24 jaar was ik, toen ik op mijn moeders verjaardag samen met mijn 57 – jarige vader en 6 jarig neefje op zaterdagochtend naar de “val van de Lange Jan” zou gaan kijken.
Voor mijn vader, die voorheen werkzaam was geweest op de staatsmijn Wilhelmina, had de val van de Lange Jan een heel bijzondere betekenis, gezien de relatie met de mijnsluitingen. Maar ook voor mij, als 24-jarige Heerlenaar was “het opruimen” van de schoorsteen, een niet-alledaagse gebeurtenis.
Sinds mijn geboorte was “Jan”, die door iedere Heerlenaar bezongen werd tijdens het jaarlijks Carnaval, immers ook een baken dat aangaf waar ongeveer het centrum van Heerlen moest liggen. Bij terugkeer van onze treinvakanties naar familie in Noord Holland en Brabant waren de rode lichten van Jan en Lies een teken dat we bijna weer thuis in Heerlen waren.
Met 3 generaties was onze familie dus getuige van “de verkeerde val”. Na het ontsteken van de explosieve viel de bijna 5 miljoen kilo wegende kolos namelijk – na enkele seconden geaarzeld te hebben -….. exact in onze richting! Hoewel je overtuigd was van het feit dat de afstand die wij moesten houden voldoende was om niet geraakt te worden, was het (in onze richting) neervallend gevaarte dermate indrukwekkend, dat eenieder het in een reflex op een lopen zette.
De seconden daarna waren niet minder heftig: het publiek dat eerst achteruit gedeinsd was kwam nog sneller weer op de puinhopen van het gevaarte af, om te proberen een brokstukje van d’r Jan als souvenir te bemachtigen.
De aanwezige agenten (toen nog met platte pet) probeerden met politiehond en wapenstok en onder het uitroepen van de dreigende leuze: “ gas, gas” de menigte op andere gedachten te brengen.
Zelden hoorde ik op de achtergrond zo veel sirenes.
Ik bewaarde de edities van het Limburgs Dagblad van de maandag en dinsdag nadien; maar ook zonder deze zou ik deze bijzondere zaterdagochtend in Heerlen in augustus 1976 nooit vergeten zijn.
Zou je misschien meer foto’s van de krant en teksten die in de krant stonden over de schoorsteen in een artikel schrijven? Het Nederlands Mijnmuseum is hard op zoek naar items zoals deze.
Woonde ten tijde van val op Spoorsingel. Vandaar dat ik
plakboek heb bij gehouden over val van “Lange Jan” met stukken uit LD. Stukken van voor, tijdens en na val!
Een kennis van mij had zelfs een “rouwprentje” van de sloop van de Lange Jan.
Ik heb zelfs een hele grote luchtfoto van lange jan en lange lies , hier heb ik ook een bidprentje bij.
Ter nagedachtenis aan de Lange Jan staat er tegenwoordig een monument in Heerlen (park bij wijk Grasbroek). Ik heb hier twee foto’s geplaatst: http://www.dennisebben.nl/monument-voor-lange-jan-heerlen
hoi
ja ik weet nog goed de val van onze lange jan in heerlen ik woonde toen op de willemstraat waar mijn opa en oma vroeger bakkeij jongen hebben gehadt dus een fam huis en de dag dat de lange jan omging werd ik ook nog eens 21 jaar dus in die tijd was je dan volwassen zelf woon ik nu niet meer in heerlen maar in susteren
Mijn man en ik waren er ook bij tijdens de val en hebben gefilmd. Mijn ouderlijk huis was op de Kempkensweg van melkboer Slangen. Ik weet nog goed dat hij rakelings langs het huis van Jan Heymans ging. Spannend allemaal en ook wij hebben een plakboek gemaakt van de kranteknipsels.
Ik heb nog een heel plakboek van de lange jan en lange lies, er zelfs toen nog een spreekbeurt aan besteed op school.
Heb alle kranten artikelen van ver voor de val, de val zelf en erna, leuk om terug te zien
Als 14 jarige was je er gewoon bij die dag. Sensatie! Na de val liepen we er gewoon overheen herinner ik me. Dat kon gewoon in de chaos. En inderdaad toen werd er geroepen dat er gas was. Als jongen moest je daarmee lachen, en we moesten van de lange jan af. Maar ik heb erop gelopen! Op de lange jan !