In 1931 kwam Thomas Bernhard in de Heerlense vroedvrouwenschool, in het ‘doorgangshuis’ voor ongehuwde moeders, ter wereld. Het was een bijzondere geboorte van een groot auteur die vooral in Oostenrijk een grootheid zou worden.
Een honderd jaar oude machine met een mooi verhaal
Tientallen jaren geleden was het de normaalste zaak van de wereld en door de huidige economische crisis ook weer een beetje actueel: het zelf naaien van kleding.
Peutingerkaart opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco
In de (Romeinse) tijd toen er nog geen Google Maps of TomTom was, moest men reizen met aanwijzingen van de plaatselijke bevolking en wegwijsbordjes. Er waren natuurlijk wel al kaarten van de omgeving, alleen waren die nog geen gemeengoed. De Tabula Peutingeriana, oftewel de Peutingerkaart, is onlangs (2014 red.) opgenomen op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Cross-country in Heerlen anno 1862
Na het midden van de vorige eeuw verdwenen de paarden uit het straatbeeld. Na “de geur van kolen” zou je het ook over de geur van paarden kunnen hebben en de hele cultuur die daar bij hoort. Kennen jonge mensen nog het begrip “peeëdskuttelen”?
Opening Hema was het begin van een veranderd stadscentrum
Op 12 april 1940 was Heerlen een bijzonder gebouw rijker. De Hema opende haar nieuwe vestiging aan het Raadhuisplein. De komst van de Hema was een van de eerste concrete veranderingen in het centrumgebied met als doel om van Heerlen hét centrum en dé hoofdstad van het Limburgse mijngebied te maken.
Bedrijfstijdschriften uit het Nederlands MijnMuseum (2)
In deel één bespraken we het bedrijfsblad “De Mijnlamp”. In deel twee bekijken wij twee andere belangrijke bedrijfstijdschriften, namelijk de “De Oranje Nassau Post” en “Steenkool”.
Bedrijfstijdschriften uit het Nederlands MijnMuseum
Het Nederlands Mijnmuseum beschikt over een schat aan informatie betreffende de Limburgse steenkolenmijnbouw. Momenteel zijn een aantal vrijwilligers bezig met de registratie daarvan. Bedoeling is, dat deze informatie (denk hierbij aan tijdschriften, boeken en publicaties) een plek krijgt in de bibliotheek van het Nederlands Mijnmuseum. In dit tweeluik bekijken wij enkele belangrijke bedrijfstijdschriften.
Vieze “ammi”
Molenberg, Heerlen, jaren 1960. Na het avondeten mocht ik nog buiten spelen. En zeker op lange en warme zomeravonden. Ons huis keek uit op de ruime beambtenwoningen van de mijnwerkersbuurt aan de overkant van de straat. Architect Stuyt: delen van de gevels verwezen naar antieke bouwstijlen. Maar achter deze beambtenwoningen werd het in de hiërarchisch […]
De Bovenste- en Onderste Caumer
Herinneringen verdwijnen zachtjes naar de achtergrond. Totdat ze weer wakker worden gemaakt. Dat merk ik wanneer ik weer eens rondloop door de Bovenste Caumer, het Caumerbeekdal en de Onderste Caumer.
Carnaval, keeper en kastelein
Er is al menig verhaal geschreven over markante families en personen die dit aardse bestaan hebben verlaten. Het betreft dan vaak prominente personen die hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis van Heerlen, hetzij door roemruchte daden dan wel door hun aandeel in bijzondere gebeurtenissen.
Het beest van de zandgroeve
Vreemde dromen over vreemde werelden blijken ineens, bijzonder echt, opgevoed aan een zandgroeve zag ik meer dan ik behappen kon, droom over meren waar ik zwom, hele bergen zand steeds maar weer snapte het niet tot ik dit op het internet zag.
Oog voor detail: Het Temsplein (2)
Het Tempsplein vertoont één grote samenhang. De architectuur is in dienst gesteld van een stedelijk totaalbeeld.
Oog voor detail: Het Tempsplein
Veel Heerlenaren vertellen dat het Tempsplein het mooiste plein van Heerlen is. In dit hoofdstuk wordt beschreven waarom dit plein zo’n bijzonder karakter heeft.
Het Bekkerveldfestival: van fancy fair naar succesvol muziekpodium
Wie aan de wijk Bekkerveld denkt of zelfs aan Heerlen, kan niet om het Bekkerveldfestival heen. Al vierenveertig jaar bindt en verbindt het muziekspektakel mensen met elkaar. Van heinde en verre weet jong en oud ieder jaar het festivalterrein te vinden. Wie denkt dat de driedaagse festiviteit er altijd zo heeft uitgezien als het nu […]
Huis der kunsten: Benzenraderweg 201
Mijn ouderlijk huis is ‘verkunst’. Onvoorzien, maar zeer terecht en welkom! Ik ben John Hawinkels, sinds 1945 een van de loten van dat Huis der kunsten.