1967 dat was het jaar dat ik met mijn ouders en 2 broers verhuisde naar het Schaesbergerveld in Heerlen, we waren er al eens gaan kijken en wat mij toen opviel als 4 jarige kleuter was dat ik vanuit het slaapkamerraam, gelegen aan de Denboschstraat, zo op de speeltuin keek. Daardoor had ik er dus ook geen moeite mee om vanuit Simpelveld naar Heerlen te immigreren!
Van de eerste dagen weet ik niet zoveel omdat ik toen vaker bij mijn tante in Simpelveld bivakkeerde zodat mijn ouders in alle rust het huisje aan de Denboschstraat leef klaar konden maken!
De speeltuin
Mijn kleutertijd ging op een zeer fijne wijze vlug voorbij en ik bereikte de leeftijd dat ik op straat mocht spelen. Dat op straat spelen was meestal van huis naar de speeltuin en weer terug! Op veiligheid werd toen nog niet zo gekeken en het gebeurde dus vaker dat er een ambulance voor de speeltuin stond omdat er weer eens een ongelukje met een kind was gebeurd! De roetsjbaan was een huizenhoog metalen bouwwerk dat boven het dak van de lagere school (St. Janschool) uitstak! Er ging een lange tweedelige trap naar boven, maar het leukste was om langs de soort Eiffeltoren-achtige constructie naar boven te klimmen en als je dat durfde hoorde je erbij.
Toen was het nog gewoon dat je watjes en stoere jongens had maar ik zou wel eens willen weten hoeveel van die stoere jongens angst hadden als ze naar boven klommen (ik was er een van)! In die speeltuin was alles gemaakt van zwaar ijzer en de verf was ver te zoeken op een paar loshangende velletjes na! Dikwijls had ik een blauwe nagel of een fikse bult op mijn hoofd knieën kapot of erger! Mijn buurjongen Antoon was van de kabelbaan gevallen en daardoor zijn onderarm op 2 plaatsen gebroken, hij was dus de held van de dag! Oppas was er bijna niet op een paar breiende moeders na! Als ik nu langs diezelfde speeltuin loop (ik woon er nog) dan zie ik alleen maar moeders en vaders aan de koffie zitten en ik geloof dat ze meer lol hebben dan de kinderen die er spelen, in mijn tijd was dat wel even anders!
Ridders van het boerenslot
Toen ik ouder werd was de speeltuin niet zo interessant meer en ging ik met mijn vriendjes er op uit en ik zal je vertellen dat hier zeer veel te beleven was. Zo was er de heide in de buurt (15 minuten lopen) er waren 3 bosjes in de buurt. In Schandelen kon je lekker meters onder de grond door het riool lopen, maar het mooiste van al was het boerenslot (Kasteel Schaesberg), dit was een ruïne uit de 17eeuw waar je de ridders en jonkvrouwen hoorde rondlopen! Dit was dus onze nieuwe speeltuin!
Vanuit school naar huis boterham op en naar het boerenslot daar sloeg je fantasie op hol en werden er riddergevechten geleverd met stok en steen! Het kwam ook regelmatig voor dat je een plons hoorde en er weer een van mijn kameraden in het water lag….moedwillig of ongeluk dat wist alleen diegene die erin belande! Als je er ging rondneuzen vond je van alles uit de oude tijd en ik heb er zelfs al eens een munt uit 1700 gevonden (waar hij is gebleven weet ik niet meer). We vonder er spijkers, scharnieren, oude stukken hout en veel metalen voorwerpen die we dan in onze ridderspelen verwerkte!
Het was niet allemaal rozengeur en maneschijn want Je moest wel uitkijken voor boefjes! Op het boerenslot kwam van alles op af en het gebeurde dikwijls dat er groepen jongeren kwamen die niet zo vriendelijk waren en die onze speelmiddag dusdanig verstoorde dat je blij was om weer thuis te zijn maar als je goed uitkeek was je voor die bendes al lang verdwenen en had je er toch een paar uurtjes riddergevecht opzitten! Als ik mij en mijn vrienden van toen vergelijk met de jeugd nu, is het echt dag en nacht verschil! Was ik in deze tijd opgegroeid wist ik niet beter, maar ik ben zeer blij dat ik mijn jeugd zonder computer en t.v. games heb beleefd want er gaat niets boven buitenlucht en fantasie!
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Een heel herkenbaar verhaal Alfons! Op een van de filmpjes op de site http://www.petgroep.nl kun je zien wat er met het kasteel gebeurd is….helaas.
De filmpjes zijn niet meer op de website maar op YouTube te bekijken.
Link: https://www.youtube.com/watch?v=L50FuPpeXik
Er staan meerdere super-8 filmpjes op van Heerlen/Meezenbroek en omgeving eind jaren ’60 van de vorige eeuw.
Ik kan me de speeltuin in het Schaesbergerveld ook nog heel goed herinneren. Wij een aantal jongens en meisjes uit het bovenste gedeelte van Meezenbroek (Thorbeckestraat e.o.) gingen liever naar deze speeltuin dan die bij het KEV-terrein lag. De afgebladderde glijbaan kan ik me ook nog heel goed voor de geest halen. Ook de “lange” wachtrijen bij de kabelbaan staan nog in mijn geheugen gegrift.
Ook wij hebben veel bij het Boerenslot gespeeld, menigmaal goed nat geworden daar. Ik hoop dat deze ruine nu eindelijk eens goed aangepakt en opgeknapt gaat worden. Het is toch weel een symbool uit mijn jeugd.
Ik lees net op L1 teletekst dat de Raad van de gemeente Landgraaf geld uittrekt om een begin te maken met de restauratie van Kasteel Schaesberg (Boereslot)
leuk verhaal Alfons. Ook ik als Molenberger heb heel wat uurtjes op de lokatie van het boerenslot doorgebracht. In mijn jonge jaren was het nog bewoond en helemaal intact. In de slotvijver kon je heerlijk vissen. Aardbeien en rabarber etc. gingen we jatten in de nabijgelegen volkstuintjes. Veel kattekwaad uitgehaald en dus kostelijk geamuseerd! Groetjes. Ton.
Dat komt mij ook bekend voor! ik vertel wel over boefjes maar ik was ook niet de liefste..ik zie het als een leertijd!
Groetjes,
Funs
Wij, de toenmalige jeugd van Meezenbroek, gingen regelmatig kroten (knollen) “klauwen” van de akkers van boer Tielman, de bewoner van de kasteelboerderij. Die was toen, zoals Ton Otten schrijft, nog redelijk intact. Alleen de linker toren zag er nogal verwaarloosd uit; veel scheuren in het muurwerk en er lagen niet veel leien meer op de ui-vormige torenspits. De eigenlijke kasteelruïne was eigenlijk verboden terrein, maar wij deden gewoon alsof we niet konden lezen. Heel spannend en avontuurlijk! Wat kon die boze boer trouwens hard lopen op zijn klompen als hij ons weer eens achterna zat. Lang hield hij dat gelukkig niet vol waarna hij ons luidkeels begon uit te schelden. Mooie tijd!
wat een leuke verhalen,ook wij werden door boer tielmans nagezeten,tot bij ons aan de deur zelfs want zijn land liep toen door tot aan onze straat(wilhelm van herlestraat) en mijn vader maar lachen erom.
hij heeft zelfs mijn zus annie eens een lading schroot in de kont geschoten
Dank jullie voor dee leuke reacties!! Ik lees zo wel dat ik niet de enige was die er van genoten heeft!!
Groetjes,
Funs Goffin
Ook ik heb goede herinneringen aan de speeltuin bij de St Janschool. Alleen was er toen ik er speelde wel een “opa” die toezicht hield.
Zijn er nog mensen die lid waren van de Kabouters?
Leuk om hier de herinneringen van het Schaesbergerveld te lezen. Ik ben in 1969 uit Limburg vertrokken en vind het leuk om hier nog dingen uit mijn jeugd terug te vinden.
Groetjes,
Marly Franssen
Ja Funs, die heide wandelingen weet ik nog wel ;-). Ook ik heb goede herinneringen aan de speeltuin. Voor mij ook om de hoek (Vlissingenstraat)! Ik ging eens op mijn buik die roetsjbaan af en mijn gouden kettinkje met een sterrenbeeld hangertje bleef tussen die plankjes steken en viel zo naar beneden in het gras onder de roetsjbaan. Dat was natuurlijk letterlijk zoeken naar een speld in een hooiberg, maar alle kinderen die op dat moment in de speeltuin aanwezig waren, zochten mee. En met succes! Dat was nog eens saamhorigheid. Ik herinner me dat ‘stangetje kletsen’ met de schommels ook een verworvenheid was waarmee je het predikaat ‘stoer’ kon verdienen. Levensgevaarlijk, die speeltuin..volgens mij is trouwens die glijbaan later een stuk lager gemaakt, klopt dat? Ik ging altijd met tegenzin weer naar huis als de speeltuin dicht ging, maar kocht op de terugweg nog wel effe snel een half dubbellolly waterijsje op de hoek in de Nijmegenstraat, gewoon uit een diepvrieskist in een woonhuis! Geweldige tijd! Groetjes, Nicolle
Dat klopt !! Die roetsjbaan hebben ze toen de benen geamputeerd en daardoor was hij niet zo hoog en dus ook niet zo gevaarlijk meer! We hebben inderdaad een mooie jeugd gehad in het scheasbergerveld! Gister zei ik nog aan iemand dat de huisjes nu mooi zijn opgeknapt en alles is aangepast aan de moderne tijd maar de gezelligheid is weg! Hoge schuttingen, rolluiken dicht geen mens op straat en kinderen achter de game console! In onze tijd was het van moeders op de stoep en kinderen op straat, deuren open ramen open heggen laag niet veel privacy maar wel veiligheid letten op elkaar en gezelligheid en altijd iemand in de buurt als het nodig was! Straten waren open op stoepen kon je lopen nu staat alles vol met auto’s en de stoepen zijn parkeerplaatsen geworden! Als je hier in de wijk loopt dan ben je verplicht om op de weg te lopen want op het trottoir staan de auto’s en vaak moet je an de kant springen omdat er een auto met hoge snelheid op je af komt en er geen plek is om weg te duiken ….. moet je ook nog uitkijken met die automobilist dat hij of zij niet stopt om je eens ff flink uit te schelden omdat je niet op tijd weg was!! maar ja tijden veranderen (helaas)!!
Leuk dat je gereageerd heb Nicolle!
Ja, wat hebben we een leuke jeugd gehad in het Schaesbergerveld.
De speeltuin en de hoge roetsjbaan geweldig, hele dagen brachten we er door. In de winterschaatsen op het plein achter de kerk wat door de brandweer werd ondergespoten of sleeën bij Leenhof.
En de ruine, prachtig hele verhalen speelden we er.
Wandelen kon je er ook naar hartelust.
Met je vrienden spelen, zonder mobiele telefoons of oppas. Moeders genoeg in de buurt die klaar stonden als er iemand was gevallen en naar huis gaan als de straatlantaarns aangingen.
Onze ouders wisten nooit waar we precies uithingen en daar maakten ze zich ook geen zorgen over, dat was ook niet nodig want we waren altijd met een heel stel.
En al wonen wij nu in een dorp en zijn de kinderen inmiddels het huis uit om te studeren zo’n jeugd hebben onze kinderen niet gehad.
Ik ben er lang niet meer geweest en daarom is deze site des te leuker.
Hallo,schaesbergervelders ik ben er ook een van we woonden destijds in de Arnhemstraat en wel op nr. 14.Mijn ouders nog tot 1978 i.v.m. pensionering van mijn vader (staatsmijn Emma) Nog steeds kom ik in Heerlen want m’n gedachten zijn daar nog al eens.Verzamel alles wat los en vast is van Heerlen.Mochten jullie namen zoeken van deze of gene dan doe ik m”n best.Groeten en veel plezier met Pasen.Geboortejaar 1949 en vanaf 1953 woonachtig geweest in “‘mijn”‘Arnhemstraat. Marius.
Ook ik heb in Schaesbergerveld mijn jeugd door gebracht.Wij woonden in de Delftstraat en konden vanuit onze woning boerenslot zien liggen.De Den Boschstraat was er toen nog niet,alles was nog vrij bij ons achterom.Geen school.geen kerk,geen speeltuin,dus ik heb het allemaal op zien bouwen,en hoorde bij de eerste leerlingen op de St,Janschool.Meester Duif en meester Smit.Een fijne tijd heb ik gehad in de buurt,toen was het inderdaad nog heel gezellig.Jose Dohmen was mijn vriendinnetje,jammer,nooit meer iets van vernomen.
Hallo Felcia.
Wat leuk om na bijna 60 jaar nog iets van jou te horen! We hebben jullie nog één keer ontmoet bij de rode beek, maar daarna is er inderdaad nooit meer contact geweest. Wat wil je, er was geen telefoon en al helemaal geen multi media. Ik ben inmiddels 66 jaar, getrouwd met Ton Coolen van de Kloosterkoolhof, heb een dochter en zoon, beiden getrouwd en vier kleinzonen van resp. 10, 7, 6 en 4 jaar oud. Mijn vader is overleden, mijn moeder leeft nog. Ik heb nog mijn oudste broer Wim, maar helaas is mijn jongste broer Ger 6 jaar geleden verleden. Ik woon in Heerlen en ontving van een van de meisjes van Rossen uit de den Boschstraat bericht, dat jij graag wilde weten hoe het met mij was. Ik ben meteen gaan zoeken en heb je gevonden. Leven jouw ouders, broer Martinec, Anezca en jouw kleinere zusje (naam ben ik kwijt) ook nog allemaal, en gaat het hun goed?
Na de lagere school heb ik de ULO gevolgd en ben daarna bij C&A Heerlen gaan werken als boekhoudster. Later werd ik , zoals zovelen met mij, huisvrouw en dat ben ik nog steeds. Vorig jaar heb ik nog gesproken met Sjaak Paumen, die zich ook nog héél veel wist te herinneren van de lagere school. Meester Smit woont in Sittard en is door een flinke hersenbloeding en andere bijkomende ziektes in de lappenmand beland, maar op de laatste foto (3 weken terug) zag hij er, samen met z’n vrouw, best uit.
Zo Felcia, nu weet je het een en ander over mij. Het was verschrikkelijk gezellig in de Delftstraat toen wij nog jong waren. Altijd samen spelen, en ik ben met jou en jouw ouders nog op bezoek geweest bij jouw oma in Noord Limburg. Dat was de eerste keer dat ik in een auto zat. Ik voelde me net een prinses. Het was een mooie tijd in het Schaesbergerveld. Na m’n huwelijk hebben we 7 jaar in de Leeuwardenstraat gewoond en zijn toen vertrokken naar Welten. Nu zijn we al 16 jaar weer woonachtig in het centrum.
Ik vond het fijn iets van jouw te horen en hoop dat met jou ook alles naar wens gaat. Hartelijke groeten, José
Hallo jose ik heb vroeger in de jaren 1955 tot 1974 in de delftstraat nr 3 gewoond.
Ik kan mij nog goed herinneren dat jullie een voorbeeldige familie
waren bij ons in straat. Pap had een goede functie in de mijn.
En als ik het me nog goed herinner was hij kerkmeester. Wim bij de shell ? En helaas is ger overleden hij woonde in schaesberg ,
ben een of twee keer bij hem op bezoek geweest
Ook kan ik mij heel goed herinneren dat je een poosje bij je man bent weg geweest of anders om .Jose kan jij het paadje herinneren;
achter onze woningen ? nellie post ? De kapper (bijverdienste )op de hoek tegen over jullie aan de achterkant.Al met al heb ik er een fijne tijd gehad .Dit jaar zijn mijn vrouw en ik 40 jaar getrouwd met andere woorden het gaat ons goed .ook een voorbeeldige famillie’.
Gr aan Ton en hopelijk krijg ik een reactie
gr rob van den brink.
Hallo Rob,
Leuk, die reactie van jou. Natuurlijk kan ik mij nog alles herinneren. Ik kan me alleen niet herinneren dat wij een voorbeeldige familie waren In mijn ogen waren wij een gezin zo als alle anderen in die tijd. Mijn vader was géén kerkmeester. Hij maakte wel, samen met Harry Bouten de kerststal en zorgde, ook weer met andere mensen, voor alle versieringen op de straten tijdens de processie. Ik ben inderdaad heel even bij Ton weggeweest. Gewoon een crisis die in elk huwelijk voorkomt. Wij hebben wel de moeite genomen om hier samen uit te komen en er voor te gaan, en dat kun je van de meeste mensen niet zeggen.Wat ik wel vreemd vind, is dat je hier na 36 jaar nog over praat. Zelf hebben wij dit al jaren achter ons gelaten. Ger is helaas al 7 jaar dood. Ik mis hem tot op de dag van vandaag. Wij gingen elk jaar samen naar Oostenrijk en hadden ook zo een héél goed kontakt. Wim is ook gepensioneerd en woont met Gertie in Sittard.
Ik ken nog héél erg veel mensen van de St. Janschool. Als ik hun naam hoor, zie ik meteen hun gezicht voor me. Het was een heerlijke tijd. We waren vaak te vinden in het Kappellerbos en bij de ruïne. Felcia Jablonka was mijn vriendin, en later, toen zij zijn verhuisd, ging ik veel om met Lena Dejlida en Hannie van Burik. Nellie Post woont in Frankrijk. Bij haar was ik altijd kappersmodel, en zij heeft jarenlang een kapperszaak gerund, eerst op de Schaesbergerweg en later in de Dautzenbergstraat.
Maar ook zij is nu gepensioneerd. Zo gaat dat Rob, we worden allemaal (gelukkig) ouder. We zullen allemaal wel onze kwaaltjes hebben, maar we zijn er nog en kunnen herinneringen ophalen.
Ik lees dat ook jij en je vrouw al 40 jaar getrouwd zijn. Geweldig.
Ik wens jullie nog veel goede en gezonde jaren samen en wie weet, ontmoeten we elkaar hier of daar.
Ik heb jouw bericht op de valreep gelezen, want morgen vertrekken we naar Oostenrijk voor een lekkere ontspannen vakantie.
Groeten, ook van Ton.
José
Dag José,
Door Google ben ik hier terecht gekomen. Ik denk/hoop bij de goede José. Mijn moeder is onlangs overleden en zij had een schilderij van Herman Dohmen aan de muur hangen. Dat is nu in mijn bezit en mogelijk kan ik je daar een plezier mee doen. Laat me dat maar even weten.
Groet, Ben Hendrikx
Leuk dat je nog steeds aan mij denkt. Ook ik heb een héél leuke jeugd gehad in het Schaesbergerveld. We speelden veel buiten samen en hadden het ook op school erg naar onze zin Voordat we op de St. Jansschool terechtkwamen hebben we eerst samen op Leenhof op school gezeten. Daar was ook juffr.Scheen die later trouwde met meester Smit. Ik ben nu 66 jaar, getrouwd met Ton Coolen van de Kloosterkoolhof, en heb een dochter en zoon en 4 kleinkinderen. Na mijn huwelijk zijn wij in de Leeuwardenstraat gaan wonen, naderhand verhuisd naar Welten en wonen nu weer in de binnenstad van Heerlen. Mijn moeder leeft ook nog, mijn vader en jongste broer Ger zijn overleden. Mijn oudste broer Wim heb ik gelukkig wel nog.
Nog niet zo lang geleden heb ik nog met Sjaak Paumen gesproken die ook vertelde het vroeger gezellig gevonden te hebben.
Maar als je alles wilt vertellen wat er in de afgelopen (bijna 60 jaar) is gebeurd, ben ik nog wel een poosje bezig. Wel vind ik het héél erg leuk om iets van jou gehoord te hebben en ik hoop dat het met jou ook goed gaat. Hartelijke groeten en ik hoop nog een iets van jou te horen!
Dank je wel! José
Tot mijn 12de in de Alkmaarstraat gewoond. Heerlijke tijd gehad. Ik zat altijd in de speeltuin, waar moeders tegen mijn moeder kwamen klagen dat ik zo hoog schommelde, het stangetje kletsen. Of op avontuur bij Boerenslot, hielden nog varkens. De akkers met slootjes, kikkervisjes en het Aambos met kapelletje en hoogspanningsmasten was een onuitputtelijke bron voor vertier. En niet te vergeten de Rode Beek, daar liepen we binnendoor over de hei naar toe. Meezenbroek met zijn vijver. Zo kan ik nog uren doorgaan. Och wat was ik verdrietig toen we gingen verhuizen en achteraf terrecht!
Heb een paar jaar terug reunie gehad van mijn klas op de Jansschool. Bijzonder leuk, met oude foto’s en verhalen. Groetjes aan allemaal, Jet
Ik wilde eigenlijk schrijven: “Hallo Jet”, maar helaas kan dat niet meer. Ik hoorde van Carin Roering dat zij is overleden. Ik heb haar gelukkig nog gezien op de reünie waarover zij vertelt, die ik samen met Evelien Zanders had georganiseerd. Er waren toen veel oud-klasgenoten gekomen: Marc Verhaegh, Jos Wielders, Paul Leufkens, Hennie Verbruggen, Leo Wings, Aggie Schrijvers (zij wist echt nog heel veel van onze tijd in de 6e klas bij meester Jo Janssen, die er trouwens ook bij was.) Francis Swelsen, Henriëtte (Jet) Gofers, Lea Smeets, Marie …., Carin Roering, Mark Verdoes.
Ik heb een heel leuke schooltijd gehad waarvan ik me het nodige kan herinneren. Er waren bijv. twee zesde klassen en ik weet nog dat de kinderen uit de andere klas “jaloers” op ons waren omdat zij ons zo vaak hoorden zingen. Dat was inderdaad heerlijk een meester die tussendoor even de gitaar pakte en ons allerlei liedjes leerde(ook Spaanse!). Jet kon dan heerlijk uithalen bij “een tante in Marokko”. Met een aantal voerden wij wel eens een toneelstukje op. Wij oefenden dat na schooltijd op school of ergens bij een van ons thuis in de kelder of zo. Dat ging zo goed dat we het ook in andere klassen mochten laten zien.
De speeltuin was heel leuk met die kabelbaan en rentonnen. Wij, zussen en broers gingen ook nog vaak terug naar de speeltuin op Molenberg, want die had helemaal geweldige speeltoestellen: de familieschommel, de grote ronde ton, heel grote hoepels waar je in moest gaan staan en dan over de kop ronddraaien, een zwembadje etc.
Maar vooral ook die saamhorigheid waar meerdere mensen over spreken heeft voor mij veel waarde. Samen met je buurtkinderen spelen op straat. Er was altijd wel iemand om mee te spelen. Touwtje springen, elastieken, tollen, rolschaatsen, verstoppertje, ballen (dat wordt tegenwoordig helemaal niet meer gedaan, terwijl het zo goed is voor motoriek en coördinatie).
Het veld aan de Bredastraat in als er gemaaid was en dan maar strohutten maken. En natuurlijk wandelen naar het Kapellerbosje en het kapelletje. Mensen gooiden er geld in en wij probeerden wel eens met een lange stok het eruit te vissen. Schande!
Bij de ruïne gingen we ook wel schaatsen, maar meestal toch op de Meezenbroekervijver. De ruïne wordt nu gelukkig in ere hersteld, jammer dat ze het verval zo ver hebben laten komen. Maar geld ging toen naar andere zaken. Het gaat wel zo’n dertig jaar duren, dus of we het geheel nog te zien krijgen? Maar nu is er in ieder geval groen licht en gaan ze starten met de bouw van de smidse en het poortgebouw.
Och, er is zoveel te vertellen. Hopelijk komen er weer wat reacties. Altijd leuk om te lezen.
Groetjes iedereen, Lily Joosen
sorry Jet, gelukkig klopt het niet wat ik hierboven schreef! je bent er nog. groetjes, Lily
Ik bedoelde natuurlijk Leenderbos met kapel. Aambos ligt in Heerlen.
Ja leuke tijden gehad in schaesbergerveld, en de naam Funs goffin zegt mij wel wat, we hebben zelfs nog samen op de sint jamschool gezeten, met als laatste jaar meester sevaes
Wat leuk om dit allemaal te lezen! Ik woonde in de Hengelostraat op 4 hoog en zat op de St Janschool, die in mijn tijd – 1972-1978 – het Pannesjop heette. Ik speelde ook vaak in de speeltuin. De hoge glijbaan maakten we met een kaars gladder. Het was inderdaad een gevaarlijk ding, zou in deze tijd niet meer mogen! En er brak wel eens iemand een arm. Bij stangetje kletsen ben ik ook een keer van de schommel gevallen. Onder de schommels lagen stenen tegels! De speeltuin kostte geloof ik een kwartje, maar we probeerden vaak stiekem naar binnen te komen. In de Nijmegenstraat woonde Marion Posthumus, we waren speelkameraadjes en en ik kreeg wel eens een ijsje uit hun ijskist. Ze hadden ook een perenboom in de tuin, waar we in het najaar peren gingen rapen. Het was een heerlijke tijd in het Schaesbergerveld, ik struinde met mijn vriendje alle straten en steegjes door. En als het rolschaatsentijd was, gingen we naar de Middelburgstraat want daar was een glad stukje asfalt wat heerlijk rolde. Het schoolplein was ook favoriet. En zo komen allerlei herinneren boven. De kasteelruine daar kwam ik nooit, ik mocht de Bredastraat niet over. Alleen als er sneeuw lag mocht ik bij de boer sleeën.
Arie de Wit
Hallo nettie heijnen (bosten ) ik wil je laten weten dat ik het fijn vond,
dat je reageerde ,ik heb diverse keren gemaild maar komt waarschijnlijk
niet aan,sorry hiervoor.Ik herinner mij jou inderdaad ,ooit is een vriend van
je zus gevallen met een bromfiets klopt dat ? bij jullie voor de deur.
Gr Rob (bie )
Hallo Robbie,
Van mijn zusje kreeg ik de tip om eens op deze site te kijken.
Een heel goed idee!
Wij woonden in de Rotterdamstraat maar zijn in 1969 verhuisd naar Brabant.
Had jij niet een broertje die Sander of Franky heette?
Hij ws erg grappig en kon een heel leuk kunstje met zijn oor doen.
Hij vouwde zijn oor dan eerst naar binnen en door een drukje op zijn neus schoot het dan weer in de goede stand.
Wat hebben er daar vaak hartelijk om moeten lachen.
Volgens mij had jij later een tijdje “verkering” met een oudere zus van een vriend van mij. Huub Hensgens uit de Middelburgstraat.
Herinner je je daar nog iets van?
Vriendelijke groet,
Loek Franssen
Hoi Loek,
Even een vraag. Hadden jullie in de Rotterdamstraat een schildpad in de tuin? groetjes, Alfons Goffin
John Linden , 7 januari 2020. Hallo Schaesbergervelders, Met veel belangstelling jullie verhalen gelezen.Ook ik heb een fantastische kindertijd gehad in het Schaesbergerveld. Klasgenoten waren toen o.a. José Dohmen ( precies 1 jaar ouder dan ik),Jopie Post, Jac Paumen,Felcia Jablonka,Harrie Wijnands en Lena Dejlida. Wij woonden Middelburgstraat 15, o.a. naast Wim Baars en Marius Rozema,die we in de zomer van 2018 nog troffen vlak bij de speeltuin. WE dat zijn mijn vader Huub ( 1917-2004) en moeder Sientje ( 1918-2007). Vader werkte op STM.Wilhelmina,moeder als kantinejuf bij Rifi op de Kissel.Enorm veel buiten gespeeld,voetballen op straat,boerenslim,LTM-vijvers, Meezenbroekervijver,winter 1962-1963,met o.a.Katie Florie en Maria v d Heijden. Ben in 1978 getrouwd met Ria Littmann uit Oirsbeek. We wonen sinds ons trouwen in HULSBERG.Onze twee kinderen Branko en Valerie zijn al lang het huis uit.Ben sinds 2012 pensionado ,na 1,5 jaar militaire dienst en 40 jaar onderwijs. Met weemoed teruggedacht aan die fantastische zestiger jaren.Groeten, John.