De roew hoezer, de rooie huizen, staan er nu tien jaar en zien er nog prachtig uit met hun mergel onderstuk, grote ramen, prachtige rode daken en indrukwekkende portieken.
Categorie: 1940 – 1950
Drie juli (1)
In de wereld van deze stille zomerochtend klinken de sirenes van de koel als de stoomfluiten van oude zeeschepen: langgerekt, laag, doordringend, allesbeheersend. De mannen van de daagsjiech gaan zwijgend de poort binnen. In de straten is het nog stil, enkele mannen en vrouwen die zwijgend naar hun vroege werk lopen of zelfs fietsen.
Poëzie verhalen uit de oorlogstijd
In 1939 kwam ik, Thijs Abbenhuis, als vierjarig jongetje op de Molenberg wonen. Na enkele maanden gewoond te hebben in de Guido Gezellestraat op nummer 48, verkasten we al gauw naar de Karel van de Oeverstraat 50, het laatste huis op de hoek met de Guido Gezellestraat.
Loeiende sirenes op de Molenberg
In het laatste deel van de 2e wereldoorlog waren er steeds meer luchtaanvallen. Bedoeld voor Duitse doelen, maar meer dan eens moesten ook de grensgebieden het ontgelden. De overheid had overal sirenes laten plaatsen om de burgers te waarschuwen als er gevaar dreigde.
Het leven van een Heerlenaar over de grens
Ik ben geboren op 13 Augustus 1939 in de Vroedvrouwen School en woonde tot mijn 26ste jaar op de Corisbergweg op de Heerlerbaan, tegenover de Bovenste Caumer en de Horricherhof. Ik woonde met mijn moeder, opa en oma (van Vlodrop).
“Geen van mijn jongens gaat naar de mijn”
De reacties achteraf op ons mijnbouwverleden zijn nogal tweeslachtig. Naast mensen die blij waren dat het zware en ongezonde werk niet meer hoefde, waren er mensen die verzuchtten dat ze zich meteen zouden aanmelden als de mijn weer openging.
Opgelost: Het bord van de Opsporingsdienst Directoraat
In november 2013 bezocht Ton Otten met een aantal oud-collega’s het museum op de vliegbasis Deelen bij Arnhem. Na afloop van de rondleiding kwam hij in gesprek met één van de medewerkers. Toen Ton vertelde over zijn bijdrages voor Heerlen Vertelt en zijn interesse in geschiedenis en cultuur van de stad Heerlen liep de medewerker […]
Tentoonstelling: Joodse onderduikkinderen in Heerlen en Limburg
In samenwerking met het BernardinusCollege neemt Heerlen Vertelt deel aan de tentoonstelling “Joodse onderduikkinderen in Heerlen en Limburg”.
De oorlog in Heerlen in kleine momenten
We woonden in een van de Rou Houser op de Benzenraderweg. De naam Rode Huizen sloeg niet alleen op de rode pannen maar ook op het feit dat er een paar socialisten woonden. Wij waren gereformeerd en mijn vader kocht in 1930 een van de 10 huizen voor f 5000.
Een honderd jaar oude machine met een mooi verhaal
Tientallen jaren geleden was het de normaalste zaak van de wereld en door de huidige economische crisis ook weer een beetje actueel: het zelf naaien van kleding.
Vieze “ammi”
Molenberg, Heerlen, jaren 1960. Na het avondeten mocht ik nog buiten spelen. En zeker op lange en warme zomeravonden. Ons huis keek uit op de ruime beambtenwoningen van de mijnwerkersbuurt aan de overkant van de straat. Architect Stuyt: delen van de gevels verwezen naar antieke bouwstijlen. Maar achter deze beambtenwoningen werd het in de hiërarchisch […]
Carnaval, keeper en kastelein
Er is al menig verhaal geschreven over markante families en personen die dit aardse bestaan hebben verlaten. Het betreft dan vaak prominente personen die hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis van Heerlen, hetzij door roemruchte daden dan wel door hun aandeel in bijzondere gebeurtenissen.
Huis der kunsten: Benzenraderweg 201
Mijn ouderlijk huis is ‘verkunst’. Onvoorzien, maar zeer terecht en welkom! Ik ben John Hawinkels, sinds 1945 een van de loten van dat Huis der kunsten.
Oog voor detail: “Het mooiste plein van Heerlen” (2)
Het De Heselleplein is te vergelijken met een groot openluchtmuseum. Tentoongesteld is bouwkunst op ware grootte. Het is de moeite waard om de verschillende gevels stuk voor stuk te bekijken en te genieten van de vele verschillende bouwkundige details.
Twee generaties op wereldreis
Al sinds 2011 interviewen wij mensen over Heerlen van vroeger. Geregeld duiken we het archief in voor aanvullende informatie. En toch kloppen niet altijd alle feiten, juist omdat verhalen gekleurd zijn. Feiten zijn leuk, maar verhalen krijgen kleur door de saus van beleving van de verteller. Zo kon ik me ook alles voorstellen bij het […]