Bron: Rijckheyt.nl | Bekkerveld (3-1-1961). Op de achtergrond de St.Annakerk.

Mijn herinneringen aan Bekkerveld

Dit prachtig groene veld, omzoomd door kastanjebomen van over de honderd jaar. In dubbele rij, in carré gelegen aan de Bekkerweg die samen met de Akerstraat een lange wig vormt. Een wigvorm, gelijk een vogelbek en aldus “gen Bek” genoemd: dit veld is in mijn lagere schooltijd steeds een vast baken geweest.

Bron: Rijckheyt.nl | Bekkerveld (3-1-1961). Op de achtergrond de St.Annakerk.
Bron: Rijckheyt.nl | Bekkerveld (3-1-1961). Op de achtergrond de St.Annakerk.

Als ik van thuis naar school toog, naar de repetitie van het kerkkoor, of plichtmatig naar de mis ging, naar het lof, of biechten, maar ook als ik naar vriendjes of weer terug beende naar de Caumerbeeklaan, stééds lag het Bekkerveld op mijn route. Er liep diagonaal een breed klinkerpad over het veld; ongeveer vanaf de achterzijde van de Annakerk-sacristie richting het noorden tot bijna waar mijn klasgenoot met de adellijke naam Eelco van Nispen tot Pannerden woonde. Dat pad ligt er trouwens vandaag de dag nog precies zo als toen. Mooi!

Dit klinkerpad heb ik maar zelden betreden, daarover liepen de oude en gebrekkige mensjes en voorzichtige meisjes plus de knaapjes die van hun ouders altijd hun kleren netjes moesten houden. Ook schreden er kantoorvaders en beambte overheen die vanuit de nieuwbouw van het Heeserveld naar kantoren van het Algemeen Mijnwerkers Fonds of naar het Hoofdbureau der Staatsmijnen in de stad op weg waren. Er fietsten huismoeders met preien en volle papieren zakken van Schunck en met het “snoepje van de week” van De Gruyter in hun boodschappentas.

Bron: Privé collectie John Bovendeert | Naar de kerk bekkerweg
Bron: Privé collectie John Bovendeert | Naar de kerk bekkerweg

De miniprocessie
Ook zag je wel de kapelaans HHH. (Houben, Habets, Hennissen), of onze merkwaardig, hobbelend, als een gans lopende koster, in acolietengewaad samen met twee misdienaars zich over dat pad haasten. Ze hadden dan net de sacristie verlaten en één van de knapen, in hun lange zwarte jurken met daarover een groot wit hemd in brede kanten mouwen, droeg een crucifix op een stok plechtig voor zich uit. De ander liet steeds een belletje klinken, alsof ze, net als de brandweer met sirene, onbelemmerde doorgang wensten. (in klas vijf en zes kregen misdienaars geregeld vrij van les om in dodenmissen vele “ et cum spiritu tuúms” te laten klinken en na de mis de lijkkist voorafgaand, de crucifix in twee knuisten geklemd naar de algemene begraafplaats aan de Akerstraat te sjouwen). Oudere mensen die zij passeerden maakten dan gehaast, doch vroom, een kruisteken en sommigen heren knielden snel de rechter knie tot op de grond en namen plechtig de hoed van het hoofd, totdat deze miniprocessie twintig meter verder was geraakt.

Heel vrome vrouwen zag ik met beide knieën naar de grond zijgen, hun hoofd, nadat een snel kruisteken was gemaakt, diep omlaag buigen en de ogen sluiten, alsof zich alle hemelse legerscharen en de drie-eenheid elk persoonlijk op het Bekkerveldpad aan hen openbaarden. In werkelijkheid was hier sprake van de parochiële bezorg- en sneldienst, die dagelijks de kerkelijke hostie bij zieken en ongelukkigen aan huis bracht. Dat werd alleen gedaan bij hen die zelfs strompelend niet de kerk konden bereiken voor een mis met gratis hostie.

De natuur in
Wij jongens liepen altijd dwars door het gras van het Bekkerveld, of nog liever, schoppend tegen alles wat tussen het groen lag en onderzoekend wat er zich zoal aandiende onder bomen, tussen de polletjes, takken, paddenstoelen. In het najaar en winter lag het veld bezaaid met ontelbare kastanjes in stekelige bolsters, of naakt glimmend tussen het gras. De mooiste kastanjes verdwenen in je broekzak en de forste stekelschil werd verkozen om geslepen en gepolijst langs muren of over stoeptegels te worden, totdat de groene schil bruin verkleurde en steeds meer harige rafels ging vertonen, net zo lang tot je een zachtbruin harig holbolletje overhield. Daar kon je lekker aan voelen, maar ook werkte het goed als inktlap. Meester Raemakers, die biologie het belangrijkste schoolvak vond, kon zulke pennenreinigers verkregen uit de natuur wel waarderen, maar bij hoofdmeester Pietje Crijns kon je dat beter in je zak houden of nog beter in de zak van je jas aan de gangkapstok achterlaten.

Vanuit de top de Lange Jan zien
Een heel avontuurlijke plek van het Bekkerveld was het bosje aan de zuidkant. Daar stonden een viertal oeroude dennen met eromheen dicht struikgewas. Meer niet. Als je dat bosje binnenliep, werd het plots aanzienlijk donkerder en koeler dan op het zonbeschenen veld. De onderste takken van de dennen waren half afgebroken of helemaal kaal getrapt door de schoenen van tientallen jongens die haast dwangmatig deze bomen beklommen om te kijken of je boven vanuit de top de Lange Jan kon zien. Ik klom om te ervaren bij welke hoogte ik de eerste bange buikkriebels kreeg. Week na week moest het vorige klimrecord gebroken worden. Totdat ik ook de Lange Jan kon zien.

We beschouwden dit bosje als exclusief terrein voor jongens; meisjes hadden hier niks te zoeken. Het is herhaaldelijk gebeurd dat Adje of Henk of Johan mij overstuur kwamen halen om te aanschouwen welk onheil er over ons bosje gekomen was. Met een mengsel van verontwaardiging, maar ook ontzag over de afmeting ervan, ontwaarde ik dan naast een afgescheurd paginastuk van het Limburgs Dagblad met bruine veeg, een drol van kolossale lengte en omvang, waarop groen-metalig blinkende vliegen landden en opstegen. Dat vond ik, ondanks dat ik zelf wel eens bij hoge nood de linkerpijp van de korte broek omhoog sjorrend de boom van mijn levenswater voorzag, ongehoord. Vooral omdat zo´n keutel dagenlang bleef stinken. Maar het meest ergerlijke vond ik: welke”verekkeling” durfde ons bosje te ontheiligen met een zo laag bij de grondse smerigheid!

Muzikale spijlen
Op weg naar school, voordat ik het Bekkerveld overstak, liep ik meestal langs de groen geverfde spijlen van de muur van de meisjeskweekschool Maria Immaculata. Ik liet dan, zonder mijn pas te vertragen, een hand langs die stangen glijden, zodat een regelmatige roffel van klanken mijn tred begeleidde. Ik kon in gedachte met de spijlen met verschillende toonhoogten de koebelsolo van Tobi Rix “Malle Vent”na-orkestreren. Dat ging nog beter met een stok, waarvan er genoeg op het Bekkerveld te vinden waren. Met die knuppel kon ik zelfs de toonladders en intervallen die meester Döll ons via de grote bruine omslagbladen met daarop cijfers in allerlei rechthoekige figuren van de Ward Zangmethode had aangeleerd, naspelen als ware het een xylofoon. Dat liet ik toch maar achterwege, nadat een Franciscanesser-van-Heythuisen-non van de Kweekschool, toen ik het voor de zoveelste keer weer deed, vanuit het raam toesnauwde, die herrie te stoppen.

Bron: Privé collectie John Bovendeert | Het voetbalelftal van de 6e klas Tarcisiusschool met op de achtergrond de toenmalige M.T.S. Vlnr beneden: John Bovendeert / Rommert Delsing / Jo Moonen / Henk Thuis / Toon Teeken boven: Hans Brouwers / Harrie Tomlow / Sjef Ramaekers / Remi Chorus / Deen Horbach / Jo Ritzen
Bron: Privé collectie John Bovendeert | Het voetbalelftal van de 6e klas Tarcisiusschool met op de achtergrond de toenmalige M.T.S. Vlnr beneden: John Bovendeert / Rommert Delsing / Jo Moonen / Henk Thuis / Toon Teeken boven: Hans Brouwers / Harrie Tomlow / Sjef Ramaekers / Remi Chorus / Deen Horbach / Jo Ritzen

Voetballen op Bekkerveld
Onze school maakte in klas 4,5 en 6 regelmatig gebruik van het Bekkerveld als tegen het eind van het schooljaar, onder leiding van meester Piet Masthof, de sportdag werd gehouden. Ik herinner me ook zulk een sportmanifestatie (of was het Koninginnedag?) waarbij Adje Johan en ik uitgedost als N.T.S. televisie-reportageteam met een nagemaakte rijdende camera reportages en verslaggeving verzorgden voor het Tarcisiusnieuws. Ook werden voetbalelftallen geformeerd per klas en een onderlinge competitie gespeeld op het Bekkerveld.
Onze klas had een sterk elftal met als sterren Rommert Delsing, de spelverdeler, Sjef Ramaekers als stopperspil aan de buitenkanten de snelle dribbelaar Winnie Haanen die met zijn kromme beentjes iedereen het nakijken gaf en ook was er de handige Toonje Teeken. We wonnen zelfs de beker! Sommigen van die mannekes zaten al een tijd bij de voetbalclub Bekkerveld en aan hun spel en ervaring kon ik, ondanks dat ik mee mocht spelen in dit elftal, niet tippen. Maar dat kwam natuurlijk ook omdat de voetbalschoenen van mijn vader maat 44 hadden.

Ingezonden verhaal

Als lezer van HeerlenVertelt.nl zal het vaak voorkomen dat u gebeurtenissen, locaties of gebouwen herkent. Wanneer u graag zelf een verhaal hierover wilt schrijven en insturen kan dit natuurlijk!

12 gedachten over “Mijn herinneringen aan Bekkerveld”

  1. John,
    Leuke verhalen over Bekkerveld.
    Ik neem aan dat je ook de artikelen over het Pancratiushuis hebt gelezen. Als ik me goed herinner heb jij daar toch ook in het kwartet van Miel Graus gespeeld?

  2. hallo ed,
    klopt, onder de naam” del amore combo”: miel graus sax, zang, ton graus klarinet, rob schijns(laan v. hövell) drums en mijn persoon gitaar, contrabas en zang.

    pancratiushuis: ja, ontelbare ontluikende liefdes. je hebt niet veel fantasie nodig om je voor te stellen wat daar allemaal uit voortgekomen is.

    ed, ik herinner je mij ook als klasgenoot op de pancratiusmulo, met jongens als wim gemmeke, michel goltstein, jo janssen.

    gegroet,
    john

  3. Beste John

    Ter herinnering, we hebben een flink aantal jaren
    geleden vaak tegen elkaar getefeltennist in Wessem
    en Schimmert.
    Ik heb met veel belangstelling je herinneringen over
    het bekkerveld en omgeving gelezen.
    Het mooie is dat ze veel overeen komen met
    herinneringen die bij mij nu naar boven komen.
    Ook de foto’s met namen o.a als Sjef Raemakers en
    Winnie Haanen waren mooi om tezien
    Verder het beste en wie weet treffen elkaar
    nog eens hier of daar.
    Overigens is op mijn website schilderijen van mij te bekijken. Momenteel ben ik bezig met het schilderen
    van de weltermolen. (op doek olieverf) zijn ook herinneringen.

    Groetjes Ger

    p.s. Ger van Gehlen
    Minderbroederssingel 23c
    6041KH roermond
    tel. 9475571994
    site gervangehlen@hotmail.com
    website http://www.gervangehlen.nl

  4. Leuk dat fotootje met die voetballertjes.
    Deed me herinneren dat ik als linksback bij SV Bekkerveld pupillen, ook in het Tarcicius school teampje mee mocht spelen dat op koninnginnedag 1951 (?) de “Cup” won. Ik herinner me hoe trots ik was toen ik een aantal jaren later de foto van deze “top” formatie nog steeds in de aankomsthal zag hangen.

  5. Leuk deze verhalen over het Bekkerveld te lezen. Mijn peettante Nel Hollanders runde met haar man Frans Paasen, een groente/noepwinkeltje to de HBS aan de Akerstraat 170. Volgens mijn herinnering werd op dit veldje vroeger ook fancyfairs gehouden. Ben hier tijdens een van mijn vakanties wel eens met mijn neef Huub Hengsens uit Belgie geweesd.
    Fijne herinneringen voor een Brabander gekneed uit Limburgs/Heerlen [moeder Maria Hollanders en Gelders/Apeldoorn vader Jan van Zuiden – deeg. Dit wordt door mij vaak als grap gebruikt.

    Groet,
    Frans van Zuiden/Eindhoven mijn fout als dit door mij al eerder is geplaatst

  6. In juli 1953 ben ik, samen met mijn ouders en zus Thea, vanuit Amsterdam verhuisd naar Bekkerveld 24. Ik was toen 5 1/2jaar oud. Ik weet nog goed dat we vanaf de Bekkerweg, zeker lopend vanaf het station (de spullen kwamen per verhuiswagen) op de hoek richting Bekkerveld , waar later de familie Hammerstein is komen wonen, het veld opkeken en mijn vader ons “”ons”” huis aanwezen. Ik keek naar het huis van van de Does en dacht dat hij dat bedoelde. Nou dat vond ik prachtig, maar als Amsterdamse, we waren een etage gewend, ben ik me heel gelukkig gaan voelen op nr. 24 naast het huis van o.a. juffrouw van der Does. Tot 1970 hebben mijn ouders er gewoond en zijn toen weer terug gegaan naar Amsterdam. In 1953 lag de Benzeraderweg helemaal aan de rand van Heerlen. Naderhand zijn het Aarveld en het Hezerveld gebouwd. Wij liepen door de velden en paadjes zo naar de Weltervijver, zonder huizen te zien.

  7. Prachtig geschreven en herkenbaar verhaal over het Bekkerveld.
    Ik woonde op bekkerveld 20. (paar huizen naast Rita die hierboven ook een reactie geeft)
    Na lange tijd in de randstad te hebben gewoond en gewerkt , woon ik nu weer met veel genoegen in Welten. (dicht genoeg bij het Bekkerveld)

    1. 21-08-2015

      Beste Erik,

      Leuk om deze herinneringen te lezen. Ik ben jouw gegevens kwijt, maar zou dolgraag weer met je in contact willen komen. Vooral ook vanwege je broer René, met wie ik toch el hecht bevriend was.
      Jij en ik hebben elkaar voor het laatst ontmoet op de reünie van de Tarcisiusschool in 2005. Wil je me alsjeblieft terugschrijven?

      Hartelijke groeten,
      Frans Super

  8. John, heb je nooit meegeholpen, na school, met het opzetten van de circussen. Als je bleef en niet naar huis ging kon je naar de avondvoorstelling blijven kijken. Maar oh wee als je thuiskwam. Ik woonde, zoals je weet achter de Aloisiusschool. Ik moest meeverhuizen naar de Aarweg waar de Tarcisiusschool was gebouwd. Daarna was ik gezien de plaats en afstand een buitenbeentje geworden. Masthoff gaf les aan mijn klas in het Pancratiushuis. Richting Bekkerveld kwam ik nog nauwelijks. Wel als je met school moest biechten en als penitentie de kruisweg moest bidden op die vreselijk ruwe betonnen vloer en met beide knieën, daar werd wel opgelet. Wij kennen mekaar al van de fröbelschool met de grote lindeboom in de ronde zandbak. Dat is ook meer als 60 jaar!!!. En Rommert, die is helaas deze nazomer overleden.

  9. Beste John,

    Bedankt voor deze mooie herinneringen. Aan de hand van mijn moeder heb ik op de klinkerpaden leren lopen en heb ik als klein manneke, toen ik de pastoor moest groeten van mijn moeder, pastoor Kellenaers “Tantestoor” genoemd.

    Ik ben ik 1954 in de Mgr. Schrijnenstraat geboren en heb daar met mijn ouders gewoond tot 1966. Ik herken bijna alles wat jij schrijft. Alleen het slijpen van de schil van de kastanje en voetballen (in een team), dat heb ik nooit gedaan. Ook ben ik nooit misdienaar geweest. Van de leraren herinner ik me alleen Piet Masthof niet.

    Groeten van
    Paul ter Horst

  10. Bekkerveld, Aarveld, Tarciusschool, scoutinggroep Hubertus, de sint jorisband verkennersband, nette kadetten voetballen bij Bekkerveld en Weltania, Meester Leentjes Meester Crijns, Juffrouw Tempelman, voetballen in het park, met de familie Wingen, politie die weer gebeld was. Bal ophalen bij het politiebureau, Huize Tobias, runner blauw sigaretten stiekem roken, Wereldkampioenschap wielrennen 1968, 1e man op de maan, Limburgs Dagblad uitdelen bij de stoplichten Burg Wassinkstraat-Benzenraderweg. De Duitsers kwamen via de Heerlerbaan. Op de hoek woonde familie Hawinkels. De betonnen kerk met Kapelaan Vullings die tijdens een mis ter verantwoording werd geroepen omdat een mevrouw riep. U bent de Heilige Maagd Maria vergeten te eren.
    Pliniusstraat, Tarcitusstraat, Ovidiustraat, Benzenraderweg, Weltervijver, Tour de La Ville wielerronde tijdens de vakantie, samen met Paul en Rob Munsterman. Melkboer Erens en Vorage. Lange Jan, lange lies mijn verleden. Vel herinnering. Leuk. John Boverdeert heeten toen Cais Bovendeert toch ook lid Scouting en jorisband. Gewoon een opsomming van Bekkerveld Aarveld

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.