Aan de Broederschool op Molenberg ging voor mij de kleuterschool vooraf bij de nonnetjes en een heel aardige juffrouw Nonnie. Op haar was ik best wel verliefd, of wat het dan ook voor een 5-jarige geweest mag zijn.
Van de Nonnen- naar de Broederschool
Mijn onvergetelijke lagere schooltijd begon in 1951 bij broeder Renus. Deze vriendelijke, goedlachse en ongeveer twee meter lange man maakte na schooltijd altijd prachtige bordtekeningen. Vooral rond Sinterklaas en Kerstmis kwam je als kind ogen te kort. Broeder Renus kon moeilijk zijn lachen inhouden wanneer hij eigenlijk om iets boos had ‘moeten’ worden. Om dit te verbergen verstopte hij zich even achter het schoolbord. Iedere keer verscheen hij daarna weer met een innemende lach terug voor de klas.
Om ‘De toestand in de wereld’ in die tijd een beetje te illustreren, voeg ik hierbij een bladzijde uit mijn eerste schoolrapport met als aanhef Aan de Ouders. Let vooral op de nuances..
Kerstkaarten
Een paar weken voor Kerstmis kregen wij ongevraagd altijd een set kleurrijke kaarten toegestuurd van het bedrijf Removos. Deze firma bood ernstig gehandicapten de mogelijkheid hun met de mond of voet gemaakte schilderkunst tegen betaling aan de man of vrouw te brengen. Wanneer je het kaartensetje wilde houden, maakte je het gevraagde bedrag naar Removos over. In het andere geval werd verwacht, dat je het terugstuurde. Mijn moeder hoorde jarenlang tot de eerste categorie.
In diezelfde kersttijd zorgde eens bij het verlaten van de nachtmis een groepje blazers van de harmonie St. Bernadette voor toepasselijke, maar tegelijk heel valse klanken. Enkele musici hadden ‘m behoorlijk zitten, iets dat voor mij duidelijk te ruiken, te zien en vooral ook te horen was. Diezelfde nacht begon het ook nog te sneeuwen. In mijn latere leven heb ik nooit meer ergens zó’n bijzondere kerstnacht meegemaakt.
Deze herinnering roept bij mij trouwens direct een andere op. Vooral in de winter meldden zich bij de voordeur van het nonnenklooster achter de O.L.V.-kerk op gezette tijden zwervers of andere ‘Einzelgänger’. De mannen (vrouwen zwierven in die tijd nog niet…) werden altijd vriendelijk binnen gelaten en kregen dan in het ontvangsthalletje iets warms te eten en te drinken. Daarna vertrokken ze weer naar wie weet waarheen. Als jonge jongen heeft dit tafereel altijd veel indruk op mij gemaakt.
Klik op linksstaande QR-code. Print de QR-code uit en hang deze op. Door te scannen met een telefoon komen bezoekers direct uit bij dit verhaal.
Leuk Hans! Het door jou genoemde “blazersensemble” 🙂 van harmonie St. bernadette bestond uit een drietal blazers.
Één van hen was Gerrit jonker, de trompettist. Hij was de vader van mijn vriend André Jonker. Zij woonden in een van de vier kleine woningen in de Guido Gezellestraat richting Dr. Schaepmanplein.
Rond twaalf uur ’s nachts speelden zij kerstliedjes op een paar plaatsen op de Molenberg, meestal op de hoek van een aantal straten. Het was inderdaad niet altijd even zuiver, maar de bedoeling was goed zullen we maar zeggen…
Fijne feestdagen en een gezond 2013!
Ton.
Aan deze prachtige kerst tonen heb ik goede herinneringen
ik bleef als kind wakker omdat ik dit niet wilde missen.
Later woonde ik in Heerlerheide en ook daar werd in de kerstnacht Stille nacht gespeeld en ik maakte mijn kinderen steeds wakker om ook hun dit bijzondere stukje sfeer mee te geven.
Nu woon ik in Zeeland en hier is men meer gereformeerd en zijn dit soort
uitingen er niet, heel jammer want ik mis het nog steeds.
Fijne warme kerstdagen voor iedereen wenst Cisca Oosterloo Hendrix.
Hallo Cisca! Het kan bijna niet anders of jij hebt op het Dr. Schaepmanplein gewoond. Ik was toen al een beetje gek op jouw oudere zus Annie. Uiteindelijk toch niets geworden. Frappant is dat ik jouw moeder nog regelmatig tegenkom in het verzorgingstehuis, momenteel Oranjehof, waar ik voorzitter ben van de cliëntenraad. Zodoende blijf ik toch nog een beetje op de hoogte van het reilen en zeilen binnen jullie familie. Jullie moeder kan met veel passie en trots over haar kinderen Annie, Cisca en Michel (volgens mij waren ze dat!) vertellen. Zou jullie graag nog eens willen ontmoeten om nog eens gezellig over vroeger te keuvelen. Ik wens je voor 2013 alle goeds en doe vooral iedereen de groetjes!
Aan iedereen een preetig kerstfeest en een gezond nieuwjaar gewenst.
Hallo Harrie,
Ik ben inderdaad de Cisca Hendrix van het pleintje op nr. 3
Mijn zus Anny was ook een tijdje gek op jou maar is later met een duitser
getrouwd en in Duisburg gaan wonen waar ze nu nog steeds woont.
Van mijn moeder had ik al gehoord dat ze iemand van Otten gezien had ,
maar ze wist niet wie.
Later heb ik je broer Ton ontmoet op een terrasje in Heerlerbaan,
we hebben nog even gezellig gebabbeld over vroeger.
Erg leuk vond ik dat .
Ik woon nu in zeeland en ben maar af en toe eens bij mijn mijn moeder meestal in het weekend.zo eens per maand.
Maar het zou erg leuk zijn als we elkaar nog eens zouden zien.
Mijn broer Miechel is de enigste die nog in de buurt woont en hij is dus vaker bij onze Moeder.
Zij vind het ook altijd leuk als ze iemand van vroeger ziet maar vergeet dat ook weer snel maar als je haar vraagt heb je nog bekende gezien dan verteld ze dat wel al weet ze vaak de naam niet meer.
Ze is nu 92 en is nog steeds redelijk mobiel zoals je wel ziet,. het bevalt haar nu prima op de nieuwe plek ,al had ze daar eerst veel moeite mee.
Zij heeft trouwens jarenlang aan de overkant in de Nazareth straat gewoond.,dus is ze weer terug op haar oude stekje.
Leuk iets van je gehoord te hebben , en wie weet zien we elkaar wel eens .
Groeten aan iedereen in je familie Cisca
Hallo lieve luitjes van de Molenberg. Ik heb al vaker gehoord dat er behoefte bestaat om deel te nemen aan een soort happening van oud-pleinbewoners en oud-molenbergers.
Waarom niet eens nadenken hoe we dit kunnen realiseren. Ik stel me zo voor dat ik een oproep op onze site plaats waarop belangstellenden kunnen reageren.
We zien dan wel hoeveel reacties er komen. Afhankelijk daarvan kunnen we dan plannen maken. Goed idee?
Groetjes aan allen.
Ik zou best wel mee willen doen.
Alex Wanders, 1945, Dinsdagstraat 6 vanaf 1951 tot 1957.
Dit initiatief van de harmonie uit de jaren 50 heeft de harmonie in de jaren 80 van de vorige eeuw op veler bezoek van Molenbergenaren nieuw leven ingeblazen (dus ook letterlijk!) Wij begonnen ’s nachts op 12 uur bij de kerk en het eindigde meestal rond 5 uur ’s nachts bij ons medelid Frans Crommentuyn, waar zijn vrouw voor ons allerlei lekkers had klaarstaan. Aan deze nachten heb ik goede herinneringen overgehouden. Veel wijkbewoners stonden voor ons klaar met koffie, thee of chocomel, en – inderdaad ook – met sterke drank. Dit was, gezien de kou, een prima “warmhoudertje.” Met temperaturen ver onder het 0-punt is het moeilijk om zuiver te spelen. Ik spreek uit ervaring.
Leuk om over die Kerstnachten te lezen. We zongen toentertijd ook met het Gregoriuskoor in de Kerstnacht, o.a. in Meezenbroek.
Wat ik me daarvan herinner was de kou en het onbehaaglijke gevoel dat we daar voor de `Rooien`zongen. Achteraf bleek dat daar veel niet-katholieken woonden, dus `communisten`. Ze waren gelukkig toch heel enthouisiast.
Zingen doe ik nog steeds en zelfs ga ik solo zingen in de prachtig verbouwde kapel van het klooster bij de Broederschool op zaterdag 27 februari, aanvang 20.00 uur. Daar komen heel wat verhalen van de Molenberg voorbij.
Dus: wie weet, komen we elkaar daar wel tegen en kunnen we dan gezellig bijpraten.