Die man met die krulletjes

Is het niet zo dat je, in het algemeen maar misschien ook wat uiterlijk betreft, altijd wil wat je niet hebt ?

Heb je krullen, wil je steil haar en andersom. Liever donkere ogen. Of ietsje groter. Maar iedereen heeft wel een of meerdere sterke punten die opvallen. Waarvan anderen misschien weer zeggen: had ík dat maar. Maar waar je zelf misschien juist anders over denkt.

Als kind had ik dus al een kop vol blonde krullen. Dat viel altijd het eerst op aan mij. Verder was ik een rustig zeg maar verlegen jongetje. Die dus echt niet op wou vallen. Maar ja, die krullen.

Op de lagere school viel ik daardoor wel degelijk op, en nam ik ook, wat mijn haar betreft, een uitzonderingspositie in. In mijn herinnering hadden werkelijk álle jongens in mijn omgeving bruin of zwart haar. Er zal eigenlijk wel eens iemand met blond of rood haar tussen gezeten hebben, maar juist die combinatie: blond en krullend, dat was werkelijk uniek.

Naar de kapper werd dus al gauw een speciaal ritueel. Bij ons op de Heerlerbaan waren drie kapsalons en zoals het gebruikelijk was in de zestiger en zeventiger jaren, elk netjes ingedeeld in een ‘dames’ en ‘heren’ kapsalon.

Kapsalon Jaspers
Kapsalon Jaspers aan de Bautscherweg had twee toegangsdeuren, één voor de heren- en de ander voor de damessalon. De herensalon was eigenlijk een afgeschermd hoekje, met een deur verbonden met de damessalon, die veel groter was. De kapper zelf droeg een vlinderdasje (strikje) en vormde (achteraf gezien) samen met de marmeren kaptafel met koperen kranen één geheel. Ik ging er niet graag heen. Misschien kwam dat doordat hij me eens meteen na binnenkomst doorverwees naar de dameskapsalon. Stel je voor: er komt een jongetje naar binnen met een weelderige bos blonde krullen, maar als kapper heb je misschien weinig zin in om daar ‘iets’ van te maken. Met de woorden ‘ik heb het nu te druk, mijn vrouw knipt je wel’ werd ik door de tussendeur naar de dameskapsalon geloodsd. Maar er klopte iets niet, want er zaten maar een paar mannen, met beduidend minder haar, in de salon. In de damessalon werden mijn haren uitbundig geprezen en ‘vakkundig’ onder handen genomen, dat wel. Ik ben er denk ik nog een paar keer geweest.

De kapsalon van Wiel Sparla
Dan had je nog de kapsalon van Wiel Sparla, gevestigd in een wat ik noem ‘boerenwoning’, aan de Heerlerbaan zelf. Eerst een trapje af, dan kwam je in een halletje met aan de linkerkant de damessalon, en rechts de herenafdeling. Ik herinner me dat het er vrij donker was, met een heuse potkachel in het midden. En één grote, massale ‘kapstoel’. Over het knippen op zich weet ik me hier weinig te herinneren, dat zal ‘wel goed’ geweest zijn. Wel was er het hardnekkige gerucht dat deze kapper zelfs jonge jongens, nog voordat zich daadwerkelijk baardgroei aangediend had, ‘nat’ scheerde, als onderdeel van de totale verzorging. Dat is bij mij niet gebeurd.

Bron: Rijckheyt.nl | Kapper Wiel Sparla is het tweede huis van rechts. Op de hoek ijzerwaren handel Sijstermans.
Bron: Rijckheyt.nl | Kapper Wiel Sparla is het tweede huis van rechts. Op de hoek ijzerwaren handel Sijstermans.

Kapsalon Hedi Grooten
In de derde salon, op de hoek van de Ridderweg en Heerlerbaan, bij ‘Hedi Grooten’ en op slechts honderd meter van de tweede, ben ik het langst als klant geweest. Dat ging als volgt: ik ging als kind gewoon met mijn moeder mee, en terwijl zij onder de droogkap zat (voor ‘watergolf met een flesje’) werd ik ‘door een van de meisjes’ geknipt. Dat ging heel lang goed, totdat ik me er, toen ik langzaamaan ouder werd, niet meer op mijn plek en thuis voelde.

Vele kappers en evenzoveel kniptechnieken en vaardigheden, of af en toe het ontbreken hiervan, volgden. Vooral de oudere, specifieke herenkappers uit de generatie ‘coupe bloempot’ hadden en hebben moeite met (heren) krullen knippen.

De baard
Meer dan twintig jaar geleden liet ik mijn baard staan. Eerst vooral uit nieuwsgierigheid om al snel tot de ontdekking te komen dat ik er, en dat vind ik nog steeds overigens, beter uitzie mét dan zonder baard. In tegenstelling tot mijn blonde krullen pakte de kleur en structuur van mijn baard echt anders uit. Aanvankelijk in een niet eenduidig te omschrijven kleur, rossig, neigend naar roodachtig bruin, maar in ieder geval dónker. En nadat de baard bij een kapper (een ware specialist, naar later bleek) in model was gebracht, was het voor mij duidelijk: mijn baard en ik zijn sindsdien onafscheidelijk. Stiekem hoopte ik in die periode dat mensen mij zagen als ‘die met die baard’, maar het bleef ‘die jongen met die krullen’.

De baard is gebleven en hoewel het af en toe letterlijk en figuurlijk kriebelt peins ik er niet over om hem af te scheren. In de loop der jaren is de volle baard gereduceerd tot ringbaard en langzaamaan bijna helemaal grijs, maar dat is geen enkel probleem.

Vorige week hadden we een lunch met het voltallige team van het maandblad waar ik voor schrijf. Als fervent theedrinker merkte ik al gauw op, dat er geen thee op tafel stond. ‘Wordt voor gezorgd’, liet een tafelgenoot mij weten.

Even later komt een meisje lachend aan met een thermoskan. ‘Thee voor die mijnheer met de krulletjes …’

Peter

Mijn naam is Peter Crombach, ik ben werkzaam in de gezondheidszorg én als ‘trouwambtenaar’ bij de gemeente Voerendaal, maar daarnaast, al zo’n 25 jaar, actief als dichter/tekstschrijver. Het ‘schrijven’, in de meest brede zin van het woord, loopt als een rode draad door mijn leven. Aanvankelijk lag de nadruk vooral op het schrijven van poëzie, maar de laatste tijd meer en meer op het vlak van ‘verhalen’ en ‘artikelen’, en waar mogelijk een combinatie.

Met betrekking tot Heerlen: ik ben ‘op de Heerlerbaan’ geboren (in 1960) en heb daar 38 jaar gewoond. Natuurlijk heb ik heel wat herinneringen aan Heerlen in het algemeen en ‘de Heerlerbaan’ in het bijzonder. In mijn dichtbundel ‘Is dit nu later’ heb ik diverse jeugdherinneringen al op poëtische manier verwoord, maar langzaamaan heb ik meer en meer de behoefte én zin om een en ander ‘om te zetten’ in verhalen.

12 gedachten over “Die man met die krulletjes”

  1. Je vergeet in ieder geval kapsalon van Vliet (precies t.o. Dr. Cl. Meulenmanstraat, naast Dohmen en in de buurt van café Huyten. En voor de echte insiders: barbier was ook Ramaekers, Heerlerbaan 125 (nu juwel;ierszaak naast het pand van Dr. van Wersch.
    Of ben je van een nog jongere generatie?

  2. Op de Benzenraderweg – ons gedeelte, tot aan de Welterlaan- was het kapper Roozen (?) IK ging nooit graag naar de kapper. Dat had overigens niet met die verder vriendelijke meneer te maken of met zijn medewerker. Een forse man met stevig zwart haar. De kapper was zelf, naar ik meen, licht kalend of kransje rond de slapen en toen op leeftijd, nu zou ik hem nog jong noemen (the eye of the beholder oftewel tijd is rechtvaardig) Hij stond vaak voor de zaak. Heren stonden tóen allemáál, nu de méésten vaak na een paar minuten knippen weer buiten, zelfs met scheren erbij. Dat scheren ging overigens met dat echte uitklapbare mes, bekend uit ouderwetse thrillers met veel suspens. Achter een stoel had je een soort bruine band waarlangs dat mes op en neer gehaald werd. Dan zat je als jongetje te wachten (Inderdaad zonder mobieltje of I-Pad of oortjes) en dan keek je om je heen en nam waar. Je zag en hoorde soms zelfs de haren vallen (er waren nog geen niets-aan-de-hand muziekjes en koffie of thee werd nog niet geserveerd, dus geen klepperende kopjes ). Je zag hoe iemand met kwast ruimschoots ingezeept werd en je hoorde het krassen over de wangen, de vervaarlijke draai onder de neus langs en dan werd iemand letterlijk bij de neus genomen, zijn hoofd lichtjes naar achteren getrokken waarna het vlijmscherpe mes behoedzaam doch gevaarlijk strak over de adamsappel bewogen werd. Cliffhanger. Als ik niet las, keek ik en bewonderde de baardeigenaar, want dat was stoer en ik had nog niets van dat mannelijks En ik bewonderde de kapper, dat ie dat durfde, want stel….. Op een gegeven moment zal ik mijn Okki of Donald Duck neergelegd moeten hebben. De haren van mijn voorganger, als het al de moeite waard was, werden weggeveegd en ik mocht in de stoel gaan zitten. De stoel werd omhooggepompt, de beentjes bengelden in het begin vanaf de knieën nog naar beneden (er waren nog geen race-autootjes of vliegtuigjes e.d.), je kreeg een strak papier om je nek gedraaid en een (lichtblauwe?) keep om. Dan werd bijna standaard gevraagd hoe je je haar wilde, waarop ik meestal antwoordde “get kotter”‘, of “neet te kot”. Je zag je met moeite gespaarde haar langs je cape-je vallen. Soms werd er een licht rukje aan je hoofd gegeven, zodat de kapper ergonomisch en arbotechnisch beter zijn werk kon doen.Uiteindelijk werd je nat gespoten uit een flesje met zo’n roze blaaspompje. Als final touch werd dan het restje haar, dat nog enigzins cachet kon geven ook verwijderd waarbij je soms de schaar lichtjes aan je oor voelde. Daar zei je dapper niets van. Naderhand kon dat best nog een beetje pijn doen. Uiteindelijk werd je met een borstel van haren ontdaan, je hoorde het ritsen van het papier en daar stond je weer. Met altijd, ondanks verzoek, “te kot” en te nat haar. Dan kreeg je uit een glas een caramel type “carnavalsoptocht van vorig jaar” en je liep onwennig naar huis om je na twee weken pas weer echt goed te voelen. Dat heb ik nog steeds.
    Een paar dagen geleden, ik zit hier dus inderdaad met een wat onwennig gevoel, vertelde een -vrouwelijke- kapper me, dat dat normaal is. Haar moet herstellen en dat duurt twee weken, als na een trauma waarschijnlijk, of na een geboorte. Kapper zijn is een vak en dat vergt enige studie. En soms heb je wat nazorg nodig. Wordt vervolgd.

  3. In 1961 kwam ik te wonen op Heerlerbaan 95 en in 1962 trouwde ik in st.Jozefkerk aan de overkant.Op no 95 bleven wij nog een paar jaar bij schoonmama inwonen.3 huizen van ons vandaan was cafe Huyten en aan de overkant was taxibedrijf Tijssen en de woning van mevr.Puts.De Heerlerbaan was nog een klinkerweg met veel bulten en kuilen.Veel lawaai door het verkeer,vooral veroorzaakt door transportbedrijf Coumans uit Geleen.Deze vervoerden veel bruinkool en had hoge zijschotten op de wagen die verschrikkelijk lawaai maakten.Regelmatig hadden we last van mijnschade.Opeen kwade dag ontstond zo een brede scheur in de muur van de keuken dat we zo naar binnen konden kijken in de keuken van de buren.Achter de kerk was nog een klooster,maar niet meer als zodanig in gebruik.Vroeger was daar een kleuterschool waar mij vrouw nog naar school is gegaan.Veel aan de Heerlerbaan is verdwenen:geen cafe Huyten,geen taxibedrijf,geen kapper,geen juwelier Vaatjes,geen politiebureau,geen boekhandel Rozenboom,geen Euroslager,een geamptuteerde watertoren.Maar onze eerste woning,waar mij vrouw haar jonge jaren doorbracht ,samen met ouders,zus en grootouders,staat er nog,onverwoestbaar.

  4. Leuke verhalen die mijn geheugen weer aan de gang brengen.
    Ik ging als kind ook naar Wiel Sparla en later ook wel eens naar Ramaekers. Dr van Wersch was onze huisdokter en de boekhandel Rozenboom die kende ik ook heel goed.
    Van Vliet ken ik als een auto rij school want ik heb nog rij lessen gegeven met zijn auto.
    Ik woonde op de Corisbergweg 40 om de hoek van de Caumerweg,ben geboren in de vroedvrouwen school en ben met 26 jaar van de Heerlerbaan vertrokken naar Canada waar ik nu nog steeds woon.
    Ik ben wel veel op vakantie op de Heerlerbaan geweest.
    Eigentlijk ben ik dit jaar einde Mei en Juni weer in Limburg.
    Ik heb vrienden In Baarlo waar wij nu altijd naar toe gaan.
    Ik was zelfs in 1960-1961 electricien op de vroedvrouwen school.

    Groetjes,
    Henk Uit Waterloo Ontario

    1. Beste Henk,

      Met veel aandacht heb ik je verhaaltje over de Heerlerbaan gelezen.
      Zover als ik me kan herrinneren moet jij diegene zijn doe ons vroeger vermaakte met je eigen kino. Het waren gewone stilstaande beeldjes die jij op een doek projecteerde maar voor ons was dat al een kino. Een geweldige jeugd heb ik ook daar gehad. Ben jij toen niet vertrokken met de fam.Kortis? Ik heb onderaan op de Caumerweg gewoond naast de fam.Vervoort. Hoek Corisberg-Caumerweg. Ongelooflijk dat je op deze manier nog iets van elkaar hoort. Ik hoop dat het nog steeds goed gaat met je. Groetjes uit Limburg van W.Stroucken.

  5. Beste Wiel,

    Dat ben ik inderdaad , dat was ik helemaal vergeten. Hardstikke leuk dat jij dit heb gevonden. Het is altijd weer leuk om weer wat met oude vrienden te praten over vroeger want je vergeet zoveel .Hoe gaat het jouw en je broer en zus.
    Ik weet dat John een tijd lang ergens op de Bautscherweg of zo woonde. dat vertelde Ans Roumans mij jaren geleden.
    Met mij is alles prima. Als je wilt kun je mij ook eens een emailtje sturen,dat zou ik zou echt leuk vinden.
    Mijn email is hankg@rogers.com
    Schrijf me maar hoor.

    Groetjes uit Canada van Hank

  6. Beste Wiel,

    Dat ben ik inderdaad en dat kon ik mij niet meer herrinneren.Daarom is het zo leuk om die verhalen te lezen. De familie Kortis zijn in 1959 naar Canada vertrokken en ik pas in 1966. Ik woon niet zo ver weg van de familie.
    Hoe gaat het met jouw en je broer en zus?
    Met mij is alles prima.
    Jij kunt mij eens een email sturen dat zou wel leuk zijn om weer eens kontakt te hebben met vrienden van vroeger.
    Mijn email:hankg@rogers.com
    Ik hoop wat van jouw te horen

    Groetjes uit Canada van Henk

  7. Leuk die verhalen van en over vroeger. Ik herinner me nog dat de kapsalon Grooten was gevestigd in de Bautscherweg. Ik dacht naast bakkerij Starmans.

    Hallo Wiel, hoe is het met jou en jouw broer John?

    Hans Walthie, wonende in Luttenberg (Overijssel)
    (hwalthie@ziggo.nl)

  8. Ja, klopt. Hedi, onze kapster.
    Ik wilde toch zo graag als jong meisje lange haren en Hedi wist dit. Maar als ik bij Hedi binnen kwam zei ze al meteen dat mijn vader had gebeld en dat er weer het beroemde, voor mij gehate, kapsel geknipt moest worden, nl. “rattefrisur”.
    Wat een heerlijke site is dit, vele herinneringen komen weer naar boven, terwijl ik al vanaf 1976 niet meer op Heerlerbaan woon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.