In 1929 werd ik zes jaar en moest ik dus naar school. Ik was leerling op de Sint Aloysiusschool in de Nobelstraat. Een langgerekt gebouwtje met hoge ramen die uitkeken op de speelplaats.
Auteur: Ingezonden verhaal
Als lezer van HeerlenVertelt.nl zal het vaak voorkomen dat u gebeurtenissen, locaties of gebouwen herkent. Wanneer u graag zelf een verhaal hierover wilt schrijven en insturen kan dit natuurlijk!
Heerlen in de Tweede Wereldoorlog (2)
De eersten die in Heerlen in verzet kwamen waren communisten. Zij kenden al langer een moeilijke plaats in de Nederlandse samenleving. Nadat Hitler in 1933 ook communisten begon te vervolgen, begonnen veel Nederlandse communisten zich tegen het fascisme te weren en iedereen te helpen die daar last van had. Maar ook in Nederland werden zij […]
Heerlen in de Tweede Wereldoorlog (1)
Op 10 mei 1940 startte met codenaam Fall Gelb de Duitse aanval op Nederland, Belgie en Luxemburg. Met een grote troepenmacht wilde men snel resultaat.
Roemruchte tijden herleven: 50 jaar PL
In 1963 besloot een achttal vrienden die elkaar vaker in de Moonlight Bar troffen dat het tijd was voor een aantal exclusieve spannende feesten. De voorwaarden voor het slagen waren meer dan aanwezig.
Susanne: De verandering
De wereld, waarin het altijd zomer was, zou altijd hetzelfde blijven, dacht ik als klein kind: buiten spelen, de tuin van Dinger, het plein, de vensterbanken en de muur van de school, boodschappen doen bij van Heumen, de melkboer, de straatvegers en de vrachtauto van van Gend en Loos. Maar dat was natuurlijk niet zo.
Susanne: In de buurt
Dagelijkse boodschappen deden wij bij van Heumen. Dat was een buurtwinkel op de hoek van de Ambachtsstraat en de Kruisstraat. Die winkel heette in werkelijkheid de Vivo. Het echtpaar dat eigenaar was heette Gielgens maar mevrouw heette met haar meisjesnaam van Heumen en daarom noemden wij die winkel zo.
Susanne: De Ambachtsschool
Vanuit ons huis keken we uit op het grote open plein van de Ambachtsschool dat werd afgesloten door een groot metalen hek. Twee keer per dag ging het open: ’s morgens als de school openging en ’s middags als de leerlingen weer vrij waren.
Susanne: De tuin van Dinger
De Smedestraat eindigde bij de tuin van Dinger; het was eigenlijk geen tuin, meer een uitgestrekt privé-park, aangelegd door meneer Dinger, degene van de bank op het Hesselleplein. Mijn ouders wisten dat hij veel reizen had gemaakt en van daar exotische planten, bomen en struiken had meegebracht en die in de tuin geplant.
De middenstand van de Molenberg
Mijn naam is Harrie Neeskens. Ik ben geboren in 1939 op de Molenberg, zo ook mijn vrouw Tiela van Ooijen in 1941. Rond 1965 hebben wij de Molenberg verlaten omdat ik te werk gesteld werd bij de Douane in Zeeuws-Vlaanderen.
Susanne: Altijd zomer
Omdat de Smedestraat een doodlopende straat was, kon je er heerlijk buiten spelen. Wij hoefden bijna niet op het verkeer te letten. De enige auto’s die er reden, waren van meneer van Rijk, onze buurman, van mijn vader en van klanten en vertegenwoordigers die voor onze zaak kwamen.
Susanne: Wereld
Toen ik klein was, toen was de wereld klein, míjn wereld dan. Die is kort en duidelijk te omschrijven: de Smedestraat, aan het einde begrensd door de tuin van Dinger en aan de overkant door de Ambachtsschool. Verder was er het Hesselleplein. Dat was het.
De verhalen van Susanne Gondrie-Belt
Dit jaar bestaat de Ambachtsschool aan het Burgemeester de Hesselleplein 100 jaar. Vanwege dit jubileum legde Susanne Gondrie-Belt haar herinneringen aan het plein en de omgeving vast.
De Joodse gemeenschap in Heerlen (2)
De uitroeiing van het Joodse volksdeel is een zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis. De Nederlanders aan hun kant krijgen, of de economische uitbuiting van het land, lukten niet. Van de 100.000 Joden in Nederland lukte het de Duitsers wel ongeveer twee derde te vernietigen. Nergens in Europa is het percentage zo hoog als in […]
De Joodse gemeenschap in Heerlen (1)
We weten weinig van de aanwezigheid van Joden in Heerlen gedurende de geschiedenis. Er is een enkel archiefstuk uit de Middeleeuwen dat er op wijst, maar tot aan het begin van de achttiende eeuw is vrijwel niets daarover bekend.
Dromen van de Mariaschool
Als kind was mijn vaste route naar school: vanuit de Guido Gezellestraat nummer 7 de voordeur uit naar rechts, dan rechtsom de Kerkraderweg inslaan, oversteken bij het zebrapad tegenover de bakkerijen Pelt en Lemaire en dan meteen links de Gerard Bruningstraat inlopen. En daar begon de wereld van de scholen, allemaal aan de linkerzijde. Als […]