Wie aan de wijk Bekkerveld denkt of zelfs aan Heerlen, kan niet om het Bekkerveldfestival heen. Al vierenveertig jaar bindt en verbindt het muziekspektakel mensen met elkaar. Van heinde en verre weet jong en oud ieder jaar het festivalterrein te vinden. Wie denkt dat de driedaagse festiviteit er altijd zo heeft uitgezien als het nu doet, heeft het mis.
Tot 1953 stond er geen kerk in Bekkerveld, wie naar de mis wilde, ging veelal naar de Pancratiuskerk in het centrum van Heerlen. Echter na de Tweede Wereldoorlog was er een groot tekort aan woningen. “Dit gebrek was de reden dat de wijken Aarveld, de Vliegeniersbuurt en de Mgr. Schrijnenstraat en omgeving zijn gebouwd. Deze bouw vroeg om een eigen parochie, die kwam er en heette de H. Moeder Anna. In eerste instantie werd de parochie gehuisvest in de kapel van het Bernadinuscollege”, vertelt Dio Valkenburg (73) die in de beginperiode vijftien jaar betrokken is geweest bij het Bekkerveldfestival.
“Vroeger werd het geld weggestopt in de kelder onder een zak aardappels”
Ondertussen werd er nagedacht over een manier om een eigen kerk te realiseren, het geld hiervoor lag in elk geval niet voor het oprapen. Er werd besloten om een fancy fair, bekend als de ‘Anna Kermis’, in de wei achter de toenmalige meisjeskweekschool en kleuterschool te organiseren. “De festiviteit werd georganiseerd door een aantal vrijwilligers onder leiding van Niek Heijenrath”, herinnert Valkenburg zich nog goed. Van een tent was toen nog geen sprake, deze kwam erbij toen de fancy fair op het Bekkerveld kwam te staan.
“Ook de tent had nog een kermisachtig karakter met spellen als ballen gooien, touwtje trekken en een schiettent (beheerd door de voetvalvereniging van Bekkerveld). Dansen op de te horen muziek was verboden”, weet Valkenburg. Na de realisatie van de Annakerk waren de fancy fair en de tent minder nodig en verdwenen langzaam uit beeld.
Toen voetbalvereniging Bekkerveld in 1969 vijfentwintig jaar bestond, moest dat gevierd worden. Er was echter een probleem, er was niet genoeg geld. “Het was Piet Masthoff, bestuurslid van de vereniging, die zei we gaan een tent opzetten”, vertelt Valkenburg. “Terwijl we samen in café Schoenmakers (gelegen op de Benzenraderweg) praatten over hoe we mensen konden vinden die garant wilden staan voor de vijftienhonderd gulden die de tent kostte, draaide ene Wiel Coenen zich om en gebaarde dat het geregeld was. Deze keer zou er echter wel gedronken en gedanst mogen worden.”
Zo maakte het Bekkerveldfestival haar debuut met als locatie nog steeds de Annakerk. In dat jaar stond het gemak van de bezoeker al voorop, er werd bijvoorbeeld meteen al een houten vloer gelegd. Deze was overigens duurder dan de hele tent!
“Er bleef aan het einde een paar honderd gulden over, dat was een godsvermogen in die tijd. In de beginjaren moest het wisselgeld gewassen worden, het plakte zo erg dat we later zijn overgestapt op consumptiebonnen, glimlacht Valkenburg. “Onze wijnvoorraad werd bewaard achter het altaar in de kerk en in de tijd dat Kees Bardoul penningsmeester was, werd het geld weggestopt in de kelder van de familie Mingels onder een zak aardappels. Dit kwam omdat de kas in het weekend niet naar de bank gebracht kon worden”.
Het succes vroeg naar een vervolg en de organisatie besloot dan ook om het festival jaarlijks te organiseren Het jaar erna liep het echter allemaal wat minder rooskleurig, het aantal bezoekers viel enorm tegen doordat het WK voetbal live uitgezonden werd. Daarnaast kreeg het feest op maandag te maken met vandalisme, een aantal herrieschoppers vernielde de elektriciteitskabel en het festival was daarmee voortijdig ten einde.
Na veel wikken en wegen is besloten om het festival voort te zetten maar dan met een aantal aanpassingen. “Het zou voortaan plaats vinden op het terrein van voetbalvereniging Bekkerveld (zo was er ook meer controle). Ook werd er besloten om afscheid te nemen van het fancy fair gebeuren. Ten slotte zouden de festivaldagen gaan vallen in het laatste weekend van de zomervakantie. Dit onder meer omdat iedereen dan terug is van vakantie”, vertelt Valkenburg. Achteraf bleek dit een gouden idee te zijn.
De eerste jaren waren de op- en afbouw van de tent erg arbeidsintensief, ze namen samen twee weken in beslag. Alles was meer ambachtelijk en er was nog geen sprake van een paviljoen. “We legden houten vlonders op de vloer en met een zaag en een hamer zetten we de bar in elkaar die bestond uit hout en boomschors. De tent was ook een stuk kleiner dan nu en het festival duurde vier in plaats van de huidige drie dagen”, denkt voorzitter van voetbalvereniging Bekkerveld Paul Reijns (56) terug aan vroeger. De vierde dag (maandag) bleek een succesvolle. Er waren ruim honderd vaten nodig om de vele kasteleins en andere zakenlieden met aanhang voldaan te stemmen.
De organisatie van het Bekkerveldfestival, die in 1969 verder ging als stichting, heeft de afgelopen decennia heel wat bijzondere activiteiten georganiseerd.
Het ’blarenbal’ (dat plaatsvond na een dropping), de loemelenmarkt, een boksgala en het koeschijten zijn slechts een aantal voorbeelden hiervan. “Er kwamen op zondagmiddag ook parachutisten, waaronder Frans Keulemans, uit de lucht vallen die vervolgen met de bal precies op de middenstip landden”, weet Reijns nog als de dag van gisteren.
De jeugd hoefde zich zeer zeker ook niet te vervelen, er werden onder meer filmvoorstellingen, kinderkermissen en ballonnenwedstrijden georganiseerd. “Bijzonder was de steeds terugkerende clown, deze man heeft in tien jaar tijd kinderen zien opgroeien tot jongvolwassenen”, weet bestuurslid van het Bekkerveldfestival Remco Mattaar(28).
Live muziek
Er is geen Bekkerveldfestival zonder live optredende artiesten en orkesten. Er zijn al heel wat bekende en minder bekende namen voorbij gekomen. “In de beginjaren deed de EP-band met de bekende trompettist Piet Knarren het erg goed. Later volgden onder meer Circle, Volumia en Network. Naast dat ze de festivalbezoekers een leuke middag of avond bezorgden, bleek het optreden vaak een opstapje naar een succesvolle carrière”, vertelt Valkenburg trots. Beppie Kraft en André Rieu zorgden later voor de nodige diversiteit in het muziekaanbod. “André Rieu is begin jaren negentig halverwege gestopt omdat het publiek niet echt gecharmeerd was van zijn optreden”, glimlacht Reijns.
Een hoogtepunt en voor velen een mooie herinnering was het frühshoppen met onder meer de Waltina-kapel. Dit spektakel vond plaats op zondagochtend na de mis en het Breugeliaans ontbijt. “Ook waren er sportieve uitschieters. Zo speelde het eerste team van Bekkerveld tegen onder meer Roda JC en Fortuna Sittard en hebben de oud-internationals en het Griekse OFI Kreta gespeeld tijdens het festival”, lacht Valkenburg.
De toekomst
Langzaam is het festival steeds meer een echt muziekpodium geworden met activiteiten voor alle leeftijden. Binnen het concept zijn steeds vernieuwingen aangebracht. “Ons doel is het verzamelen van financiële middelen voor de voetbalvereniging maar daarnaast heeft het festival ook een sociale doelstelling”, vertelt Reijns.
Wat betreft de toekomst zal de organisatie volgens Mattaar een festival aanbieden waar nog meer dingen tegelijk plaatsvinden. Het feest zal zich ook steeds meer buiten gaan afspelen. Eén ding blijft hetzelfde en dat is het weekend waarin het festival plaatsvindt. Mensen zijn dan weer terug van vakantie en kunnen in een feestelijke omgeving met elkaar bijpraten”, concludeert Mattaar.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Het verhaal van Andre Rieu klopt niet. Andre Rieu gaf zijn optreden in de vorm van een klassiek concert. Dat was men bij Bekkerveld niet gewend. Dus hij heeft zijn concert volledig uitgespeeld, maar kwam na afloop naar mij toe en vroeg aan mij wie is Trio Kwatsch. Hoezo vroeg ik”? Ja ik moest nog een kwartier minimaal spelen volgens het contract, dat deed Trio Kwatsch ook. Dus Andre Rieu werd vergeleken met Trio Kwatsch. Hij vertelde mij dat hij nooit meer een optreden zou verzorgen voor, waarvan akte. Omdat ik Andre Rieu naar Bekkerveld heb gehaald, bood ik mijn excuses aan voor deze schaamteloze vergelijking van een aantal organisatoren, waarvan je gelet op hun achtergrond, maatschappelijke functie en opleiding meer kennis van het dergelijke concerten had verwacht.
Bijzonder dat dat festival al zo oud is. Ik (1995) heb er nooit veel aan gevonden, maar ik kan me – van toen ik nog in het Aarveld woonde – goed herinneren hoe het feest mij als klein jongetje ’s avonds uit mijn slaap hield.
En die foto van het Aarveld uit 1959 is natuurlijk waanzinnig. Voor iemand die nooit anders gewend is geweest dan dat de Keulseweg langs het Aarveld, is dit wel érg veel groen dat er ligt. Geen brug nodig om de Weltervijver te bereiken in ieder geval.