Het grootste deel van mijn kinder- en jeugdjaren woonde ik op de Hambeukerboord, eigenlijk vanaf de oplevering van de huizen. De Hambeukerboord was een brede rechte weg waar je in de jaren ’50 nog gemakkelijk op straat kon voetballen.
Auto’s waren er weinig: het grootste gevaar was de overbuurman die klaar stond om elke bal die in zijn voortuin belandde, kapot te snijden, gelukkig was hij minder snel dan de voetballers zelf. In die tijd liep de Hambeukerboord vanaf de Caumerweg tot aan de Bautscherweg. De Bautscherweg en de Corisbergweg waren in die tijd (’50/’60) samen met de Ridderweg en de Zandweg de grenzen van de Heerlerbaan.
De buurman links van ons (nummer 18) was Herman Butink, de zoon van de eerste wasbaas van de Vroedvrouwenschool. Ook Herman heeft zijn hele leven op de Vroedvrouwenschool gewerkt. De buurman rechts (nummer 14) was Hub Drummen. Hub was door een ongeluk in de mijn invalide geworden. Hij had naast zijn invalide-auto ook een snoep en sigarettenwinkel en die winkel had een behoorlijke klandizie. Het gevolg daarvan was dat wij (mijn zus en broertjes) meerdere keren per week onze voortuin, die bezaaid was met snoeppapiertjes, moesten kuisen.
Naast Drummen en naast het paadje waarlangs je achter langs de tuinen van de Hambeukerboord en de Caumerweg kon komen woonde de Familie Hollanders (op nummer 12). Zij hadden nog een stevig varken in hun tuin rondscharrelen. Op een zaterdag (eind jaren ’50, begin jaren ’60) kwam onder grote belangstelling van de hele buurt een slachter dat varken ter plekke slachten: de familie heeft er zeker nog een heel jaar vlees van gegeten.
Voetballen
Wij voetbalden niet alleen op straat maar ook in het weiland achter onze tuin. Dat weiland lag tussen de grote weg naar Aken (de Heerlerbaan) en de Hambeukerboord in, recht tegenover het Sterrehuis. Nu staat er een kinderopvangcentrum van de Tovertuin maar in de eerste helft van de jaren ‘50 was het nog een onbebouwd weiland; ook de huizen die er nu langs de Heerlerbaan staan waren er in die tijd niet.
Op een kwade dag midden in de jaren ’50 werd dat weiland plotseling afgesloten en werd er stevig gebouwd in dat weiland. Toen de bouwers klaar waren, lag er een bunkerachtig gebouw van nauwelijks 1,5 meter hoog in de wei, uitgerust met 2 heel hoge antennes (of misschien waren het wel zenders, dat wisten wij niet). Uiteraard bleef het weiland afgesloten maar nu ook voorzien van bordjes met verboden toegang. Omdat je vanuit het oude politiebureau (hoek Caumerweg-Heerlerbaan) een prima zicht had op dit weiland met bunker was er wel enige moed vereist om dit verbod aan je laars te lappen; de politie kon je heel gemakkelijk zien. Omdat het toch wel erg aantrekkelijk was om te doen wat verboden was, werd er natuurlijk toch gevoetbald in die wei, al voelde dat in het begin wat ongemakkelijk. Het toezicht was tamelijk streng in het begin, maar wij konden altijd op tijd weg komen, als er weer eens iemand kwam roepen dat wij daar niet mochten spelen.
Als antwoord op onze vraag, binnen in die bunker
Na verloop van tijd was er een evenwicht ontstaan tussen voetballen (ook al mocht dat niet) en wetshandhaving (wanneer er bijeenkomsten waren in die bunker). Zo kon het jaren later gebeuren dat wij al voetballend ineens werden aangesproken door de beheerder van die bunker. Wij mochten daar niet voetballen. En toen vroegen wij in al onze onschuld waarom dat niet mocht: het gras was echt gras en het beton van die bunker schoten wij echt niet kapot. Waarom het toen gebeurde weet ik na al die jaren nog niet maar die beheerder liet ons, als het ware als antwoord op onze vraag, binnen in die bunker.
Dat bleek veel spannender te zijn dan ons voetbalpartijtje. Die bunker bleek een gebouw te zijn dat zeker 3 en misschien wel 4 verdiepingen naar beneden liep! Het leek erg op zo’n militair commando-centrum uit de film Dr. Strangelove (uit die tijd met Peter Sellers in alle hoofdrollen). Diep onder de indruk keken wij naar dat alles terwijl de beheerder iets zei over een coördinatiecentrum van de dienst Bescherming Bevolking. Als de Russen met hun atoomwapens ons zouden aanvallen, dan werd vanuit die bunker de bescherming van de bevolking georganiseerd. Het was dus heel belangrijk dat centrum met rust te laten; je wist immers nooit wanneer de Rus zou komen maar dàt hij zou komen daar moesten wij maar vanuit gaan.
De dienst B(escherming) B(evolking)
Nederland zou zich geen tweede keer meer laten verrassen, dat was ons wel duidelijk gemaakt die namiddag. De beheerder vertelde ook dat er een medisch centrum ondergebracht was in de bunker; in onze fantasie werd dat meteen een compleet noodziekenhuis maar echt gezien hebben wij dat niet. Wij hadden nog het lef om te vragen of er nog een ondergrondse uitgang was (er werd in die tijd daarover wel eens wat gefluisterd). De beheerder zweeg daarover heel geheimzinnig en dat voedde ons gevoel dat de dienst B(escherming) B(evolking) op nog veel meer rampspoed was voorbereid dan wij konden vermoeden. Het hele uitstapje zal misschien 20 minuten geduurd hebben maar diep onder de indruk verlieten wij door dezelfde ingang weer die bunker. Gevoetbald hebben wij die middag niet meer.
De afloop is inmiddels bekend. De Rus is niet met atoomwapens gekomen. Rusland, toen een onbereikbaar land, is tegenwoordig relatief gemakkelijk te bereizen. De dienst Bescherming Bevolking bestaat al jaren niet meer en het coördinatiecentrum is ingeruild voor een kinderopvangcentrum. Maar de Heerlerbaan en eigenlijk heel Heerlen was toen wel op de Koude Oorlog (als die echt ‘heet’ zou worden) voorbereid met die bunker tussen de Heerlerbaan en de Hambeukerboord. Toen gold wat nu nog steeds geldt: de waarheid is een kwestie van datum.
Hallo Jo
Vanaf 1949 heb ik precies tegenover jullie gewoond op nummer 15. Links naast ons woonde de fam, van Dooren. Dat was de man die de ballen wou afpakken. Rechts naast ons woonde de fam. Vroomen op nr. 17 , verder op 19 de fam. Smeets (politieagent), dan fam. Brand op nr. 21 en dan fam. Cobben op nr. 23 . Heintje Cobben bracht met paard en wagen brood rond voor bakker Kurvers. Josje Brand was niet zo handig en kon ook niet fietsen en hoepelen. Hij kreeg ze daarvoor constant op z`n duvel van de ouwe heer Brand. In die tijd kwam Huub Geerlings nog met groente en fruit langs de deur en Vromen met melk. Op nummer 1 woonde de fam. Aretz. Mw. Aretz verkocht ijs in de voorkamer. En bekend figuur was ook Hupie Loon. We hebben er een leuke tijd gehad. Groeten Huub Moonen
leuk te lezen allemaal, heb zelf op nr 40 gewoond van het begin (1949) dat de huizen gebouwd werden tot 1975.
Hallo John, leuk. Ik ben getrouwd met Marlies Scholtissen, Hambeukerboord 44. Bij stom toeval-op zoek naar ene Guus van der Kroftin, kom ik op deze site terecht. De bunker wordt weer actueel met deze wereldse toestanden, maar… “vluchten kan niet meer’luidde toen al het liedje. Groetjes, Eef Heerlerbaan, De Rukker.
Mia Reul woonde daar ook.Vriendin van Marjo Kockelkorn van het cafe vlakbij.Marjo en ik mochten elkaar toen heel erg maar door een ruzie met het vader is het niks geworden tussen ons.Hij was altijd zat terwijl haar moeder een schat was.Mia en Wim van Wersch hadden toen ook wat in die goede oude tijd.Wij waren er vaak via de Vullingsweg.Ik heb Marjo nog terug gezien op een tentfeest later toen ik al getrouwd was met mijn huidige vrouw uit Simpelveld.Ze was zo blij me nog eens te zien.Ik ook.Was toch een prachtige tijd.Maar allebei cafe daardoor werd het niks. Hans Peeters van de Molenberg is nu met Mia Reul samen.Groetjes Rudie.
Bert Kockelkoren zegt:
2 november 2014 13:21 om 13:21
Hallo Ruud Schiffers ik vind het niet zo fijn hoe jij over de vader van Marjo Kockelkoren en dus ook van mij schrijft. Als die ruzie met onze vader de werkelijke reden was van het feit dat het niks is geworden tussen Marjo en jou, vind ik dat jij niet erg veel moeite hebt gedaan om Marjo te krijgen. Waarschijnlijk is het dan maar goed dat het niks is geworden met jullie. Marjo is inmiddels 47 jaar gelukkig getrouwd met Jo Mlekuz die wel voor haar geknokt heeft.
Groeten Bert Kockelkoren
Leuk dit als Brabander met roots in Heerlen [moeder Maria Helena Van Zuiden-Hollanders geb. 18-08-1910 Heerlerbaan/overleden 05-09-1999 Eidndhoven – te kunnen en mogen lezen. Vader Jan van Zuiden geb. 23-01-1912 Apeldoorn/overleden 22-06-1974, daar ligt de andere helft van mijn roots. Al zegt mijn familie in Apeldoorn dat ik meer op moeders lijk. Op Hambeukerboord nr. 12 woont mijn neef Frans Hollanders met zijn vrouw Anita (Adriolo). Mijn peettante Nel Paasen-Hollanders gehuwd Frans Paasen, hadden een klein groentewinkeltje, wat kruidenierswaren op de Akerstraat 170 nabij de HBS. Ik ben in de 70er jaren als ik op vakantie was met mijn oom Frans wel eens naar de grossiersmarkt, geweesd om inkopen te doen. Zelf heb in Eindhoven in diverse filialen in Eindhoven als AGF vakaman/verkoper gewerkt tussen 1969 en 1973, volgend jaar wordt ik gepensioneerd. Op de Corisbergweg nr. 126 woonde mijn oom Wiel en tante Jet Hollanders-Loopik; de jongste broer van mijn moeder zaliger. In de jeugdjaren van moeder woonden mijn opa Matthijs en oma Hollanders op de Euren. Later zijn zij naar de Keerweg verhuisd, maar vanwege de mijn onder het huis zijn ze toen naar de Kanaalstraat verhuisd. Er leeft alleen nog een zus van mijn moer in Eygelshoven. In mijn jeugd ben ik weleens met een neef uit franstalig Belgié naar een fancy-fair op het Bekkerveld geweesd. Op de Benzenraderweg 76 [Bekkerveld] woont een neef van mij Peter van den Broek met zijn vrouw.
Hallo Ruud Schiffers ik vind het niet zo fijn hoe jij over de vader van Marjo Kockelkoren en dus ook van mij schrijft. Als die ruzie met onze vader de werkelijke reden was van het feit dat het niks is geworden tussen Marjo en jou, vind ik dat jij niet erg veel moeite hebt gedaan om Marjo te krijgen. Waarschijnlijk is het dan maar goed dat het niks is geworden met jullie. Marjo is inmiddels 47 jaar gelukkig getrouwd met Jo Mlekuz die wel voor haar geknokt heeft.
Groeten Bert Kockelkoren.
Bert:Ik was toen 16 a 17 jaar.Dat jij je aangesproken voelt omdat ik dat over je vader zei is jouw probleem.We zijn beiden! gelukkig getrouwd.Als je bij Bier uit de Watertoren kijkt(Heerlerbaan)dan zie je wat ik gezegd heb over die tijd op de Heerlerbaan.Dat jij zegt dat ik niet geknokt heb zijn jouw woorden.Ik was 16 a 17 jaar zeg.Marjo was een pracht meid en ik zal nooit wat slechts over haar zeggen daar waren we te goed bevriend voor.Ik ben 43,5 jaar gelukkig getrouwd en zij met de keeper van een lager elftal bij KEV zoals je zelf zegt 47 jaar.Dat ik dat over je vader zegt dat moet je aan Marjo vragen.Daar is niks van gelogen.Ik wens je het beste maar vraag je toch om alles aan Marjo te vragen.
Bert je moeder was een schat.Ik weet niet hoe ze het uitgehouden heeft maar ik had een groot respect voor haar.Gerlise je zus was toen bevriend met een van die twee vrienden.Ik weet hun namen niet meer.Wim van Wersch kreeg iets met Mia Reul en is triest genoeg vroeg overleden.Bert ondanks je reactie hoop ik dat het je goed gaat.Ik weet dat een cafe niet gemakkelijk is.Zeker niet voor kinderen die wij toen nog waren.Groeten Rudie Schiffers.