Bron: Privé collectie | Foto van het bootreisje

“Álle boten binnenkomen!”

In de jaren ’50 en ’60 deed mijn moeder bijna alle boodschappen vlakbij huis aan de Kerkraderweg. In mijn herinnering zag je in die tijd nooit vaders bij een kruidenier, bakker of slager.Voor heel speciale gelegenheden, zoals bij een communiefeest of met Kerst, ging zij met de bus naar ‘de stad’, waar bijvoorbeeld een Albert Heijn en Wouters-Sanders net iets feestelijkere waar verkochten.

Bron: Rijckheyt.nl | Joost van Vondelstraat. Links en rechts de Kerkraderweg. Op de achtergrond de Molenberglaan.
Bron: Rijckheyt.nl | Joost van Vondelstraat. Links en rechts de Kerkraderweg. Op de achtergrond de Molenberglaan.

Aan die Kerkraderweg zaten bijna naast elkaar twee bakkers, Lemaire en Pelt, de kruidenier Huub Visschers, het timmerbedrijf annex de begrafenisonderneming van vader en zoon Boon, de niet te overtreffen friture van de familie Merkelbach en de tabakswinkel van mijnheer en mevrouw Boumen. (Ik zie nog de reclames voor me van Golden Fiction, Lexington, Chief Whip, Lucky Strike, North State en – last but not least – Miss Blanche. Toen ik zelf eenmaal ging roken, kon ik mij alleen maar het heel goedkope merk Runners veroorloven.) De famile Boumen dreef later ook nog een heerlijke snoepwinkel van Jamin erbij. Mijnheer Boumen verleende bovendien nog goede diensten als collectant in de O.L.V.-kerk en, vooral bij grote drukte zoals met Carnaval, als suppoost in de Heerlense Stadsschouwburg.

In plaats van mijn moeder ging ik soms naar Huub Visschers met een soort huishoudboekje, waarin de boodschappen van die dag stonden. Nadat hij deze bijeen had gezocht, noteerde hij de prijzen achter de boodschappen, telde alles op en hielp mij met het inpakken. Eenmaal per week werd het totaalbedrag contant betaald.

Bepaalde artikelen uit die tijd kan ik mij nog zo voor de geest halen. Zo had je schoonmaakmiddelen met namen als Persil, VIM, Castella, Sunlight en Lodaline. Dit laatste was een afwasmiddel dat in een doorzichtige fles zat. In zo’n fles zat een plastic onderdeeltje voor een in elkaar te zetten minibootje. En wij als kinderen maar sparen door vooral véél af te wassen…

Bron: Privé collectie | Foto van het bootreisje
Bron: Privé collectie | Foto van het bootreisje

Andere boten
Als kinderen van beambten mochten wij jarenlang mee op een busreisje dat vanuit de Staatsmijnen werd georganiseerd. Zo weet ik nog goed dat wij eens naar het park ‘het Schuttershüske’ in Brunssum gingen. Boven de grote Hitjesvijver hingen twee lange kabelbanen met een soort zeppelins, die elektrisch heen en weer werden voortbewogen. Vanuit zo’n gondel had je een mooi uitzicht over o.a. het park en de vijver. In de vijver zelf kon je voor weinig geld gedurende een bepaalde tijd roeien. Na afloop ervan werd vanaf de wal loeihard door een luidspreker geroepen: “Álle boten binnenkomen!” Na  tien minuten hoorde je soms nog: “Boot 7 en 9 (z-é-v-e-n   en  n é g e n) óók binnenkomen!!!” Jaren later schalden deze indringende zinnen op de gekste momenten nog door onze huiskamer.

Naast ‘het Schuttershüske’ en Steinerbos vormde de stad Maastricht een ander reisdoel. Over de Maas maakten we tot de Belgische grens een mooie tocht met een grote boot van rederij Stiphout (toen ook al). Op de hierbij gevoegde foto zit ik (links) met mijn tweelingbroer Peet tussen Marjan en Eddy Schoenmakers. Jos Habets, met pet en draagtas, is er zo te zien met zijn gedachten niet meer helemaal bij.

Ingezonden verhaal

Als lezer van HeerlenVertelt.nl zal het vaak voorkomen dat u gebeurtenissen, locaties of gebouwen herkent. Wanneer u graag zelf een verhaal hierover wilt schrijven en insturen kan dit natuurlijk!

6 gedachten over ““Álle boten binnenkomen!””

  1. Hans, een prachtig verhaal met veel herinneringen. Ik zal het binnen onze familiekring promoten. Ik kan me (nu nog) niets herinneren van die boottocht, maar zal het navragen. Hoe is het met jou en je broer? Waar wonen jullie? Van Bert meen ik te weten dat hij al lang niet meer onder ons is. Ik houd het kort want ik wil verder lezen. Misschien hoor ik nog van je? Groet, Jos Habets

    1. Beste Jos, Voor de beantwoording van jouw vragen wil ik je graag verwijzen naar het item ‘Molenberg’ bovenaan de site onder ‘Verhalen
      per wijk’. Ik heb daaraan eind vorig, begin dit jaar enkele bijdragen uit jouw en mijn jeugd geleverd. Anders kun je mij ook nog vinden op die van het Bernardinuscollege. Hartelijke groet, Hans.

        1. Beste Rick,

          Ook ik maakte deel uit van de lichting 67/3 en kwam via Grave en Middelburg inderdaad terecht in de Legerplaats Oirschot. Hier heb ik bijna een jaar als hulpadministrateur geopereerd. Deed bewust mee
          aan allerlei oefeningen in – onder meer – het Duitse Hohne bij Seedorff om niet alleen met mijn hoofd bezg te zijn. Ook heb ik in de zomer van 1968 de Vierdaagse mee- én uitgelopen in Nijmegen waarheen ik begin 1974 ben verhuisd. Hier wonen mijn vrouw en ik alweer 18 jaar op het vroegere LIMOS-terrein,
          waar alle dienstplichtigen van de luchtmacht tot 1995 hun opleiding kregen. Een prachtig groengebied
          midden in de stad.

          Blijkbaar heb jij me in Oirschot meegemaakt en ik ben dan ook benieuwd naar jouw achternaam en
          functie (ook bij de A-Compagnie van het 16e Painfbat?). Mogelijk weet ik dan weer wie je precies bent.

          Hartelijke groet vanuit het nog altijd zonnige Nijmegen, Hans (bijna 78).

  2. Beste Hans,

    Per toeval op deze site gekomen.
    Ik ben een zoon van de fam. Boumen. van de jamin winkel.
    Heel leuk om iets te lezen over de wijk waar ik ben opgegroeid.
    Hoe ouder je wordt hoe meer je verlangt naar een stukje nostalgie.
    Mijn vader is inmiddels overleden. Moeder leeft nog en is 91 jaar.

    Met vriendelijke groeten,

    John Boumen

  3. Het Schutterspark was één van mijn favoriete bestemmingen. Vanaf Schaesberg-Het Eikske was het een stevig eind wandelen, in een later stadium ging het per fiets. Dat de roeivijver in uw verhaal Hitjesvijver wordt genoemd is mijns inziens een misverstand. De Hitjesvijver lag(ligt?) in Heerlerheide, volgens mij in de wijk Passart.
    Maar wat hebben we wat afgeroeid daar! Een steeds terugkerende sensatie was als je door je ‘mede-matrozen’ op het eiland afgezet werd. Best spannend! Gelukkig werd ik na een poos wel weer opgehaald. (Anders had ik er nu, circa 50 a55 jaar later, wellicht als Robinson Crusoë geleefd….)
    Minstens zo boeiend als de roeivijver èn de kabelbaan was de iets verderop gelegen speeltuin met, in mijn beleving, de langste glijbaan ter wereld.
    Dank voor je mooie verhaal!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.