij bekend stond als “Mama Booch?”.

Anders dan de meeste andere festivals bestaat Booch! niet uit een afgeschermd gebied. Vandaag de dag is een goede basis voor een festival makkelijk te omschrijven: een gebied met daaromheen een hek, een poort waar alleen mensen naar binnen komen die betaald hebben en waar alleen gegeten en gedronken wordt wat de organisatie wil dat er gegeten en gedronken wordt.

In het geval van Booch! is het een open terrein, dat niet af te schermen is (namelijk de binnenstad). Daarnaast is het een gratis festival en zeker op het Pancratiusplein heb je nog te maken met de omliggende horeca gelegenheden. Kortom je moet met veel dingen rekening houden die je bij een ander festival gemakkelijk op een rijtje kunt zetten. Zo moet Booch! vanwege het feit dat ook de omliggende horeca gelegenheden “mee serveren” rekening houden met een lagere begroting voor de organisatie van het festival. Maar dit ziet Jan-Willem meer als een uitdaging dan een obstakel.

Zittend aan een van die horeca gelegenheden aan het Pancratiussplein kijken we ook terug op de vele regionale beginnende bands die op Booch! gespeeld hebben.

Nieuwe ontwikkelingen
Zes jaar lang konden bands door het winnen van een popwedstrijd een ticket winnen om op het Booch! festival te spelen. Ook konden DJ’s en Hiphop acts zich later inschrijven voor een vergelijkende contest. Echter met het toenemen van landelijke en regionale wedstrijden en festivals voor beginnende bands zag de organisatie van Booch! daar steeds minder de noodzaak van in en werd besloten om te stoppen met de opzet van de contest. Daarbij was er in die zes jaar een samenwerking met “Nu of Nooit” ontstaan. Deze contest levert ieder jaar een winnaar die Pinkpop mag openen. Uit een van de andere bands met een “podiumplaats” nodigt Booch! er een uit om in augustus in Heerlen te komen spelen.

Op het gebied van popmuziek en nevenactiviteiten blijft Booch! ook op zoek naar verandering en vernieuwing. Zo kwam de afgelopen jaren op kleine schaal straattheater voorbij. Ook staat Booch? bekend om een programma met wat minder bekende, maar wel verrassende en nieuwe stromingen. Zo waren ze in 2009 een van de eersten die Blue Grass in hun programmering hadden en konden de bezoekers op de 13de (2010) editie kennis maken met Dubstep.

Een voorbeeld van een andere, “andere” samenwerking dan alleen popmuziek is de samenwerking met stadsdichter Harrie Sevriens. Deze samenwerking begon eigenlijk al in 2007 in een van kroegen van Heerlen. Trudie Souren en Harrie Sevriens leek het een leuk idee om samen wat te doen met de teksten van Harrie waar menig Heerlenaar zich in kan herkennen. Dit monde uit in enkele pogingen, maar vooralsnog kwamen de teksten nog niet uit de verf. In de voorbereiding van 2010 – toen Harrie tevens officieel werd benoemd tot stadsdichter van Heerlen – werd dit echter opnieuw aangegrepen en werd het deze keer serieus aangepakt.

Professionalisering
Over hoe Jan-Willem de toekomst van het tweedaagse festival ziet is hij vrij uitgesproken.
Meer specialisatie en focus. Een grotere organisatie bestaande uit meerdere partijen waarbij iedereen moet doen waar ze goed in zijn.

Na het overlijden van Trudie Souren in 2009 was het eens te meer duidelijk dat het festival minder kwetsbaar moest worden en door meer mensen en organisaties buiten de familie Souren gedragen moest worden. In 2008 was hier al een start mee gemaakt om samen met de gemeente te bekijken om het festival nog professioneler op te zetten en minder afhankelijk te maken. In de Nieuwe Nor heeft de organisatie begin 2010 een prima partner gevonden voor met name de programmering en marketing. Samen met de praktijkschool in Heerlen wordt vanaf volgend jaar ook samengewerkt. Hierbij hebben de studenten de mogelijkheid om op vele gebieden binnen de organisatie van een festival ervaring op te doen. Dit kan zijn in uitvoering, management of ontwerp.

Het festival ziet zich dan ook niet alleen meer als een aanbieder van een divers festival voor jongeren in Heerlen en omstreken, maar tegelijkertijd werkt het ook mee aan het stimuleren en samenwerken met jonge ondernemers en creatievelingen uit de regio. Zo wordt ook ieder jaar een nieuwe ontwerper gekozen voor het maken van de website, posters en andere uitingen.

Terug en vooruit kijken
Terugkijkend naar enkele memorabele herinneringen van Booch! komt ook het afscheid van Trudie, in 2009 voorbij. Uit een eerdere samenwerking met Akerstraat 67 bestond nog een filmpje met de enige bewegende beelden van Trudie. Druk, druk op het festivalterrein. Een Booch! t-shirt aan en met in de ene hand haar telefoon en de andere haar portofoon. Onder begeleiding van muziek is hiervan een video gemaakt en getoond op de grote LED-wall. Als afscheid waren er tevens heliumballonnen met daar in een LED-lichtje losgelaten. Zeker de reactie van het publiek daarbij herinnert Jan-Willem zich nog als heel indrukwekkend en hartverwarmend.

Een andere herinnering dateert van een paar jaar eerder, wanneer Jan-Willem met Trudie backstage staat bij een van de acts. Wanneer ze samen met een neef achter het podium staan en precies uitzicht hebben op beide podia en het publiek, maakt deze neef een opmerking. Zeggend dat hij zeer onder de indruk is van de grootte van het festival realiseren Trudie en Jan-Willem zich heel even – in een kort moment van rust – dat het eigenlijk wel erg bijzonder is wat ze hebben neergezet.

En dat is wat zeker is. Niet alleen heeft Heerlen in het Booch! festival een uithangbord met een heel divers festival dat kan rekenen op vele jongeren uit Heerlen en de naaste omgeving. Maar het is ook een festival dat werkt aan de toekomst van Heerlen. Een festival waar een Heerlenaar trots op kan zijn!