Muzikale herinneringen rondom cultuurhuis Patronaat

Bij het lezen van het verhaal ’Het Patronaat, Cultuurhuis voor en van de Heerlenaar’ (2010) kwamen voor John van der Zee en Cilvio Comis de nodige herinneringen naar boven. Over de tijd in de verkennersruimte achter het Patronaat, het spelen in de als schoolband begonnen ‘Revolution’ en het jongerenkoor op de Molenberg. 

‘Het was een leuke en avontuurlijke periode tijdens ‘Revolution’, zegt John. ‘We waren als schoolband begonnen op de L.E.A.O. school St. Jozeph Grasbroekerweg Heerlen in 1964. Ton Theunissen speelde trompet, Jonny Huntjens drums, George Leufkens gitaar en ik speelde ook gitaar. George en ik hebben samen vier jaar lang gitaarles gehad van Louis Koch, op de Molenberg. Zoon Louis Koch jr. begeleidde ons tijdens de les af en toe met contrabas of jazzgitaar.’

Frietenbedrijf
Tijdens zijn schoolperiode kon John regelmatig muziek oefenen op de zolder van school en op de zolder bij familie Hunjens, zo herinnert hij zich. ‘Johnny moest eigenlijk thuis helpen in het frietenbedrijf op onze vrije schoolmiddagen, dus werden wij eerst ook ingeschakeld om salades en snacks samen te stellen, om vervolgens te kunnen beginnen met de repetities’, vervolgt John zijn anekdotes. Na verloop van tijd kwamen ook Piet Eggen en Paul Debije bij de band. De bandnaam werd van ‘Phantoms’ veranderd naar ‘Revolution’. Vervolgens voegden meer liefhebbers zich tot onze band. Dat is waar Silvio Comis in beeld kwam, maar ook Karel Straten, Jo (Joep) Benders, Jack Waltmans, Henk Rusman en Jan Grela zijn nieuwe namen die John zich weet te herinneren.

Verkennersruimte
Silvio: ‘Als geboren meezenbroeker kwam ik als “teenager” in een verkennersruimte achter het patronaat. Als aspirantverkenner liepen we vanaf de Sittarderweg ’s avonds nog even de hei op langs dat waterkraantje, om nog even te drinken. In de sixties trad ik in dat zaaltje voor onze eigen leeftijdgenoten wekelijks op met ‘Revolution”.’ Hij herinnert zich de namen die John noemt ook maar nog al te goed, inclusief drummer Johnny Huntjens ‘van die frietekeet in Kunrade’. Maar hij heeft even moeite met zich de achternaam van John van der Zee te herinneren. ‘Zijn pa was bij de politie’, weet hij wel nog. ’En dat kwam eens goed van pas na een nachtelijk optreden.’ Toeval dat beide heren jaren later dus stuitten op het verhaal over het Patronaat.

Betaalbare consumpties
‘De consumpties werden betaalbaar gehouden en wij speelden voor een habbekrats,’ weet Silvio verder nog. ‘Na afloop liepen we altijd in een groepje samen naar Meezenbroek terug. Een prachtige onbezorgde tijd heb ik daar achter dat Paronaat op die Sittarderweg beleefd. Voor mij blijft het overigens gewoon ‘Het Patronaat’ heten, want cultuurhuizen, die vind je immers in heel Nederland. De “Patronaatsknuppelen”, wie kent ze niet, kozen immers bewust voor die naam.’

Van jongerenkoor naar boogie-woogie
Hoe ging het verder met hun hun als schoolband gestarte collectief? John: ’Na onze schoolperiode hield de band niet lang meer stand. In 1968 werd ik gevraagd als gitarist bij het Molenberg jongerenkoor ter begeleiding van de toen populaire beatmissen in kapellen, kerken en kathedralen. Swingende bluesachtige gospels speelden we, onder leiding van Chris Brosky. Onze basislocatie was de H.T.P. – Hogeschool voor Theologie en Pastoraat te Molenberg, waar we mochten repeteren en regelmatig de jongerenmissen begeleidden. Daar ontpopte onze band zich tot een zelfstandige progressieve band, geïnspireerd door boogie-woogie (Rob Hoeke) (Jaap Visser), Focus (Thijs van Leer-Jan Akkerman), blues, soul, klassiek en rock&rol. Rampano Company noemden wij ons met onder andere Lode de Wilde-dwarsfluit, Mart Meurders-drums, Guus Pisters-basgitaar, Eef Carstens-piano en ik speelde weer gitaar.’

Warme herinneringen vanuit Amsterdam
‘Door studie, werk en gezinsstichting heb ik mijn gitaar aan de wilgen gehangen, waar ik al weer gauw spijt van kreeg’, bekent John. ‘Na een paar projectbandjes en experimenten, ben ik gestopt met optredens. Ik beschik nog over tien gitaren en geluidsinstallatie, waar ik af en toe thuis nog op speel en de buren van laat “meegenieten”. Momenteel woon ik al tweeëntwintig jaar in Amsterdam en ben ik al tien jaar actief als concertfotograaf en kom weer in aanraking met allerhande muziek en bands. Rockcafé-clubs, poppodia en concertzalen zijn voldoende aanwezig in deze omgeving en fotowerk is er in overvloed! Pop-rockpodium Patronaat Haarlem is een veel bezochte plek voor mij en telkens als ik daar voor de deur sta, doemt mij de warme herinnering op van de patronaten die ik in Heerlen bezocht heb en die Silvio zo mooi heeft weten te omschrijven.’

Inspiratie
‘Die periode koester ik nog steeds in mijn hart en is een blijvende inspiratiebron gebleven voor het werk dat ik in de muziekwereld doe,’ legt John uit. ‘Dankzij Facebook kom ik langzaam weer in contact met mijn vroegere muziekvrienden, helaas ontbreken er nog een paar. Hopelijk kan ik nog eens een biertje drinken met de een of ander, wie weet! Applaus van John is er voor ‘het schrijftalent van Silvio’, die vanaf nu de achternaam van de gitarist in zijn vroegere bandje vast niet meer zal vergeten.